روزنامه ایران ورزشی
1400/02/11
مدیر رسانه‌ای یا خروس جنگی؟
سرمقاله آرمن ساروخانیان پرسپولیس بیش از دو هفته در گوا بود و جمعه به تهران برگشت. استقلال دیشب آخرین بازی‌اش را در جده برگزار کرد و هنوز در عربستان است. هر دو تیم در روزهای گذشته کیلومترها دورتر از تهران بودند، با این حال حضور در کوران بازی‌های حساس لیگ قهرمانان هم مانع از جنگ رسانه‌ای نشد و توپخانه دو باشگاه به شلیک از راه دور به یکدیگر ادامه دادند. موضوع مورد اختلاف این بار بازی برگشت دربی است. پیش از این دیده بودیم که تیم‌ها به تاریخ و ساعت بازی معترض شوند، ولی به تازگی دو باشگاه به تعداد بازی‌های حریف هم معترضند و اصرار دارند که پیش از دربی تعداد بازی‌های دو تیم باید یکسان باشد. بخش اصلی این اعتراض به مدیران رسانه‌ای دو باشگاه سپرده شده. این پست بر اساس الگوی حرفه‌ای که کنفدراسیون آسیا در نظر گرفته به چارت باشگاه‌ها اضافه شد تا ارتباط آنها با رسانه‌ها حرفه‌ای‌تر شود، ولی در ایران شأن این پست روز به روز کمتر میشود و در عمل آنچه از آنها خواسته میشود حمله و توهین به رقیبان است. آنها حتی در صفحات شخصی‌شان هم مأموریت دارند آتش این خصومت را گرم نگه دارند و با هواداران تیم رقیب سرشاخ شوند. کار به جایی رسیده که اگر مدیر رسانه‌ای تن به این بازی ندهد و وارد این جنگ نشود، او را فرد مناسبی برای این پست نمی‌دانند. مدیر رسانه‌ای در استقلال و پرسپولیس نقش خروس جنگی را پیدا کرده که باید در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به صورت رقیب چنگ بیندازد. آنها در این مسیر هر چقدر خط قرمزها را بیشتر بشکنند، عزیزتر می‌شوند و لابد در تعریف جدیدی که از پست‌شان شده موفق‌ترند. دو هفته گذشته برای هواداران فوتبال لذتبخش بود و تقریباً هر شب فرصت داشتند از تماشای بازی‌های لیگ قهرمانان لذت ببرند، ولی جدلی که دو باشگاه استقلال و پرسپولیس راه انداختند یک بار دیگر یادآوری کرد که در فوتبال ایران حاشیه‌ها قرار است همیشه پررنگ‌تر باشد و پرده‌ای جلوی هنرنمایی بازیکنان در زمین چمن بکشد. البته این رفتار اشتباه تنها به مدیران رسانه‌ای محدود نمی‌شود و مدیران فعلی و سابق یا برخی پیشکسوتان هم با پست‌های‌شان در شبکه‌های اجتماعی در این آتش می‌دمند. می‌توان از لیگ انگلیس و اسپانیا مثال زد که در فصل جاری به خاطر مشکلات ناشی از شیوع کرونا تعداد بازی‌های تیم‌ها برابر نبود، ولی با وجود رقابت حساس تیم‌ها هیچ اعتراضی در این باره شنیده نشد، باشگاه‌ها برنامه‌ریزی مسابقات را به لیگ سپردند و خودشان روی عملکرد فنی تمرکز کردند. شاید باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس هم می‌دانند که یک بازی کمتر یا بیشتر تأثیر چندانی روی عملکرد تیم‌ها ندارد، ولی این اعتراض به بخشی از فرهنگ فوتبال ایران تبدیل شده و روشی است که به کمک آن بتوانند امتیازات بیشتری بگیرند. نتیجه این بداخلاقی‌ها اما بالا رفتن تنش بین هواداران، توهین و فحاشی در فضای مجازی و تیشه زدن به ریشه ورزشی است که خودشان روی شاخه‌اش نشسته‌اند و بخش مهمی از آن هستند.
سایر اخبار این روزنامه
یحیی و تیمش شاگرد اول غرب آسیا
رونالدو پشت چراغ قرمز اولدترافورد
یاشاسین «تراختور» خدا قوت «فولاد»
العنبری: تراکتور بازی بزرگی به نمایش گذاشت
سید حسین حسینی فراموش شده بزرگ!
پول یا قایدی؟
26 روز دوری از خانواده بازی با سپاهان فردای قرنطینه
فقط خواهان اجرای قانون هستیم
تیم ملی فوتبال پیش از سفر به منامه واکسینه می‌شوند
شاهین‌طبع: تلاش می‌کنیم همبستگی داشته باشیم
مدیر رسانه‌ای یا خروس جنگی؟
بلبشوی مجازی، تصمیم‌گیری سخت
خانه‌تکانی اساسی در یوونتوس
یا حالا، یا هیچ‌وقت!
پرسپولیس تقویت شده کاندیدای اصلی قهرمانی آسیا و ایران است
یحیی و تیمش شاگرد اول غرب آسیا
صعود در نیمه‌شب
بلبشوی مجازی، تصمیم‌گیری سخت
