نقش زنان در مجمع فدراسیون چیزی بیشتر از حق رأی

  سرمقاله فرشاد کاس‌نژاد   @Farshadcasnejad     اصلاح اساسنامه فدراسیون فوتبال اگرچه به افزایش تعداد حق رأی زنان در مجمع فدراسیون فوتبال منجر شده اما این فقط می‌تواند یک نقش نمادین برای زنان در فوتبال ایران باشد. بدون آنکه حق رأی بیشتر، کارکردهای تازه‌ای برای فوتبال زنان از خود جلوه دهد، رسیدن تعداد حق رأی زنان به عدد ۱۲ فقط یک عدد تغییریافته در اساسنامه فدراسیون است و در تحول وضعیت زنان در فوتبال نقشی را ایفا نمی‌کند. در دوره‌های پیشین انتخابات فدراسیون فوتبال آنچه تحت عنوان برنامه نامزدها به مجمع ارائه می‌شد، کلیاتی بی‌محتوا و بدون ایده بود. هیچ‌کدام از نامزدها بر اساس برنامه‌ای که ارائه می‌کردند یا سوابقی که داشتند انتخاب نمی‌شدند، بلکه همه چیز با رأی هیأت‌های فوتبال و چیدن رأی‌دهندگان مورد نظر در پست‌های صاحب رأی طراحی می‌شد و رئیس فدراسیون فوتبال از دل چنین مناسباتی بیرون می‌آمد. فوتبال زنان هیچ سهمی حتی در این داستان از پیش نوشته‌‌ شده نداشت و کسی که می‌خواست رئیس فدراسیون باشد، برنامه صدمش درباره مسائل فوتبال زنان نبود. در برنامه نامزدها در یک خط از متن نوشته می‌شد توجه به فوتبال زنان. همین. افزایش تعداد حق رأی زنان در انتخابات شاید بتواند نامزدها را بیشتر از گذشته به مسائل فوتبال زنان حساس کند اما زنانی که صاحب حق رأی جدید در اساسنامه -به لطف فشارهای فیفا- هستند، باید نقش خود را در مجمع بیش از یک حق رأی پررنگ کنند. در ۱۲ حق رأی زنان در مجمع، نه سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی زنان را می‌شناسیم و نه کاپیتان این تیم را. در همین ۱۲ حق رأی نمادین، دو مدیرعامل باشگاه‌های فوتسال زنان، مرد هستند و با این حساب ۸ زن در انتخابات حق رأی دارند، اگرچه مدیریت باشگاه بادران تنها سمت در فوتبال مردان ایران است که یک زن برعهده دارد. این عدد و رقم‌ها اما فقط خط اول داستان تازه‌ای است که زنان حاضر در مجمع می‌توانند بنویسند. مهم‌ترین وجه کار در مجمع پیگیری مسائل حرفه‌ای فوتبال زنان است. ترغیب باشگاه‌های دولتی و متمول به تیمداری زنان، جلب امکانات و فرصت‌ها برای زنان، نظارت‌های جدی درباره چگونگی پرداخت دستمزد مربیان و بازیکنان زن در ایران و ده‌ها موضوع می‌تواند همیشه دغدغه اعضای جدید مجمع باشد. آنها باید مسائل زنان را به بحث‌های همیشگی مجمع تبدیل کنند و این تبحر را داشته باشند. بدون این مهارت‌ها از سوی اعضای جدید، تعداد رأی نمی‌تواند تحولی را رقم بزند. چرخ اقتصاد فوتبال باشگاهی مردان در ایران به رغم بحران‌های شدید مالی، ورشکستگی باشگاه‌ها و بدهی‌های بزرگ، با بودجه‌های دولتی و خصولتی می‌چرخد. در فوتبال زنان اما خبری از دستمزدهای فوتبال مردان نیست. مربیان، بازیکنان و داوران زن در ایران مجبورند مشاغل دیگری داشته باشند و زندگی حرفه‌ای را تجربه نمی‌کنند. باشگاه‌هایی که تیم‌های زنان دارند، در جلب بودجه و امکانات مورد حمایت قرار نمی‌گیرند. زنانی که در مجمع فدراسیون فوتبال حضور دارند، می‌توانند درهای تازه‌ای به روی زنان در فوتبال بگشایند، می‌توانند فدراسیون فوتبال را متوجه مسئولیت‌هایش کنند، مسئولیت‌هایی که در کار باشگاه‌ها اثرگذار است و آنها را به سمتی حرفه‌ای سوق می‌دهد. مریم آزمون، شهناز یاری، گلاره ناظمی یا مهسا قربانی و زنان دیگری که می‌توانند عضو مجمع باشند هرگز نباید در این فرصت تازه رأی خود را بدون ایده‌هایی که رئیس آینده در فوتبال زنان دارد به صندوق بیندازند و فراتر از رأی و روز انتخابات، مسئولیت بزرگی درباره آینده فوتبال زنان دارند، با جریان و موج تازه‌ای که می‌توانند در مجمع بسازند.