روزنامه‌نگاران و روشنفكران امريكايي كه اعداد و ارقام انتخابات اخير امريكا را تحليل كرده‌اند، عامدانه از پذيرش يك تحليل كه به روشني ابعاد وجود اعتقاد به تبعيض نژادي را در ميان سفيدپوستان امريكايي نشان مي‌دهد، طفره رفته‌اند، چراكه به هيچ روي نمي‌خواهند بپذيرند كه آقاي دونالد ترامپ با دميدن به كوره تبعيض نژادي اين آتش زير خاكستر را روشن كرد تا بتواند به راحتي ساكن كاخ سفيد شود.
اما آمار، اكثريت سفيدپوستان از زن و مرد گرفته تا پير و جوان در تمامي مقاطع تحصيلي به ترامپ راي ‌دادند. روشن‌تر از اين نمي‌توان به تحليل تبعيض نژادي رسيد. در مقابل ترامپ، خانم كلينتون آراي تمامي گروه‌هاي ديگر جامعه امريكا شامل رنگين‌پوستان، مهاجران آسيايي و امريكاي لاتين و... را كه در دو دوره قبلي به آقاي اوباما راي داده بودند به خود اختصاص داد، با اين تفاوت كه مجموع آراي او از اوباما اندكي كمتر بود. در واقع شماري از كساني كه به اوباما راي داده بودند، شعارهاي آقاي ترامپ در مخالفت با جهاني‌سازي را پسنديده و راي خود را از خانم كلينتون دريغ كرده بودند. نقطه روشن دليل پيروزي ترامپ همين جا بود. اين جمعيت اندك كه بايد به هيلاري كلينتون راي مي‌دادند ولي ندادند به اضافه سفيدپوستاني كه معمولا در انتخابات شركت نمي‌كردند، ولي شعارهاي ترامپ آنان را به حوزه‌هاي راي‌گيري كشاند به ترامپ راي دادند و چنين شد كه كارت‌هاي الكترال در ايالت‌هايي كه معمولا كانديداي دموكرات با درصد اندكي بالاتر پيروز مي‌شد، اين‌بار به آقاي ترامپ كه كانديداي جمهوريخواهان بود تعلق گرفت.
اما جان كلام اينجاست كه جرقه اين حركت هشت سال پيش با انتخاب آقاي اوباما زده شد. سفيدپوستان، مخالف آقاي اوباماي سياهپوست بودند، ولي در دور دوم رقيبي در مقابل او ظاهر نشد كه مخالفت بالقوه سفيدپوستان را بالفعل كند ولي در انتخابات اخير ترامپ توانست بر موج مخالفت‌هاي بالقوه سوار شود و يك دوقطبي شكننده در جامعه امريكا به وجود آورد.
فراموش نكنيم كه اشاره آقاي ترامپ به روياي امريكايي در تبليغات انتخابات يادآور دوراني است كه جامعه را سفيدپوستان اداره مي‌كردند و اين رويا در واقع نوستالژي سفيدپوستان است.