نقش احمدی‌نژاد در برکناری علی دایی

آرمان ملی – یاسمین طالقانی: دخالت احمدی‌نژاد در ورزش و به‌ویژه فوتبال موضوع عجیبی نبود و بارها این موضوع به سوژه خبر و گزارش تبدیل شده است. بسیاری عکس‌های او با لباس ورزشی را در ذهن دارند اما هیچگاه تصور نمی‌شد که یک رئیس‌جمهور بخواهد برای سرمربی تیم ملی فوتبال تصمیم‌گیری کرده و در شرایطی که به او اجازه دخالت داده نشد، اقدام به اخراج سرمربی کند. یکی از این دخالت‌ها در رقابت‌های انتخابی جام جهانی 2010 بود که برکناری علی دایی از سرمربیگری تیم ملی شوک بزرگی به جامعه ورزش و مردم ورزش دوست وارد کرد. فروردین ماه ۱۳۸۸ و بعد از باخت تیم ملی فوتبال ایران مقابل عربستان در رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی بود که به یکباره اعلام شد علی دایی سرمربی تیم ملی از سمت خود برکنار شده است. این برکناری در حالی رخ داد که هنوز تیم ایران برای صعود به جام جهانی شانس داشت، اما با برکناری دایی و حضور افشین قطبی، تیم ملی در نهایت از راهیابی به جام جهانی آفریقای جنوبی بازماند و ناکامی بزرگی را تجربه کرد. دایی بار‌ها بعد از آن اتفاق اعلام کرده بود که برکناری‌اش ارتباطی با فدراسیون فوتبال ندارد و نهاد‌های بالاتر از فدراسیون تصمیم به اخراج او گرفته‌اند. هرچند این ادعا ابتدا توسط علی کفاشیان رئیس وقت فدراسیون فوتبال تکذیب ‌شد، اما به‌تدریج و با گذشت زمان، مصاحبه‌های مختلف مسئولان فدراسیون و اعضای وقت تیم ملی این واقعیت را عیان کرد. گمانه‌های زیادی درباره چرایی این برکناری مطرح شد اما بیش از همه نقش احمدی‌نژاد در این برکناری پررنگ بود. به‌نحوی که اشجاری مدافع چپ سابق تیم ملی فوتبال ایران در این خصوص گفت: «نتیجه بازی با عربستان هیچ تاثیری بر روی اخراج علی دایی از تیم ملی نداشت و تنها دلیل اخراج دایی، راه ندادن احمدی‌نژاد به رختکن بود. بین دو نیمه بازی با عربستان احمدی‌نژاد به یکباره و بدون هماهنگی تصمیم گرفت وارد رختکن بشود که علی دایی با توجه به محدودیت زمانی بین دو نیمه اجازه حضور احمدی‌نژاد را نداد. همین مسئله باعث ناراحتی شدید احمدی‌نژاد و همراهانش شد.» با این حال دیروز محمد آخوندی که در آن زمان سخنگوی سازمان تربیت بدنی بود به صورت رسمی درباره اخراج علی دایی افشاگری و آن را تصمیم نهاد ریاست‌جمهوری و شخص رئیس‌جمهور (محمود احمدی‌نژاد) عنوان کرد .آخوندی در این خصوص گفت: این تصمیم در نهاد ریاست‌جمهوری گرفته و اعلام شد. با من تماس گرفتند که خبر را اعلام کنم، اما گفتم مسئولیتش با افراد دیگر و فدراسیون فوتبال است. وی افزود: ما از اعلام خبر برکناری دایی در سازمان تربیت بدنی امتناع کردیم. سخنگوی پیشین سازمان تربیت بدنی که با برنامه «سلام صبح بخیر» گفتگو می‌کرد، در ادامه درباره اینکه آیا شخص رئیس‌جمهور این تصمیم را گرفته بود؟ گفت: چیزی که من به صورت غیر رسمی می‌دانم بله ایشان این تصمیم را گرفت، ولی به صورت رسمی نهاد ریاست‌جمهوری تصمیم گیری کرد! به علت فشار افکار عمومی، اطرافیان مجموعه را به این نتیجه رساندند که علی دایی نباشد. آخوندی همچنین درباره اینکه گفته می‌شد برکناری علی دایی به‌خاطر این بود که وی اجازه نداد محمود احمدی‌نژاد بین دو نیمه بازی ایران و عربستان وارد رختکن شود، اظهار کرد: اطلاعی در این خصوص ندارم. سخنگوی پیشین سازمان تربیت بدنی گفت: آن تغییر (برکناری دایی) اشتباه بود. اگر دایی در تیم ملی می‌ماند به جام جهانی می‌رفتیم.  من برکنار نکردم البته احمدی‌نژاد منکر نقش آفرینی در برکناری دایی است و  سال گذشته در یک لایو اینستاگرامی در پاسخ به سوالی درباره موضوع برکناری علی دایی پس از شکست ایران در برابر عربستان، به آنها گفت در سطح او به عنوان یک رئیس‌جمهور نبوده که وارد جزئیاتی مثل این بشود. احمدی نژاد در این‌باره گفت: این مسائل و این نگاه رو به عقب چیزی را تغییر نمی‌دهد و این مسئله به هیچ‌وجه دغدغه جامعه ورزشی ما نیست، ضمن اینکه سطح رئیس‌جمهور این نیست که در مسائلی مثل این دخالت کند.  دلخوری دایی از احمدی‌نژاد اختلافات میان علی دایی و احمدی‌نژاد ادامه دارد مانند سال 97 که علی دایی به‌عنوان سرمربی وقت سایپا وقتی برای دیدار با پارس‌جنوبی‌جم به جنوب ایران سفر کرده بود، در پرواز برگشت به تهران از عسلویه متوجه شد که محمود احمدی‌نژاد در بیزینس‌کلاس صندلی دارد و او باید کنار رئیس‌جمهوری سابق بنشیند. از این‌رو تصمیم گرفت به صندلی‌های عقب برود و صندلی جلو را به برادرش محمد دایی بدهد تا کنار احمدی‌نژاد ننشیند. نشریه آلمانی کیکر هم از دایی سوال کرد: «شایعاتی در سال 2019 مطرح شد که شما قرار بوده در هواپیمایی در کنار آقای احمدی‌نژاد (رئیس‌جمهوری سابق ایران) بنشینید، اما ترجیح دادید که بروید و در صندلی عقب بنشینید.» پاسخ دایی به این اتفاق هم جالب است:‌ «من همیشه در واقع احساس نزدیکی با مردم داشتم و انسانی آزاد هستم و همیشه برای آن‌هایی زندگی می‌کنم که من را حمایت کردند؛ به‌همین علت آن روز ترجیح دادم تا به عقب هواپیما بروم و در صندلی‌های اکونومی در کنار مردم بنشینم. هیچ‌وقت علاقه‌ای به فعالیت سیاسی ندارم و این کار من هم یک عمل سیاسی نبود.»