كارزار دهقان بي‌يونيفورم

سيزدهمين دوره انتخابات رياست‌جمهوري ايران اگر كرونا و شيوع گسترده و ناكارآمدي‌هاي موجود در كنترلش بگذارد، 205 روز ديگر در شرايطي برگزار مي‌شود كه روي كار آمدن جو بايدن در كاخ سفيد و افزايش احتمال بازگشت دوباره ايالات متحده امريكا به توافق هسته‌اي موسوم به برجام از يك‌سو و جدي‌تر شدن عزم نظاميان براي تصاحب پاستور سبب شده تا از حالا بگومگوهاي انتخاباتي رنگ و بويي جدي‌تر به خود بگيرد. اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرايان در صورت بازگشت امريكا به برجام و لغو تحريم‌ها دست بالاتري خواهند داشت و مي‌توانند در دوگانه مذاكره و مقاومت، با گفتمان مذاكره وارد ميدان شوند اما مشروط به آنكه مردم دوباره حاضر باشند در شرايطي كه مشكلات اقتصادي و سياسي جمهوري اسلامي به اوج خود رسيده، مجددا در انتخابات شركت كنند؛ در غير اين صورت و با تكرار تجربه‌اي مشابه انتخابات اسفندماه98، احتمالا دست بالا از آن اصولگرايان و كانديداهايي خواهد بود كه احتمالا سابقه نظامي‌گري در كارنامه دارند و اين از قضا مي‌تواند از دلايل اعلام كانديداتوري حسين دهقان در انتخابات رياست‌جمهوري سيزدهم باشد. دهقان تنها چهره‌اي بود كه هم در دولت‌هاي محمود احمدي‌نژاد و هم در دولت حسن روحاني در پست‌هاي عالي دولتي ايفاي نقش كرد. او پس از آنكه در دولت دوم حسن روحاني با كرسي وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح خداحافظي كرد، به عنوان مشاور رهبري منصوب و مشغول فعاليت شد و طول يكي، دو سال گذشته بارها و بارها نشان داده كه نيم‌نگاهي به انتخابات 1400 دارد. اين احتمال طي اين مدت همواره محتمل بود تا اينكه شب گذشته سرانجام رسما اعلام كانديداتوري كرد. او در يك مصاحبه ويديويي كه از قرار معلوم از سوي دفتر او منتشر شده، درباره چرايي كانديداتوري‌اش گفته كه «خودم را يك عنصر كاملا ملي و انقلابي و فردي مي‌دانم كه آنچه تا به امروز برايم مهم بوده، در اختيار گذاشتن ظرفيت فكري، اجرايي و ذهني خودم براي پيشبرد اهداف و منافع نظام و انقلاب بوده است.» او در شرايطي درباره وابستگي‌هاي سياسي و جناحي‌اش در شرايطي گفت: «من به گرايشات سياسي به اين معنا كه بگويم از جريانات سياسي متعارف امروز جامعه و اصلاح‌طلب يا اصولگرا هستم، حتما وابستگي ندارم، بلكه به اصل اصيل و اصالت انقلاب معتقدم؛ چون برخاسته از خواسته ناب مردم است؛ به اين باور دارم و سعي مي‌كنم اين تفكر را نمايندگي كنم و فكر مي‌كنم كه قادرم يك فضاي اجماع، تفاهم و گفت‌وگو در سطح ملي و يك فضاي گفت‌وگوي از موضع قدرت و عزت با خارج فراهم كنم و از آن‌ طرف هم بستر حضور همه كساني را كه در موضع و عزم و اراده خدمت به جامعه و كشور هستند، فراهم كنم.» كه استفاده‌اش از دو كليدواژه «انقلابي» بودن خود و مذاكره از «موضع عزت» به نوعي نشانگر همسويي‌اش با اصولگرايان است؛ كما اينكه پيش از اين نيز اخباري مبني بر حمايت علي شمخاني، محسن رضايي و محمدباقر قاليباف از او براي حضور در انتخابات منتشر شده بود. «فاصله گرفتن از فضاي سنتي و دوقطبي» ايران از قرار معلوم از جمله شعارهاي دهقان در انتخابات خواهد بود؛ كمااينكه او گفته كه «بايد از فضاي سنتي حاكم بر اداره و تصميم‌گيري‌مان فاصله جدي بگيريم و به فضايي جديد وارد شويم و نظام اداري سالم و كارآمدي را كه در خدمت توسعه كشور باشد، فراهم كنيم و ان‌شاءالله بسيج تمام امكانات در قالب يك سازمان و ترتيبات صحيح براي پاسخ به نيازهاي فوري، ميا‌ن‌مدت و بلندمدت كشور و به عبارتي قرار گرفتن در يك مسير رشد و توسعه با كمترين هزينه و كمترين پيامدهاي غيرقابل‌قبول يا نامطلوب را دنبال خواهم كرد.» با اين حال اينكه او چهره‌اي به ‌نسبت ناشناس براي افكار عمومي است، از معضلاتي است كه احتمالا دهقان با آن مواجه خواهد بود. وابستگي تمام و كمال دهقان به نهادهاي نظامي و سابقه نظامي‌گري‌اش كه تا اين اواخر نيز ادامه داشت، اما مشكلي است كه مي‌تواند نزديكي دهقان به جريان سياسي اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا و بهره‌مندي‌اش از پايگاه راي آنان را با چالشي جدي مواجه كند؛ چالشي كه شايد نتيجه‌اش نه به سود دهقان، بلكه با شكست احتمالي‌اش در انتخابات رياست‌جمهوري، به نفع رقبايش تمام شود.