100 روز بدون اقدام ملموس !

محمدرضا زهره‌‌وندی رئیس کمیسیون صنعت ومعدن اتاق زمانیکه قرار است انتخاباتی برگزار شود سلسه‌ای از شعارها شکل می‌گیرد و از توانمندی‌ها و اقدامات صحبت می‌شود. عمده دلیل وضعیت امروز کشور مشکلات اقتصادی است که به‌دلایل مختلفی ایجاد شده‌اند ولی بخشی از آن بی‌کفایتی دولت‌ها در تمام دوران‌ها و عدم مدیریت درست آنها و بخشی هم به‌دلیل عدم دیپلماسی سیاسی مناسب؛ به کشور تحمیل شده است! به عبارت دیگر عملکرد بد مدیران نتایج بد امروز را رقم زده است. ما باید دامنه دوستان خارجی خود را بزرگتر کنیم ولی وقتی این کار را انجام نمی‌دهیم آنهایی هم که در بخش خاکستری دوستی با ایران قرار دارند به‌سمت دشمنان غش می‌کنند. اگر نتوانیم مشکلات‌مان را با دنیا حل کنیم وضعیت از چیزی که هست بدتر خواهد شد. یعنی مشکلات اقتصادی تحمیلی به کشور به‌دلیل سیاست‌ها غلط سیاسی است. زمانی‌که محسن رضایی کاندیدای ریاست‌جمهوری بود می‌گفت که « اقتصاددان هستم و یک اقتصاددان می‌تواند بیماری اقتصادی را تشخیص دهد و آن را درمان کند.» ایشان رئیس‌جمهور نشد، اما به‌سمت معاونت اقتصادی رئیس‌جمهوری رسید مگر ایشان ریشه مشکلات را تشخیص نداده بود و راهکار نداشت؟‌ چرا اقدام عملی انجام نمی‌دهد؟ وقتی گزارش 100 روزه می‌دهند، مردم باید جهشی را حس کرده باشند. چه اتفاقی در قیمت مرغ و تخم‌مرغ تا گوشت‌قرمز و روغن و دلار و تورم و... افتاده که موجب  شود امروز مردم احساس آرامش بیشتری دارند؟ بدتر از این موضوع این است که دولت اعلام می‌کند همه مشکلات ثمره مشکلات اقتصادی دولت قبلی است! مگر این دولت نمی‌دانست که دولت قبلی بی‌کفایت بوده چرا وارد این عرصه شدند؟ اگر قرار باشد هر اتفاقی را به گردن دولت قبل بیندازند و خودشان را تبرئه کنند وجود این دولت چه ضرورتی داشت؟ اگر قرار باشد چهار سال راهکارها به‌ثمر نرسد و دولت بعدی برای حل مشکلات بیاید به چه دلیل برای انجام امور کشور شعار می‌دهند؟ شعار دادند که دولت فامیلی نخواهد بود امروز بخش عمده‌ای از انتصاب‌ها با سفارش و از دوستان و فامیل‌ها انجام شده است! به‌طورکلی اتفاق ملموسی در این 100 روز از دولت سیزدهم ندیدیم. ملموس این بوده که دلار 24 هزارتومانی به 28 هزارتومان رسیده است، ملموس این است که مواد اولیه‌ای که قرار است به‌دست صنعت‌گر برسد تابعی از دلار در بازار بوده و هرچه نرخ دلار افزایش می‌یابد در کسری از ثانیه قیمت این مواد ‌اولیه هم افزایش می‌یابد ولی کاهش آن به ماه و سال می‌کشد. ملموس این است که وضعیت اقتصادی مردم نسبت به قبل بدتر شده است.