دیپلماسی ورزش ما کجاست؟

کارشکنی‌های کشور‌های مختلف در صدور روادید برای کاروان‌های ورزشی کشورمان طی روز‌ها و هفته‌های گذشته بار دیگر بر لزوم داشتن دیپلماسی قوی ورزشی از سوی مسئولان ورزش کشور تأکید می‌کند.
امروز حتی کار به جایی رسیده که کشوری مانند سنگاپور از دادن ویزا به ورزشکاران ایران برای حضور در مسابقات بسکتبال سه نفره خودداری می‌کند یا اینکه مطابق معمول امریکا در صدور روادید اینقدر کارشکنی می‌کند که کار از کار می‌گذرد و زمان از دست می‌رود. نمونه آن اتفاقی است که همین چند روز قبل برای دوومیدانی رخ داد یا عدم صدور ویزا برای ملی‌پوشان کاراته. البته پیش از این با این موارد روبه‌رو بودیم و حتی زمانی که خود امریکایی‌ها از تیم ملی کشتی دعوت کردند یادمان هست که چگونه در دادن ویزا کارشکنی کردند.
با این حال دشمن، دشمن است و کارش دشمنی کردن و این ما هستیم که باید با هوشیاری و استفاده از تمام پتانسیل‌های موجود کاری کنیم که در اوج شیطنت‌ها و کارشکنی‌های آنها، ورزش و ورزشکاران ایران کمترین صدمه را ببینند. این مسئله محقق نمی‌شود، مگر بتوانیم در میدان ورزش هم مانند سیاست خارجی خود قوی ظاهر شویم و دیپلماسی درستی را اتخاذ کنیم. هفته گذشته مسئولان ورزش دیداری را با وزیر امور خارجه داشتند، دیداری که صرفاً برای فوتبال و جام جهانی قطر بود. سؤال این است که آیا نمی‌توان چنین نشست‌هایی را برای استفاده از ظرفیت دیپلماسی برای سایر رشته‌های ورزشی داشت؟ دیپلماسی ورزش ما کجاست و چه زمانی قرار است محقق شود؟ آیا وقت آن نرسیده که مسئولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش به جای آسمان و ریسمان به‌هم بافتن برای یک‌بار هم که شده حرف‌های‌شان را یکی کنند و در یک جلسه اساسی با مسئولان سیاست خارجی کشور تکلیف را روشن کنند.
بدون هیچ تردیدی ادامه این روند به ضرر ورزش کشور تمام خواهد شد. اینکه امروز کشوری مانند سنگاپور در راه اعزام ورزشکاران ما سنگ‌اندازی می‌کند، نشان از کوتاهی ما در انجام درست کار‌ها دارد. اینکه هر بار فقط دست روی دست بگذاریم و تأسف بخوردیم و زمان را از دست بدهیم، راه به جایی نمی‌برد. حالا کار به جایی رسیده که اینگونه همه برایمان مدعی شده‌اند.
مسئولان ورزش کشور توجه داشته باشند که سال پیش‌رو، سال حضور در مسابقات کسب سهمیه المپیک است و اگر قرار بر این باشد که هر کشوری به خود اجازه بدهد در مسیر حضور ورزشکاران ایران برای شرکت در اردو‌ها و مسابقات سنگ‌اندازی کند، آن‌وقت باید فاتحه ورزش کشور و حضور قدرتمندانه در المپیک را خواند. از یاد نبریم که با یک دیپلماسی قوی می‌توان جلوی این اقدامات ایستاد و اجازه نداد که حق ورزشکار ایران ضایع شود. آنچه این روز‌ها دیده می‌شود را باید جدی گرفت. ظاهراً برنامه‌ای در حال شکل‌گیری است که ورزش ایران را بایکوت کند، برنامه‌ای که باید با دیپلماسی قوی ورزشی به نبرد با آن رفت.