پیام امیر قلعه‌نویی و جلال حسینی بعد از ۵۰۰ بازی

سرمقاله  مازیار گیلکان      رسانه‌ها نوشته‌اند امیر قلعه‌نویی و جلال حسینی در این هفته به پانصدمین حضور خود در لیگ برتر رسیده‌اند. ۵۰۰ یک عدد بزرگ برای چنین حضوری است، یک عدد که در حرف عدد است و در عمل خبر از انگیزه‌ای مثال‌زدنی، عشق، ولع حرفه‌ای و سیری‌ناپذیری دلپذیر در کار می‌دهد. این نه برای فوتبال، بلکه برای هر کاری یک بهانه است که بدانیم پایمردی در هر وجه از زندگی چه آثار ماندگاری دارد. فوتبال به چهره‌هایی با این میزان از انگیزه و ممارست نیاز دارد، برای اینکه از تجربه‌هایی کم‌نظیر در خود بهره‌مند شود. تجربه‌هایی که شاید نه قابل نوشتن باشند و نه حتی قابل بیان. فقط در کار خود را جلوه می‌دهند، وسط زمین، وسط معرکه یک شغل. پایمردی همان چیزی است که بسیاری از ما گاه در کار و زندگی فراموشش می‌کنیم، اینکه ماندن پای کاری که دوستش دارید چه سرنوشت جذابی را می‌سازد و چه آثار بزرگی از خود بجا می‌گذارد. امیر قلعه‌نویی و جلال حسینی حتی از منظر شخصی و شغلی از این پایمردی خود بهره‌مند شده‌اند، بیشترین بهره از بزرگترین عشق و از بیشترین و مداوم‌ترین تلاش. این راز نیست، از بدیهیات زندگی حرفه‌ای است و گاه همین بدیهیات فراموش می‌شوند. امیر قلعه‌نویی در مسیر ۵۰۰ بازی در لیگ برتر به عنوان مربی مسیرهای درست و غلط بسیاری را تجربه کرد، درباره‌اش از تهمت تا تمجید شنیدیم، نقد درست و حرف بیراه خواندیم، از او به تنفر رسیدیم یا بسیار دوستش داشتیم، با عملکرد او لحظه‌ای خشمگین شدیم و لحظه‌ای لذت بردیم، گاه فکر کردیم چه موقعیت اغراق‌ شده‌ای دارد و چه فرصت‌های بیش از اندازه‌ای نصیبش شده، گاهی فکر کرده‌ایم حقش است با این‌ همه شور و هیجان برای کار و این‌ همه موفقیت. هرچه هست و نیست اما او بود که ۵۰۰ بازی روی نیمکت مربیگری لیگ برتر نشست، سخت کار کرد و در این شغل، سخت تاب آورد و همچنان البته برای این کار هیجان و سرزندگی دارد. چه بهتر از این؟ جلال حسینی با ۵۰۰ بازی در لیگ برتر، از روزی که با ملوان او را شناختیم، تا بازوبند کاپیتانی پرسپولیس، مسیری را طی کرد که پر از تجربه‌های به یادماندنی است. او بود که این‌ همه سال دوام آورد، هم‌نسل‌هایش خداحافظی کردند و جلال حسینی همچنان درخشید. در همین یکی دو فصل اخیر بودند روزهایی که تصور کردیم کار او به آخر رسیده است اما او بود که هربار چند روز بعد از این حس انگیزه‌اش را به رخ کشید و پایمردی‌اش را جلوه داد. او همیشه نقش بزرگی برای تیمش بازی کرد و کیفیتی ممتاز را در فوتبال ایران ارائه داد و همیشه بخش مهمی از قدرت تیم‌هایش بود و البته همچنان هست و می‌خواهد ادامه دهد. امیر قلعه‌نویی و جلال حسینی، یکی ساخته‌ شده در استقلال و دیگری ساخته‌ شده در ملوان از چهره‌های ماندگار فوتبال ایران هستند، چهره‌هایی که انگار پای تابلو ایستاده‌اند و درس پایمردی در کار می‌دهند، درسی واقعی و نه در حرف، درسی که به کار ما می‌آید تا بدانیم باید پای کار ایستاد و ساخت و باید دوام آورد.