روحانی نخواست که در دولت باشم

محمدرضا عارف که متن انصرافش از کاندیداتوری در انتخابات سال ۹۲، رنگ و بوی دلخوری داشت، هنوز هم دلخور است. او از سخن محمود واعظی که دلیل انصراف عارف را رأی پایین او در نظرسنجی‌ها می‌داند دلخور است و در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نظرسنجی‌هایی که وزارت اطلاعات، صداوسیما و نهاد‌های ذی ربط دارند گویاست. مبنای ما خرد جمعی و آوردن یک دولت منسجم و پاسخگو بود. در عین حال که ائتلاف هم بخشی از خرد جمعی است .... وقتی آقای خاتمی به عنوان رهبر جریان اصلاحات و آقای هاشمی و بزرگان دیگر به جمع بندی رسیدند، بنابراین من حق نداشتم و ندارم که بیایم شخصاً خودم را با فرد دیگری مقایسه کنم.»
عارف در عین حال، در پاسخ به این سؤال که «می توانستید آن شب، انصراف را قبول نکنید»، تصریح می‌کند: «خیر». او معتقد است: «وقتی بنا داریم حرکت جبهه‌ای داشته باشیم باید به تصمیم جبهه عمل کنیم.»
او از روحانی هم دلخور است که به زعم عارف، نخواسته که او در دولت باشد: «در جلسه‌ای در خدمت آقای روحانی بودیم و دو سه پست مطرح کرد. وزارت ارتباطات، وزارت علوم و معاونت علمی. من برای هر سه پست نفرات مناسب‌تر از خودم را معرفی کردم. این را برای اولین بار می‌گویم تلقی من از این پیشنهاد‌ها این بود که آقای روحانی تمایلی به حضور فیزیکی من در دولت ندارد... فردی که در دولت اصلاحات معاون اول موفقی بوده، اگر بنا بود به دولت برود، پست معاون اولی بود. وقتی روحانی معاون اولی را پیشنهاد نمی‌دهد و سه پست دیگر را می‌گوید می‌فهمم که ایشان می‌خواهد محترمانه بگوید، آقای عارف شما همان بیرون کمک کنید برای ما بهتر است.»
عارف در مورد نظریه عدم مشارکت در انتخابات هم می‌گوید: «یک جریان نمی‌تواند مدعی اداره کشور باشد، اما در یک رویداد مهم حضور نداشته باشد یا بگوید حضور دارم، اما کاندیدا ندارم.»
در انتخابات مجلس سال ۹۴ اصلاح‌طلبان ۱۶۰ کرسی در مجلس به دست آوردند، اما فراکسیون امید در مجلس فقط ۱۰۰ عضو داشت؛ عارف از کم لطفی لاریجانی و دوستانش می‌گوید: «وقتی حرف کاندیدای اجاره‌ای می‌شود، واعظی اشتباه می‌کند که به خودش و روحانی ختم می‌کند و با عرض معذرت نشان می‌دهد درک سیاسی لازم را ندارد. جریان اصلاحات از نیرو‌ها و خواسته‌های خودش گذشت تا مسیر دولت ادامه پیدا کند. مثلاً در قم به علی لاریجانی رسیدیم یعنی جمع بندی ما این بود که اگر لیست امید از لاریجانی حمایت نکند، با مشکلات جدی روبه رو می‌شود، حتی او درجایی کم لطفی کرد و گفت، من نخواستم امیدی‌ها من را در لیست خودشان بگذارند. حتی کاظم جلالی را در لیست گذاشتیم و هنوز داریم هزینه در لیست گذاشتن جلالی و نعمتی و دیگران را می‌دهیم.» کاظم جلالی و بهروز نعمتی از مهره‌های نزدیک به لاریجانی بودند که در لیست امید چیده شدند، اما گوش به فرمان لیدر‌های اصلاح‌طلب نبودند. جلالی بعد‌ها سفیر ایران در مسکو شد.