روزنامه ایران ورزشی
1399/10/16
یحیی با بازیکنانش کم حرف می‌زند
مصاحبه ناصرقراگزلو ناصر ابراهیمی، مربی سابق پرسپولیس شاید جزو معدود مربیانی در فوتبال ایران باشد که سابقه چندین دهه مربیگری در فوتبال ایران و سال‌ها کار در تیم پرسپولیس و مربیگری با علی پروین را دارد. او در گفت‌و‌گو با ایران ورزشی با حوصله به تمامی سؤالات ما پاسخ داد. چطور پرسپولیسی که در زمین شهید وطنی آن فوتبال زیبا و چندین موقعیت را روی دروازه حریفش خلق کرد در مقابل ذوب‌آهن بخصوص در نیمه دوم به مشکل می‌خورد و در ورزشگاه آزادی به‌زحمت از میهمانش تساوی می‌گیرد؟ بالاخره نوسان در فوتبال وجود دارد و جزو لاینفک بازی فوتبال محسوب میشود. پرسپولیس هم از زمانی که از قطر و فینال آسیا برگشته در مجموع خیلی سرپا و روپا نبوده است که این موضوع می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد. پرسپولیس بعد از جدایی شجاع، بشار، علیپور و ترابی آن قدرت سابقش را ندارد و این موضوع و کمبودی که گفتم اثرش کاملاً در بازی‌های پرسپولیس محسوس است. رسیدن پرسپولیس به فینال هم با وجود کمبودهای فراوان یک شاهکار بود و حتی اگر آن دو اشتباه در پنالتی دادن بی‌جهت پیش نمی‌آمد حتی پرسپولیس می‌توانست به‌جای اولسان قهرمانی آسیا را جشن بگیرد، اما از این موضوع که بگذریم پرسپولیس در نیمه دوم بازی مقابل ذوب‌آهن ضعف‌های مشهود فنی داشت که به نظرم شانس آورد شکست نخورد و همان یک امتیاز را هم گرفت. ضعف‌های فنی پرسپولیس چه بود؟ بین هافبک‌های پرسپولیس فاصله خیلی زیادی وجود داشت و از بین این هافبک‌ها و فاصله‌ای که بین خط میانی و خط دفاع پرسپولیس ایجاد شده بود خط میانی و خط حمله ذوب‌آهن در نیمه دوم هر کاری که دل‌شان می‌خواست انجام دادند و دفاع و دروازه‌بان پرسپولیس را واقعاً به زحمت انداختند. تعویض‌های سرمربی پرسپولیس هم جواب نداد! بله؛ دقیقاً بازی فوتبال و دیکته کردن تاکتیک یک تیم به خط هافبکش و قدرت این خط بستگی دارد؛ خط هافبکی که هم باید حملات تیمش را طراحی کند، هم تیم را جلو برده یا در موقع حمله حریف عقب بکشد و در واقع نبض میدان را در دست بگیرد؛ نکته‌ای که اصلاً در خط میانی پرسپولیس دیده نشد و شاید تنها احمد نوراللهی بود که در خط میانی تا حدودی جور بقیه هافبک‌ها را کشید، اما او هم نتوانست با وجود همه تلاشش بر مشکلات بقیه بازیکنان غلبه کند. از روش پرس پرسپولیس که تاکتیک همیشگی این تیم بود کمتر در بازی مقابل ذوب‌آهن دیدیم! بله؛ این تاکتیک شگرد خوب پرسپولیس و تاکتیکی بود که در این تیم جواب داده و در واقع پس از آن با مالکیت توپ تیم‌های مقابل را تحت فشار قرار می‌دهد، اما از این تاکتیک جز در دقایقی از نیمه اول در بقیه لحظات چیزی در پرسپولیس ندیدیم. خط هافبک پرسپولیس وقتی پرس می‌کند فاصله بین بازیکنانش هم کمتر شده و محل استقرارشان خوب میشود، اما زمانی که پرس انجام نمی‌شود در بین بازیکنان میانی پرسپولیس فاصله و خلأ بسیار زیادی به وجود می‌آید که این فضاها محل خوبی برای حملات حریفان مانند بازی مقابل ذوب‌آهن میشود. نکته دیگر اینکه بازیکنان اصطلاحاً روی دست همدیگر نبودند و برتری عددی را در خط میانی پرسپولیس بخصوص در زمان حمله و حتی دفاع که باید تیم حریف را تحت فشار قرار دهند، دیده نشد. نسبت به عملکرد کلی کادر فنی پرسپولیس چه نظری دارید؟ یحیی مربی خیلی خوبی است و او، مطهری، افشین و کریم مجموعاً هر کدام بیشتر از 30 سال است که سابقه فوتبالی دارند و اگر این تعداد را ضرب در چهار کنید بیشتر از 100 سال میشود که واقعاً تجربه و زمان کمی نیست، اما می‌خواهم از یحیی یک ایراد بگیرم چون این مربی خوب و بااخلاق و فنی است اما ارتباط کلامی لازم با بازیکنانش در طول بازی‌ها ندارد و تنها در کلماتی بسیار کوتاه و مختصر شاهد ارتباطش با بازیکنان در زمین هستیم. در حالی که سرمربی پرسپولیس باید ارتباط کلامی‌اش را کنار زمین خیلی با بازیکنانش بیشتر کند چون این مسأله خیلی روی عملکرد بازیکنان و تیمش و در نهایت نتیجه‌گیری پرسپولیس مؤثر است. زمانی که خودم مربی پرسپولیس بودم دائم کنار خط با بازیکنان پرسپولیس حرف می‌زدم و البته بیشتر حرف‌هایم را با عابدزاده و افشین و استیلی می‌زدم که جزو ارکان اصلی تیم محسوب می‌شدند. بازی پرسپولیس مقابل سپاهان را به‌لحاظ فنی چگونه ارزیابی می‌کنید؟ قبل از اینکه بخواهم وارد بحث بازی مقابل سپاهان شوم دوست دارم یک نکته کلیدی را بگویم. پرسپولیس نباید ربیع‌خواه را از دست می‌داد چون این بازیکن همیشه در دل دو دفاع میانی و چسبیده به آنها کار می‌کرد اما چون نوع فوتبالش به چشم نمی‌آمد و پسندیده نمی‌شد او را کنار گذاشتند که اشتباه بود. برانکو به‌درستی به ربیع‌خواه اعتقاد داشت و بهترین بهره را از او می‌گرفت در حالی که ما در حال حاضر در بین دو مدافع میانی پرسپولیس که سرعتی هم نیستند چنین بازیکنی را نداریم و خلأ او کاملاً در تیم مشهود است. شاید بعضی‌ها از این حرفم خرده بگیرند اما ربیع‌خواه مثل بوسکتس در بارسا تمام کارهای دفاعی در خط میانی تیمش را انجام می‌داد و از زمانی که او صلابتش را در بارسا از دست داده دیگر آن قدرت سابق را از خط میانی بارسا در چند مدت اخیر شاهد نبودیم. بازی مقابل سپاهان هم برای پرسپولیس دیداری شش‌امتیازی محسوب میشود و پرسپولیس باید در آزادی پیروز شود تا خودش را از زیر فشار انتقادها خارج کند. سپاهان تیمی است که خط هافبک و خط حمله قدرتمندی دارد اما این تیم در دفاع مشکلات عدیده‌ای دارد. در خصوص خط حمله پرسپولیس که در غیاب عیسی آن قدرت لازم را نداشته و در گلزنی موفق نبوده چه توصیه فنی دارید؟ اول این را بگویم هافبک‌های پرسپولیس چون خط حمله‌شان قدرت لازم را ندارد خیلی جلو می‌کشند تا خودشان جور خط حمله‌شان را بکشند و در گلزنی موفق عمل کنند که این امر فضای پشت سرشان را خالی می‌کند و این مسأله در ضدحملات حریفان خیلی می‌تواند برای پرسپولیس گران تمام شود. یحیی باید بازیکنی مانند کمال کامیابی‌نیا را چسبیده به سیدجلال و کنعانی قرار دهد تا فضای بین این دو مدافع و احتمالاً اشتباهات‌شان را پر کند. از بین مهاجمان پرسپولیس هم باید مثل زمان طارمی و علیپور یکی جلوتر و یکی کمی عقب‌تر بازی کند. مثلاً عبدی جلو بازی کند و رمضانی چند قدم عقب‌تر از او قرار بگیرد. کمبود آل‌کثیر خیلی به پرسپولیس و خط حمله‌اش لطمه زد و غیبتش گران تمام شد اما عبدی باید خودش را بهتر نشان دهد و باز هم برای پرسپولیس گل بزند چون در حال حاضر بیشتر از هر زمان دیگری پرسپولیس به گلزنی عبدی و رمضانی نیاز دارد و در واقع اگر این دو مهاجم الان خودشان را نشان ندهند در آینده خودشان بیشتر از هر بازیکن دیگری در تیم متضرر شده و هیچ‌وقت دیگر نمی‌توانند در پرسپولیس تبدیل به مهره‌ای تأثیرگذار شوند.
