روزنامه آفتاب یزد
1399/08/11
میخواهم درس بخوانم!
بابک خطی- از تعداد حدودا پانزده میلیونی دانشآموزان بالقوه کشور، عدد قابل توجه سه و نیم میلیون نفری قادر به ادامه تحصیل نیستند و علت قسمت مهمی از این تعداد به خاطر نداشتن گوشی مناسب برای تحصیل آنلاین است.این مسئله میتواند باعث مشکلات روحی-روانی مختلف حتی احتمال دست زدن به اقدامات خطرناک در آنان میشود.
اینجا و آنجا شنیده میشود که نداشتن یک گوشی چیز چندان مهمی نیست که یک دانشآموز نتواند آن را هضم کند و نسبت دادن اختلالات فوق به آن اغراقآمیز است.
انتقاد اول در چنین تحلیلی یکسان دانستن محتوای روانی و تحلیل ذهنی کودکان با افراد بالغ است. اساسا مسئله فقدان برای تمام انسانها با نوعی مایوس شدن همراه است و شدت و ضربه این یاس در کودکان چندین برابر بزرگسالان است چرا که از سویی تحصیل برای یک کودک از بزرگترین مسئلههای زندگی محسوب میشود؛ او همین گوشی ساده را یگانه راه رسیدن به آرزوهای کوچک و بزرگ خود میداند و با آن احساس هویت در خانواده میکند، به جز در خانواده، در جامعه نیز به او هویت داده، وی را قادر به تعامل و تجربه یک زندگی شاد با دورنمایی رویایی همراه همسالانش میکند و از سوی دیگر کودکان در دانستن و استفاده از مکانیسمهای انطباقی و کنار آمدن با مشکلات و حل مشکل بسیار کم تجربهتر از بزرگسالان میباشند.
موضوع دوم ضربه مهلکی است که مفهوم فقدان برکودک وارد می آورد و دامنه وسیعی از تمام سطوح روانی کودک را از خودآگاه و پیشآگاه گرفته تا عمیقترین قسمتهای ناخودآگاه در بر میگیرد و در اکثر مواقع سیگنال تحقیرشدن و پایینتر بودن از دیگران را به ذهن آسیبپذیر این کودکان مخابره میکند.
بنابراین خواستن یک گوشی برای تحصیل از طرف چنین دانشآموزانی را نمیتوان در دسته بهانههای گوشی بازی تصور و تقسیمبندی کرد.
از مخلوط شدن حس یاس و استیصال مزمن از عدم توانایی تحصیل و حس تحقیر نداشتن و فقدان، معجونی خطرناک ساخته میشود که کمترین آسیبهای آن در زندگی کودکان، اختلالاتی نظیر احساس غم عمیق، افسردگی، اضطراب و... است.
کوچکسازی مسئله و سادهسازی آن عملا چیزی از این عوارض صعب و سخت نخواهد کاست و تنها راه پیش روی وزارتخانه آموزش و پرورش و تمام آحاد و سازمانهای اقتصادی دولتی و سازمانهای مردم نهاد، تهیه گوشیهایی با قیمت مناسب برای این کودکان است تا هم امکان اتصال به شبکه آموزش را داشته باشند و هم اصل سیام قانون اساسی که مبتنی بر آموزش رایگان تا پایان دوره متوسطه است، به عنوان یک حق قانونی محقق گردد.
وگرنه با احتمال سونامی دردناکی از افسردگی ماژور، احساس بیارزشی پیشرونده روبرو خواهیم بود که در موارد شدید، گاهی ممکن است به احساس عدم تمایل به ادامه زندگی هم بینجامد.
سایر اخبار این روزنامه
چرا هیچ مسئولی عذرخواهی نمیکند؟
تهران - قاهره ؛ به زودی یا شاید وقتی دیگر!؟
یک مقایسه؛ اگر زلزله ازمیر در تهران میآمد
وزیر خارجه ونزوئلا: به صورت قانونی از ایران سلاح میخریم
صنعت تحریم آمریکا چگونه در قبال صنعت پتروشیمی ایران زانو زد؟
ترک فعل یا تدبیر؟
استمرار این وضعیت بهشت زهرا(س) را دچار چالش میکند
بساط این آقازاده ها را جمع کنید
نمایندگان به جای شوآف از طریق قانونی کارشان را پیگیری کنند
کرونا با خواهش و تمنا مهار نمیشود!
طرح مجلس 100درصد موجب بروز تورم میشود
چرا پتروشیمی تحریم شد؟
میخواهم درس بخوانم!