دست افشانی ستاره‌ها برای دختران وطن!

امید مافی‪-‬ کارناوال گل دختران ایران در تاشکند،پالس‌های مهمی برای کسانی فرستاد که سعی می‌کنند خود را به آن راه بزنند و کامیابی دختران وطن را نادیده بگیرند.
خانم گل‌های بافراست برای آنکه شکل خودشان باشند و پاسخ محکمی به آینه‌های کدر دهند در آسیای مرکزی جشنواره‌ای از گل راه انداختند و بانوان مغموم بنگلادش را به توپ بستند.
حالا بهتر است بیشتر از آنکه به لباس رسمی دختران لایق این خاک پرداخته شود،از دردهایی گفت که با هنر فرزندان ما محو می‌شوند تا هزاران کیلومتر دورتر از مام میهن آسمان نفس تنگی‌اش را از یاد ببرد و به خاطر توپچی‌های معصوم سرزمین رودابه و تهمینه پرچم سه رنگ را به اهتزاز درآورد.
این واقعیت ورزش بانوان ماست.مونث‌های مظلومی که اگر زیر چتر حمایت قرار گیرند و به دستاویز دلواپسی بدل نشوند می‌توانند بی‌تفریق،تکثیر شوند و بذر رستگاری در کارزارهای ورزشی را بیفشانند.


حالا شادی می‌ریزد از گلوی دخترانی که ثابت کردند وقعی به نامهربانی‌ها نمی‌نهند و این توان را دارند که حریفان را در صعب‌ترین میدان‌ها مچاله کنند و فریاد لیاقت خود را به گوش‌ها برسانند.
پس از له کردن بانوان مغبون داکا حالا نوبت اردنی هاست که در مواجهه با تفنگچی‌های ما به عبوس‌ترین موجودات دنیا بدل شوند و در برابر صلابت شاگردان مریم ایراندوست زانو بزنند.
انگار ابر و باد و مه و خورشید و فلک دست به دست هم دادند تا سمفونی این سه رنگ مقدس در سرزمین ازبک‌ها گوش‌ها را نوازش دهد و فوتبال ما در عرصه‌ای جدید بدرخشد و روی نقشه جغرافیا طنازی کند.
اینک خواب از پلک‌های دختران سلحشور ایران پایین نمی‌رود.آن‌ها تا زمین گیر کردن اردنی‌ها و گرفتن جشن صعود پلک نخواهند زد و
قلب هایشان معمولی نخواهد زد.
در چنین شرایطی بهتر است شب پره‌ها مجوز دهند پروانه‌ها به عشق میهن گرد شمع‌ها بچرخند و آب شوند.باور کنید حالا دیگر وقت تلخکامی و تکدر و دلواپسی نیست.
سفیران ایران در آوردگاه آسیا تورها را می‌لرزانند تا به یادمان بیاورند کمی توجه منتج به شکوفایی استعدادهای شگرفشان خواهد شد.وقتی ابرهای سوال و ابهام کنار می‌روند و همه چیز برای پاگشایی دختران نجیب ایران مهیا می‌گردد،لابد باید آسمان را به دست افشانی ستاره‌های فروزان دعوت کرد و شعف را به هلال گوش‌های ماه آویخت.