چگونه می‌توان به صلح دست یافت؟

فاطمه رسولی ‪-‬ تقریبا همه کشور‌ها مدعی‌اند که به صلح اهمیت می‌دهند،ولی بی‌اعتمادی به دیگران باعث می‌شود خود را برای دفاع از کشورشان مجهز کنند.نتیجه این تفکر،جهانی می‌شود که روزانه دو میلیارد دلار برای تسهیلات و نیروی نظامی هزینه می‌کند. در حالی که صدها میلیون نفر در اثر سوء تغذیه و بیماری‌های درمان نشده می‌میرند. در هنگام تعارض مردم حس می‌کنند که پیروزی یک طرف برابر با شکست طرف مقابل است،اماصلح واقعی چیزی بیش از سرکوب تعارض آشکار و فراتر از آرامش سطحی و شکننده است.
صلح پیامد مدیریت خلاقانه تعارض و عبارت است از برطرف کردن اختلافات ادراک شده و رسیدن به توافق حقیقی. روانشناسان اجتماعی برای کمک کردن به تبدیل شدن دشمنان به دوست، بر چهار راهبرد متمرکز شده اند:تماس،همکاری، ارتباط و مصالحه. مطالعات جدید ارتباط بین تماس و نگرش‌های مثبت را تایید می‌کنند. به عنوان مثال: هر چه تماس بین نژادی سیاه پوست‌ها و سفید پوست‌ها بیشتر می‌شود نگرش سیاسی آنها نسبت به یکدیگر همدلانه‌تر می‌شود.اگرچه تماس، کمک‌کننده است اما گاهی،کافی نیست،داشتن اهداف مشترک موجب یکپارچگی می‌شود و همکاری را تقویت می‌کنند.قدرت انسجام بخشی اهداف سطح بالا، اهدافی که همه اعضا را متحد می‌کند و نیاز به تلاش همدلانه دارد ارتباط تنگاتنگی با قدرت وحدت بخشیدن بین افراد یک جامعه را دارد. بنابراین یک چالش بزرگ پیش روی دنیای متفرق ما این است که اهداف سطح بالای خود را شناسایی و روی آنها توافق کنیم و برای رسیدن
به آنها تلاش‌های همیارانه‌ای سازمان دهیم.در بحث ارتباط، طرفین معترض می‌توانند از سه روش؛مذاکره،میانجی گری وحکم استفاده کنند.افراد می‌توانند به طور مستقیم با هم مذاکره کنند،چانه زنی سفت و سخت ممکن است انتظارات طرف مقابل را کاهش دهد و وی را راضی کند که به سود کمتری قانع باشد یا نفر سوم به عنوان میانجی ممکن است پیشنهاداتی ارائه دهد که امکان توافق را برای طرفین متعارض فراهم کند،هدف میانجی این است که با ترغیب هر دو طرف به اینکه مطالبات متعارض خود را کنار بگذارند و در عوض به اهداف،علایق و نیازهای زیربنایی یکدیگر فکر کنند و دیدگاه مشارکتی برد - برد را جایگزین دیدگاه برد-باخت کنند.بعضی از تعارض‌ها آنچنان تند هستند که راه حل رضایت بخش برای هر دوطرف دست نیافتنی است. میانجی ممکن است بتواند یا نتواند به حل درگیری کمک کند اگر نتواند،طرفین ممکن است به حکمیت متوسل شوند یعنی اجازه دهند که میانجی یا طرف سوم دیگری،توافقی را به آنها تحمیل کند.گاهی وقت‌ها تنش وسوءظن به حدی می‌رسد که برقراری ارتباط
غیر ممکن میشود در اینصورت صلح می‌تواند کارساز باشد،وقتی رابطه‌ای متشنج است و گفتگویی وجود ندارد،گاهی تها یک ژست مصالحه جویانه مثل یک لبخند لازم است تا هر دوطرف درجات تنش را تا آنجا کاهش دهند که تماس،همکاری و گفتگوی دوباره امکان پذیر شود.