فرمودند آتش به اختیار نه بی‌اختیار

احد رضاییان- آتش به اختیار یا آتش بی‌اختیار؟ مسئله این است. تفاوت خیلی زیادی بین این دو وجود دارد. در اولی شما قدرت تشخیص و تحلیل دارید. قدرت تصمیم‌گیری معقولانه دارید. شما همچون یک فرمانده عمل می‌کنید به شما اختیار و قدرت تصمیم و عمل داده شده است و شما مسئولانه و دلسوزانه اقدام می‌کنید. شما منافع و مصالح جمع را در نظر می‌گیرید و حواستان هست که این فرمانِ آتش به اختیار، باعث سرافکندگی گروهان یا گردان شما نشود. اما در آتش بی‌اختیار دیوانه‌وار شکلیک می‌کنید. چشم‌هایتان را می‌بندید و گوش‌هایتان به‌خاطر نعره‌هایی که از شدت خشم و ترس می‌زنید نمی‌شنوند و فقط شلیک می‌کنید. وقتی بی‌اختیار آتش می‌کنید، مسیر آتش‌تان مشخص نیست و شخصی هم که قرار است به روی او آتش بگشایید مشخص نیست. در وضعیتی که شما بی‌اختیار آتش می‌کنید دوست و دشمن برایتان فرقی ندارد و اصلا قدرت تشخیص دوست و دشمن را ندارید. برای شما نقشه‌های فرمانده دیگر معنایی ندارد، چون شما تسلطی روی انگشتی که ماشه تفنگ را می‌فشارد ندارید و اختیارتان دست خودتان نیست.
رهبری به نیروهای انقلابی فرمان آتش به اختیار دادند و فرمودند:«زمانی که دیدید پاسخِ انقلابی از ستاد فرماندهی نمی‌آید و فرمانده، مسیر انقلاب را کج می‌رود شما بدون نیاز به دستورِ آتش، مجازید تا به تشخیص خودتان و با در نظر گرفتن منافع و مصالح نظام، انقلاب و کشور آتش کنید و منتظر دستور از ستاد مرکزی نباشید.» در روز عید سعید فطر صراحتا اعلام کردند از اقدامی که باعث متهم شدن نهادهای انقلابی می‌شود،
بپرهیزید.
فرمان آتش به اختیار یکی از ضروریات مردم‌سالاری است. در واقع فرمان آتش به اختیار نفی تقلید کورکورانه در مسائل مختلف است. وقتی از شما خواسته می‌شود به اختیار آتش کنید، این نشان می‌دهد که به قدرت تعقل شما ایمان دارند و انتظار دارند با نگاه مسئولانه و عاقبت‌اندیشی، برای پیشرفت کشور تلاش کنید. هر شهروندی در این کشور باید آتش به اختیار باشد و هیچ مسئولی نباید خود و مقامش را از این آتش مستثنی بداند. هر روزنامه‌نگاری در این کشور باید آتش به اختیار باشد، البته این با چیزی که این روزها رایج شده است، بسیار تفاوت دارد. این آتش به اختیار ریشه در عقلانیت و عاقبت‌اندیشی دارد. ریشه در دلسوزی و مصلحت‌اندیشی دارد. ریشه در دفاع از حقوق اکثریت دارد. ریشه در دفاع از اخلاقیات و اصول انسانی دارد. این آتش به اختیار ارزشمند است، چرا که شفافیت در جامعه را تقویت می‌کند، پاسخگویی را تقویت می‌کند، مردم را در جریان امورات قرار می‌دهد و به فرموده امام راحل مردم را در راس همه امور می‌بیند.
این آتش به اختیار با آتش‌های بی‌اختیاری که این روزها باعث افزایش توهین، بداخلاقی، برخورد‌های غیرقانونی، تهدید، ارعاب و اقدامات خودسرانه شده است، بسیار متفاوت است و بی‌شک رهبری با کسانی که بی‌اختیار آتش می‌کنند مخالفند. این روزها توهین به رئیس جمهور منتخب و کابینه ایشان، تهدید افراد، اقدامات خودسرانه و سوءاستفاده از تریبون‌های رسمی کشور علیه اکثریت، به بهانه فرمان آتش به اختیار، به شدت افزایش یافته است. برخی‌‌ها در ظاهر آتش به اختیارند در واقع آنها با برداشت غلط، آتش بی‌اختیار شده‌اند. باید مراقب این سربازان پیاده‌ای که بی‌اختیار حتی به روی دشمن آتش می‌گشایند باشیم. بی‌تردید دشمنی هم قواعد و مقرراتی دارد و هیچ آدم عاقلی سرنوشت خود و کشورش را به‌دست افرادی که بی‌اختیار آتش می‌کنند، نمی‌سپارد.