فوتبالیست کردن نوه‌ها تفریح تازه پدربزرگ‌های فوتبال

گزارش بهناز میرمطهریان     علی پروین، دیروز (جمعه) با گذاشتن استوری در صفحه اینستاگرامش، حضور نوه‌ دختری‌اش را در تیم نوجوانان پرسپولیس تبریک گفت. او تصویری از نوه خود را منتشر کرد و نوشت: «تبریک به والارضا برای حضور در تیم نوجوانان پرسپولیس.» خبر پیوستن نوه علی پروین به تیم‌های پایه پرسپولیس، در کنار انتشار تصویر والارضا که اضافه وزن مشهودی دارد، جنجالی اساسی در فضای مجازی برپا کرد و انتقادهای زیادی را علیه پروین و مدیران باشگاه پرسپولیس به دنبال داشت. این اتفاق خواه ناخواه خاطرات فوتبال محمد، پسر علی پروین را به یاد آورد که سال‌ها زیر سایه نام پدر، مورد شدیدترین انتقادها قرار داشت. در کنار افرادی که به او انتقاد می‌کردند و معتقد بودند پروین فوتبالیست نیست، بسیاری هم بودند که به استعداد فوتبال در پسر علی پروین باور داشتند اما بار سنگین پسر علی پروین بودن و پشتکار نداشتن محمد باعث شد که او هرگز به اندازه استعدادش ندرخشد و خیلی زود از فوتبال خداحافظی کند. علی پروین مسیری را که یکبار پیش از این با پسرش محمد، آزموده و به اشتباه بودن آن پی برده، بار دیگر با نوه‌اش والارضا می‌آزماید. هنوز مشخص نیست استعداد والارضا در فوتبال چه اندازه است؟ پشتکارش چقدر است و تا چه اندازه می‌تواند از فرصتی که در اختیارش قرار گرفته استفاده کند. یک واقعیت اما درباره او صادق است؛ اینکه فرصتی غیرمتعارف در اختیارش قرار گرفته است. این همان فرصتی است که برای والارضا و والارضاها ممکن است به گشوده شدن درها و رسیدن به موفقیت منجر شود و یا این مسیر هموار و موقعیت دم دست، به تنبلی و کاهلی بینجامد. برای محمد پروین اما به رغم استعدادی که در فوتبال داشت، منجر به موفقیت بزرگی نشد. علی پروین، همان سال‌ها درباره پسرش که خیلی زود تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفت، این‌طور گفته بود: «زمانی که در این فوتبال بازی می‌کرد تمام دردسرش برای من بود و محمد در زیر سایه من از بین رفت. شاید بهتر است بگویم محمد اصلاً فوتبالیست نبود تا خیال آقایان راحت شود. با این کار، محمد زندگی راحتی برای خود در پیش گرفته و دیگر غصه نمی‌خورد و درگیری ندارد و من هم هر روز صبح با دلشوره بیدار نمی‌شوم.» و نکته جالب‌تر اینکه همان زمان، بعد از تجربه معرفی محمد، خود علی پروین به این نکته پی برد که اهدای این فرصت‌ها به فرزند، لزوماً دلیل بر موفقیت نیست: «من اگر علی پروین شدم کسی بالای سرم نبود و از پایه شروع کردم و بالا آمدم تا شدم علی پروین اما محمد زیر سایه من از بین رفت و فوتبال‌زده شد. یک بازیکن با سن 26-25 سال به دلیل کم لطفی و بی‌مهری تصمیم به جدایی از فوتبال گرفته و امیدوار است اگر فصل آینده این بی‌مهری‌ها تمام شود دوباره به زمین سبز بازگردد.» علی پروین داستان رشد یک بازیکن را از بر است و بعد از خداحافظی پسرش از فوتبال به این واقعیت اعتراف کرد که با استوری پدربزرگ، سفارش پدر و پشتوانه خانوادگی نمی‌شود فوتبالیست شد، با این حال باز هم نوه‌اش را به تیم پایه پرسپولیس معرفی کرد. خود پروین حتی در نوجوانی کار کرده و قطعاً سفارشی برای حضورش در تیمی وجود نداشته است اما در نهایت یکی از بهترین فوتبالیست‌های تاریخ ایران شد. این مسیر البته صرفاً مختص خانواده پروین نبوده است. آتیلا حجازی نمونه دیگری از همین فوتبالیست شدن‌هاست. بازیکنی که هرگز ندرخشید. در کنار او اما آتوسا توانست در تیم فوتسال زنان عملکرد خوبی داشته باشد و کاپیتان تیمش شود. یک نسل قبل‌تر، نمونه‌های دیگری از این دست را می‌شود در میان فوتبالیست‌ها دید. مرحوم همایون بهزادی، یکی از محبوب‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ ایران است و بهترین مهاجم ایران در دهه ۴۰، دو پسر داشت به نام‌های شاهین و علی که دومی فوتبالیست در سطح حرفه‌ای بود. علی بهزادی در سال ۷۳ زیر نظر ناصر حجازی در تیم سپاهان اصفهان بازی می‌کرد اما هیچ‌گاه بازیکن بزرگی نشد و به سرعت از سطح اول فوتبال محو شد. اردلان، پسر ابراهیم آشتیانی، یکی دیگر از همین نمونه‌هاست. ابراهیم آشتیانی بدون شک بهترین مدافع راست تاریخ فوتبال ایران است. او یکی از برترین بازیکنان دهه ۵۰ بود اما پسرش هیچ‌گاه ذره‌ای از درخشش پدر را نداشت. اردلان در فصل ۸۲ که پدرش در پرسپولیس سرپرست تیم بود، به سرخ‌پوشان پایتخت پیوست اما کمتر به میدان رفت. او بعد از جدایی پدرش از این تیم همچنان در پرسپولیس باقی ماند اما به جز چند بازی کوتاه و چند دقیقه‌ای چیز زیادی از اردلان آشتیانی در خاطر هواداران این تیم نیست. بعد از پسران ستاره‌های فوتبال، حالا نوبت به نسل نوه‌ها رسیده است و فوتبالیست ساختن از نوه‌ها، به تفریح تازه پدربزرگ‌ها تبدیل شده است. پدربزرگ‌هایی که بهتر از هر شخص دیگری می‌دانند که مسیر فوتبالیست شدن از این راه نمی‌گذرد. والارضا، نوه علی پروین اما ااگر فوتبالیست هم نشد، ای‌کاش حضورش در باشگاه پرسپولیس، شباهتی به حضور پدرش، آرش فرزین نداشته باشد. کسی که به عنوان مترجم راینر سوبل در پرسپولیس فعالیت می‌کرد و حرف‌های سرمربی خارجی را وارونه و براساس منافع علی پروین ترجمه می‌کرد که بعد از مدتی این ترجمه‌های مصلحتی به یک رسوایی تبدیل شد.