روزنامه جوان

تیمی که تیمار می‌خواهد

یک بازی کافی بود تا ثابت شود اوضاع تا چه اندازه خراب است و با دلخوش کردن به نتایج رقم خورده در مسیر کسب سهمیه نمی‌توان امید و انتظار زیادی به نتیجه گرفتن در قطر داشت.
حق با امید ابراهیمی، هافبک‌ملی پوش الوکره قطر است، نتیجه بازی‌های تدارکاتی اهمیت چندانی ندارد و بی‌شک تیم ملی به دنبال پیروزی در بازی‌های دوستانه نیست. مسئله، اما نه نتیجه رقم خورده مقابل الجزایر که عملکرد شاگردان اسکوچیچ برابر تیمی بود که اکثر نفرات اصلی خود را بازی نداد و چهار، پنج بازیکنی را در ترکیب داشت که برای نخستین بار برای الجزایر به میدان می‌رفتند! بازی‌های تدارکاتی بی‌شک برای آماده‌سازی است و محک زدن بازیکنان، اما آنچه یک‌شنبه شب از تیم ملی فوتبال ایران شاهد بودیم، بی‌اغراق نمایشی ضعیف در حد فاجعه بود. عدم هماهنگی بازیکنان نمی‌تواند بهانه خوبی باشد وقتی تیم بیش از ۱۰ روز است که تمرینات خود را آغاز کرده است. تیمی که نفرات آن را عمدتاً لژیونر‌های ایرانی تشکیل داده‌اند که مهره‌هایی قابل اتکا در تیم‌های باشگاهی خود هستند، اما در نخستین دیدار تدارکاتی تیم ملی فوتبال ایران عملکردی غیرقابل قبول داشتند.
تدارکات ضعیف و نصفه که در طول مدت اردوی قطر صدای ملی‌پوشان را هم درآورده بود جای خود، مسئله مهم در شکست ۲ بر یک مقابل الجزایر ضعف فنی تیم در تمام خطوط بود. حال آنکه تک‌تک نفرات تیم ملی را بهترین‌های لیگ برتر و لژیونر‌هایی تشکیل داده‌اند که عملکرد قابل قبولی در طول فصل گذشته داشتند، اما مهره‌چینی اشتباه و عدم توانایی سرمربی در گرفتن بازی از آن‌ها در کنار شرایط نامناسب آماده‌سازی تیم دست به دست هم داد تا زنگ خطری جدی در مصاف با الجزایر در قطر به صدا درآید.
هیچ جای دفاعی باقی نمانده، همین‌طور هیچ نشانی از یوز‌های ایرانی که به واسطه غیرت و انگیزه آن‌ها برای انگلیس، امریکا و ولز خط و نشان می‌کشیدیم! سرتاپای تیم ایراد بود، از خط حمله گرفته تا درون چهارچوب دروازه، ایرادی که بی‌شک به سکاندار تیم ملی برمی‌گردد. اگرچه بازیکنان هم کوچک‌ترین خلاقیتی از خود به نمایش نگذاشتند و شبحی از نام خود بودند، اما مسئله غیرقابل انکار این است که تیم مشکل تاکتیک دارد. مشکلی که در مسیر کسب سهمیه به واسطه انگیزه و تلاش مثال زدنی بازیکنان و مهم‌تر از همه پشت نتایج به دست آمده پنهان شد و حالا واقعیت خود را در فاصله چند ماه مانده تا جام جهانی به رخ کشید.


عابدزاده که مقابل عراق بار دیگر مایع افتخار پدر می‌شود و فخر فوتبال ایران از همان دقایق ابتدایی بازی سردرگم و پراشتباه ظاهر شد تا بن عیار در دومین بازی ملی خود نخستین گل ملی‌اش را وارد دروازه او کند، آن هم در شرایطی که خط دفاعی نمی‌تواند اشتباهات عابدزاده را در خروج از دروازه و دفع‌های ناقص پوشش دهد.
در غیاب کنعانی‌زادگان و شجاع خلیل‌زاده به عنوان دو عنصر اصلی خط دفاع، مرد کروات نیمکت تیم ملی فرصت بها دادن به عارف غلامی و آغاسی را داشت، اما ترجیح داد باز هم از امید نورافکن در پست غیرتخصصی و وسط خط دفاعی بهره ببرد، درحالی‌که بی‌تردید این بازیکن در دفاع چپ نمایشی به مراتب بهتر دارد، ولی اصرار سرمربی به استفاده از مهره‌ها در پست غیرتخصصی باعث شد خط دفاعی نتواند عملکرد قابل قبولی ارائه دهد و وقتی تیم ملی از عقب زمین بازی‌سازی را آغاز می‌کرد، به مشکل می‌خورد و به راحتی زیر فشار حریف قرار می‌گرفت و روی همین مسئله هم بود که گل دوم را دریافت کرد. درحالی‌که اگر از ابتدای بازی از ابراهیمی و سرلک به عنوان دو هافبک دفاعی تیم استفاده می‌شد شرایط می‌توانست متفاوت باشد. مسئله‌ای که در نیمه دوم مورد توجه اسکوچیچ قرار گرفت، اما فوتبال بازی لحظه‌هاست و از دست دادن یک نیمه، یعنی به باد رفتن فرصت‌هایی که در ۴۵ دقیقه می‌توانستند به ثمر بنشینند، اما از دست رفتن این زمان کار را برای بازگرداندن ریتم بازی به آنچه کادر فنی می‌خواهد سخت می‌کند.
درحالی‌که انتظار می‌رود اسکوچیچ فکری برای پرش‌های هری کین بکند و یکی از برنامه‌هایش در مصاف‌های دوستانه شبیه‌سازی چنین صحنه‌هایی در ضربات آزاد باشد در ارسال پاس‌های مثمرثمر و تغذیه خط حمله و توپ‌رسانی وا مانده بودیم، چه برسد تمرین کردن روی ضربات ایستگاهی که توان مقابله با هری کین را در‌پرش‌های مثال‌زدنی‌اش داشته باشیم.
کم پیش می‌آید تیمی تا این اندازه ستاره داشته باشد که تیم ملی فوتبال ایران در این مقطع کنونی دارد، آن هم در تمام خطوط، اما آنچه بیش از هر چیزی به چشم آمد پرتعداد بودن مهاجمانی است که هر کدام برای زیر و رو کردن خط حمله و فروپاشی دروازه حریف کافی هستند، از طارمی، آزمون، قلی‌زاده و جهانبخش تا دیگر نفرات مانند صیادمنش و حتی کریم انصاریفرد که دعوت نشده است! نفراتی که نیازی به تعریف ندارند وقتی در طول هفته‌های گذشته همواره نقل رسانه‌های دنیا بودند بابت نمایش‌های قابل توجهی که ارائه می‌دادند، اما برابر الجزایر، نه خودشان که گویی سایه‌ای از آن‌ها در زمین بازی بود که نتوانستند از عهده باز کردن دروازه تیم «ب» الجزایر بیش از یک بار برآیند، درحالی‌که روی آن‌ها برای گشودن قفل دروازه امریکا، انگلیس و ولز حساب ویژه‌ای باز شده است، اما با این اوصاف بعید به نظر می‌رسد که موفقیت چندانی در مصاف با حریفان گروه B جام جهانی در قطر نصیب‌شان شود.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
«حشاشین» چرا ممنوع شد؟ و چرا حالا ممنوع شد؟! (شهروند)پايان يك راهبرد (اعتماد) گرگ سیاست اسرائیل چگونه مقابل ایران زانو زد؟ (یادداشت روز) (کيهان) آقایان زیباکلام، فاضلی، ارمکی! این بود غایت لیبرال‌بودن شما؟! (جوان)
سایر اخبار این روزنامه
طرح شفافیت قوا شفاف نبود! ونزوئلا، نماد مقاومت در آن سوی دنیا گروسی فراتر از وظایفش حرف می‌زند اسلام‌هراسی در هند هنجار شده! ناتو هم «مصالحه سرزمینی» اوکراین را زمزمه می‌کند محیط زیست رئیس جمهوران رفته! تعدیل پساکرونایی مدافعان سلامت اجاره‌بها به بهای بی‌خانمانی تیمی که تیمار می‌خواهد جناب وزیر از کدام بازی لذت بردید! می‌گفت شهادت مقام است نه عنوان و صفت «بدون قرار قبلی» حال مخاطب را خوب می‌کند سقوط، رهاورد سفر به برزیلیا پهپاد‌های ارتش آماده ایفای نقش راهبردی کشف سرقت بزرگ دستاورد نظام است