اینترنت و بن بست آموزشی

احسان حضرتی ‪-‬ ۲ سال از شیوع بیماری کرونا در کشور میگذرد. فارغ از بحث‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... یکی از مهمترین مسائل این دو سال گذشته بحث پیرامون آموزش مجازی و حضوری بوده است.
فارغ از تمام حواشی آموزشهای مجازی و حضوری باید به این نکته توجه کرد که در این مدل آموزش مجازی، بحث اینترنت بسیار مهم و حیاتی است. در طول دو سال گذشته در حالی کلاس‌های مجازی در بسترهای مختلف برگزار شده است که کاهش سرعت اینترنت مشکلات بسیاری را به وجود آورده است.
این مشکلات فقط مختص به آموزش مدارس نیست، بلکه در امور دانشگاه‌ها و آموزش دانشجویان نیز با چنین مشکلاتی مواجه شده ایم. به اندازه کافی در طول دو سال گذشته سیستم آموزشی کشور برای مقاطع مختلف آموزشی دچار معضلاتی بوده است که مهمترین آن اینترنت بوده است.
اگر مسئولین امر، دغدغه افزایش کیفیت آموزش مجازی دارند، باید به این مسئله آگاه باشند که نیاز به بستر مناسب اینترنت هست. اینترنت پرسرعت و پهنای باند قدرتمند، به طور ضمنی میتواند کیفیت آموزش مجازی را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد. در چند وقت اخیر بسیاری از معلمان، اساتید، دانش‌آموزان و... به دلیل کندی اینترنت نتوانسته‌اند کار با کیفیت خود را ارائه کنند و این اتفاق خوبی برای آموزش یک نسل برای آینده نیست. طرح صیانت، اگر چه می‌تواند تا حدودی به وضعیت فضای مجازی سروسامان بدهد، هرچند که قطعا این سروسامان موقتی خواهد بود، اما اجرای این طرح ضربه اساسی به بحث آموزش مجازی می‌زند. نمیتوانیم هم از افزایش کیفیت مجازی بگوییم، هم با وجود بیماری و شیوع مداوم آن از حضوری شدن حرف بزنیم و از همه مهمتر اینترنت را با مشکل اساسی در استفاده عمومی مواجه کنیم. امور بانکی و اداری و... همگی به جای خود دارای معضلاتی خواهند شد که قطعا کارشناسان امر باید به آن بپردازند، اما بهتر آن است که مسئولین امر، علی الخصوص نمایندگان مجلس قبل از هر اقدامی، نظر کارشناسان و افراد درگیر در امور مختلف را بشنود، صرف کارشناسی مجلس که توسط همفکران و موافقان طرح صورت گرفته است، نمیتوان تصمیمی گرفت. به نظر می‌رسد در طرح این قانون در مجلس، هیچگونه دیدگاهی به مسئله آموزش مجازی وجود ندارد و نظر کارشناسان این حوزه مورد توجه قرار نگرفته است. اگر این روند ادامه پیدا کند، شکی نیست که بن بستی بزرگ در آموزش کشور به وجود خواهد آمد.