درست حرف بزنید تا درست عمل کنید

در روزی که دولت لایحه بودجه را که اجرایی‌ترین کار دولت است، به مجلس فرستاد، معاون اول رئیس‌جمهور در مغلطه‌ای آشکار مدعی شد که تصویب طرح راهبردی مجلس در حوزه هسته‌ای دخالت در امور اجرایی است! رئیس‌جمهور نیز این طرح را مضر به حال کشور دانست.
چنین تقابلی از سوی دولت با ادعا‌های کلی و غلط، در واقع همان چیزی است که مضر به حال مملکت است، هرچند می‌توان چنین تصور کرد که این مخالفت شدید دولت با طرح مجلس، به دلیل آنکه دست دولت را مقابل غرب برای احقاق حقوق هسته‌ای و رفع تحریم‌ها بازتر می‌گذارد، در نهایت به نفع کشور می‌شود و لذا این مخالفت‌ها هرچه‌قدر شدیدتر باشد، بهتر است و دولت را در موقعیت طلبکارانه‌تری مقابل غرب که در مدت سه سال خروج امریکا از برجام، کاری در خور برجام نکرد، قرار می‌دهد.
اما دولت اگر مخالفتی دارد چرا این‌قدر سست و مغالطه‌آمیز؟! ببینید در عصری که یک فعال تازه‌کار فضای مجازی نیز باید برای مدعای خود، هزار برهان عقلی را ردیف کند تا مبادا در کارزار مجازی به تمسخر گرفته شود، معاون اول چه می‌گوید: «نباید مدیریت هسته‌ای را تغییر بدهیم. رئیس‌جمهور، وزیر خارجه و رئیس سازمان هسته‌ای اختیاراتی دارند. اینکه بگویند این سانتریفیوژ را اینجا نصب کن و به وزیر خارجه بگویند این‌جور راه برو، این که نشد کار اجرایی!»
واضح است که معاون اول رئیس‌جمهور فقط خودش را آماده کرده که بگوید مخالفیم، اما برای این مخالفت حتی نتوانسته یک پاراگراف حرف حساب جفت‌و‌جور کند، جز اینکه بگوید ما مجری هستیم و طرح مجلس دخالت در کار اجرایی است.


در کنار این جملات سست جهانگیری، رئیس‌جمهور نیز نارضایتی خود را از طرح مجلس به شکل دیگری نشان داد. او که زمانی خروج امریکا (و نه ترامپ) از برجام را کم شدن یک مزاحم می‌دانست و در دو سال گذشته ادبیات تهاجمی‌اش به منتقدان تحت تأثیر کال ماندن گلابی‌های برجام، منعطف و نرم‌تر شده بود، حالا برای بازگشت همان مزاحم، دوباره به روزگار گذشته سرک می‌کشد و گویی هیچ تجربه‌ای از هفت سال مدارا با غرب به دست نیاورده است. کمترین تجربه او می‌توانست این باشد که اوباما نیز همان طور که اخیراً وزیر خارجه اعتراف کرده به برجام عمل نکرد و اروپا نیز وقتی مزاحم برجام از آن خارج شد، در کنار همان مزاحم ایستاد و طلبکارانه‌تر عمل کرد.
ظریف اعتراف می‌کند که «روحانی به برجام عمل کرد، اما اوباما نه و اولین بار مصوبات خلاف برجام، در دوره آقای اوباما آمد» و روحانی امید بسته که بایدن برای این چند ماه باقی مانده از دولت دوازدهم دستی از آستین بیرون بیاورد.
خود همین آقای ظریف در حالی که حداقل در دو مورد فیلم و سند از او هست که برای باقی ماندن دوستانش در قدرت به طرف خارجی التماس می‌کند و هیچ‌گاه آن را تکذیب نکرد-، چون قابل‌تکذیب نبود- بلکه آن را بخشی از پولیتیک‌های دیپلماتیک خودش عنوان کرد، در قوی و محکم‌بودن سخن به همکارانش در دولت شبیه است! با یک «بعضی دوستان» ادعایی می‌کند و دنبال جنجالی است که منتقدانش با آن همه سند علیه خود او نکردند: «بعضی دوستان می‌روند و به امریکا گرا می‌دهند که با ما بهتر می‌توانید کار کنید. گفته‌اند این‌ها در قدرت نمی‌مانند و قدرت این‌ها چند روزه است.»
خب شما که سفره پرونده هسته‌ای کشور را با این همه بازرسی‌های فرا پروتکلی مقابل دشمن گشودید، چه باکی دارید که اسم «بعضی‌دوستان» خائن را که برای حذف شما از قدرت به دشمن پیام پنهانی می‌دهند، اعلام کنید؟!
این سستی و ضعف در سخن به نویسندگان پرکار نشریات حامی دولت هم ساری و جاری شده است. به این جملات آقای عبدی در شماره دیروز روزنامه اعتماد توجه کنید: «انتخاب بایدن از نظر اصولگرایان تندرو، غیر منتظره بود و تقریباً همه محاسبات آنان را برای ۱۴۰۰ به هم زد، زیرا با وجود ترامپ از یک سو تحریم‌ها ادامه می‌یافت و آنان مستمسکی برای حمله به دولت می‌داشتند و از سوی دیگر چالش اصلی انتخابات بر محور برجام و بازگشت به آن شکل نمی‌گرفت... روشن است که رأی مردم به‌طور قطع در این چالش به سود منادیان برجام و ادامه دادن آن است.»
حال اگر یک بخت برگشته‌ای در جناح مخالف همین ادعای بدون پشتوانه آقای عبدی را وارونه بنویسد، جهانی را بر سر او خراب می‌کنند! وارونه آن تقریباً چنین می‌شود: «انتخاب بایدن از نظر اصلاح‌طلبان تندرو دقیقاً چیزی بود که انتظار می‌کشیدند و همه محاسبات آنان را برای ۱۴۰۰ درست از آب درآورد، زیرا با وجود ترامپ تحریم‌ها ادامه می‌یافت و آنان مستمسکی برای حمله به مخالفان نداشتند و از سوی دیگر چالش اصلی انتخابات بر محور برجام و شکست در این معاهده شکل می‌گرفت... روشن است که رأی مردم به طور قطع در این چالش به ضرر منادیان برجام و ادامه دادن این معاهده خسارت‌بار است...»
اگر به همین راحتی بتوان انگ به مخالفان زد، چرا وارونه مطلب آقای عبدی درست نباشد؟! به همین خاطر است که انتقاد اصلی به دولت و دولتمردان و پیشمرگان دولت، بی‌مایه سخن گفتن است. درست حرف بزنید تا بتوانید درست عمل کنید.