مطبوعات را دریابیم

قربانعلی تنگ شیر‪-‬ جهان امروز جهان تخصص است که مردم در دنیایی مجازی به اندازه کافی خبرهای عمومی را می‌شنوند و می‌خوانند. یکی از راه‌های ماندگاری رسانه‌های مکتوب تخصصی شدن آن‌ها است. درعصر شبکه‌های خبری مجازی و با وجود نشریات اینترنتی، بودن یا نبودن رسانه‌های مکتوب در کشور ما واقعه مهمی به شمار نمی‌آید و خلاً خبری و اطلاع‌رسانی در کشور ایجاد نمی‌شود. واقعیت امر هم
غیر از این نیست. زیرا تمام روز‌های تعطیل سال
نو و در سایر روزهای تعطیل، خبرگزاری‌ها و وب‌سایت‌های دولتی و خصوصی همراه با شبکه‌های مجازی مانند تلگرام به طور شبانه روزی و آنلاین مردم را در جریان اخبار رویدادهای داخلی و بین‌الملل قرار میدهند وچرخه اطلاع‌رسانی مجازی به جامعه در این مدت حتی برای لحظه‌ای متوقف نشده است. اما مطبوعات از آخرین روز‌های اسفند تا پایان تعطیلات نوروزی انتشار نداشتند البته این‌ها به جز ۵۲ روز تعطیلی ۵ شنبه‌ها و حدود ۲۰ روز
تعطیلات رسمی کشور است که در آن‌ها
هم مطبوعات چاپ نمی‌شوند. دلایل زیادی برای چاپ نشدن روزنامه‌ها وجود دارد مانند: گرانی کاغذ، فروش نرفتن روزنامه، هزینه‌های پرسنل و بیمه که مزید بر علت می‌شوند. جدا از مسائل کیفی و محتوایی و پایین بودن شدید میزان تولید محتوا در بسیاری از روزنامه ها به دلیل وابستگی شدید آن‌ها به خبرهای تولیدی خبرگزاری‌ها و وب سایت خبری و نیز خبرهای ارسالی از سوی روابط عمومی‌های بانک‌ها و سازمان‌های دولتی بدون ارزش خبری است. همچنین تعداد زیاد روزهای تعطیل رسانه‌های مکتوب نیزدر کشور ما یکی از عوامل موثر در پایین بودن تیراژ و فروش روزنامه‌های در کشور به شمارمی رود. کل تیراژ روزنامه مکتوب ایران از ۹۰۰ هزار نسخه تجاوز نمی‌کند. چنین تیراژ نازلی برای کشوری با ۸۰ میلیون نفر جمعیت که درصد بالایی از آن‌ها از سواد خواندن و نوشتن و نیز تحصیلات دانشگاهی برخوردارند یک فاجعه تمام عیار فرهنگی اجتماعی به شمار می‌آید. باید خواندن مطبوعات یک فریضه واجب تلقی شود. باید مطبوعات راه‌های رفتن به خانه‌های مردم را پیدا کنند. توجه به مطبوعات با افزایش تیراژ وکاهش وابستگی به یارانه‌های دولتی و همچنین جدی‌تر گرفته شدن آن‌ها ازسوی مدیران اجرایی کشور در سال جدید باید به یک کمپین فکری و اجرایی تبدیل شود.