حضرت خدیجه(س)؛ بزرگ بانوی مجاهدت و فداکاری

دهم رمضان ،سالروز رحلت حضرت خدیجه(س) الگوی برجسته کمال و ایثار بود. بزرگ بانوی مجاهدت و فداکاری که در عصر جاهلیت با اندیشه های باطل به رویارویی پرداخت و تمامی دارایی و ثروت خویش را در راستای پبشبرد رسالت پیامبر اکرم(ص) انفاق کرد.
حضرت خدیجه(س) در 68 سال پیش از هجرت در مکه دیده به جهان گشود. نام پدر ایشان خویلد بن اسد و مادر آن بزرگوار فاطمه بود. «طاهره، زکیه، مرضیه، صدیقه، سیده نساء قریش و خیرالنساء» از جمله لقب‌های حضرت خدیجه محسوب می شود و
«ام الزهرا و ام المومنین» از کنیه های مشهور ایشان است. آن حضرت(س) جایگاه اجتماعی و اقتصادی برجسته و قابل توجهی داشت و در نیکویی زبانزد جامعه آن روزگار بود. حضرت خدیجه(س) به امر تجارت می پرداخت و حضرت محمد(ص)، کاروان تجاری ایشان را همراهی می کرد. این بانوی پاکدامن با مشاهده بیان شیوا، امانتداری و اخلاق پسندیده محمدمصطفی(ص)، پس از بازگشت از سفر تجاری شام، پیشنهاد ازدواج با آن والامقام را مطرح کرد.حضرت خدیجه(س) پس از ازدواج تمام مال و دارایی خویش را در اختیار آخرین فرستاده حق قرارداد و سرمایه خود را در راه‌رضای خدا به نیازمندان انفاق کرد.این بانوی با فضلیت به همراه حضرت علی(ع) نخستین افرادی بودند که به رسالت حضرت محمد(ص) ایمان آوردند و بر درستی و حقانیت دین اسلام صحه گذاشتند. بانوی بزرگ قریش، یاری بخش پیامبر اکرم(ص) در این راه پرفراز و نشیب شد و هیچگاه از تلاش در مسیر دستیابی به هدف والای خویش کوتاهی نکرد. پیامبر(ص)
می فرمایند:«اسلام با شمشیر علی(ع) و ثروت خدیجه(س) بر پا و استوار شد و استقامت یافت.»


جایگاه والا و با ارزش آن حضرت(س) ستودنی است چنانچه به عنوان نخستین «ام المومنین» در قرآن مورد توجه قرار گرفته و این سعادت نصیب ایشان شده است که یازده امام از نسل او و از وجود پاکیزه حضرت فاطمه(س) به وجود بیایند و بردباری و استقامت ایشان در برابر استبداد زمان سبب شد تا در قرآن کریم در آیه 30 سوره فُصِّلَتْ، آیه هشتم سوره ضحی و آیه 146 سوره آل عمران به ویژگی‌های حضرت خدیجه(س) پرداخته شود.
سرانجام حضرت خدیجه(س) در دهم رمضان سال دهم بعثت و سه سال پیش از هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه، چشم از جهان فرو بست و به دیار حق شتافت. ادامه در صفحه 12