اقلیم کردستان؛ اسرائیل دوم منطقه

سیدهادی افقهی: بحران اقلیم کردستان مساله امروز و دیروز و چند سال گذشته نیست، بلکه این منطقه از همان ابتدای تشکیل با بحران داخلی بر سر تصاحب قدرت و همچنین نفوذ کشورهای خارجی روبه‌رو بود. اقلیم کردستان از ۲ بخش تشکیل شده است و در بعد داخلی، اختلاف دیرینه عشیره‌ای و سنتی بر سر تصاحب حداکثر منافع و مناطق بین ۲ گروه کرد وجود دارد؛ بخش اصلی و مرکز ثقل این منطقه، اربیل و دهوک است که بارزانی‌ها و حزب دموکرات بر آن مسلط هستند و بخش دیگر یعنی سلیمانیه و قسمتی از کرکوک، تحت تسلط اتحادیه میهنی و رهبری خاندان طالبانی است که سال‌هاست بر سر تصاحب قدرت با یکدیگر اختلاف دارند. اما مشکل اصلی این منطقه نفوذ خارجی و حضور آمریکا و رژیم صهیونیستی است. اخیرا نیز چند کشور از جمله سعودی و امارات برای عملیات ایذایی علیه ایران وارد این منطقه شده و به سرمایه‌گذاری در این منطقه پرداختند. با توجه به این نفوذ و حضور کشورهای خارجی در این منطقه، مشخص است مساله اقلیم کردستان صرفا برای عملیات علیه ایران نیست، بلکه در اصل برای جدا شدن از عراق بوده و همان‌گونه که رهبر حکیم انقلاب اسلامی فرمودند آمریکا به دنبال تأسیس و ایجاد رژیم صهیونیستی دوم در منطقه است. به عبارت دیگر عمق توطئه فراتر از سنگر گرفتن و تأسیس پایگاه توسط تعدادی گروهک تروریستی در مرزهای ایران است و مساله اصلی و خطرناک‌تر، تجزیه عراق و جدا کردن اقلیم از این کشور است و حتی مسعود بارزانی سال 2017 دست به چنین اقدامی هم زد. وی اقدام به برگزاری رفراندوم برای جدا کردن رسمی اقلیم از خاک عراق و تشکیل جمهوری کردستان کرد که با مخالفت و برخورد نظامی ایران، ترکیه و دولت مرکزی عراق مواجه شد و رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند ما هرگز اجازه نخواهیم داد اسرائیل دومی در منطقه تأسیس شود. با این وجود نمی‌توان اقدامات گروهک‌های ساکن اقلیم علیه تمامیت ارضی ایران را نادیده گرفت. ایران در این سال‌ها بارها به مسؤولان اقلیم کردستان بویژه مسعود بارزانی اخطار داده است تجاوز، حمله و ورود تروریست‌ها از خاک عراق به کشور برای انجام عملیات تروریستی و جاسوسی، برای جمهوری اسلامی قابل تحمل نبوده و ایران نیز همانند سایر کشورها تجاوز از خاک کشورهای همسایه خود را برنمی‌تابد. در قانون اساسی عراق آمده است کشور عراق به هیچ‌وجه اجازه تجاوز از خاک خودش به کشورهای دیگر را نمی‌دهد و همچنین یکی دیگر از بندهای قانون اساسی این کشور این است که ارتش و نیروهای مسلح عراق حق دارند در تمام نقاط این کشور مستقر شده و حضور داشته باشند اما سؤال این است: چرا اکنون ارتش عراق حق ندارد وارد اقلیم کردستان شود؟ دلیل این امر همان جدایی‌طلبی این منطقه است. در قوانین بین‌المللی نیز تصریح شده همه کشورها حق دفاع از خودشان در صورت وجود خطر را دارند، بنابراین حق دفاع از تمامیت ارضی کشور برای ایران محفوظ است. در همین خصوص ایران پیش از این چندین بار با مقامات عراقی صحبت و در 70 مکاتبه، مدارکی را که ثابت می‌کند اقلیم کردستان لانه جاسوس‌های موساد و تروریست‌ها شده، به این کشور ارائه داده است. هر چند دولت مرکزی منکر این مساله نیست اما می‌گوید مسؤولان اقلیم حضور تروریست‌ها را انکار کرده و آنها را پناهنده می‌خوانند. نکته اینجاست که چگونه حزب دموکرات کردستان ایران که اعتراف می‌کند قصد جدا کردن کردستان از ایران را دارد یا حزب کومله که اعلام کرده است خودشان داستان روز و ساعت مرگ مهسا امینی را برنامه‌ریزی و تعیین کردند، پناهنده هستند؟! این گروه‌ها علیه ایران مسلح بوده و دست به عملیات مسلحانه علیه کشور می‌زنند، همچنین این گروه‌های تروریستی و موساد برای حمله و اقدام علیه نیروهای ایران پهپاد وارد خاک ایران می‌کنند، بنابراین نمی‌توان آنها را پناهنده دانست. به همین دلیل ایران دست به بمباران مقر این گروهک‌ها زد. بعد از بمباران‌های اخیر و آمدن دولت جدید به نخست‌وزیری «محمد السودانی»، ایران مجددا وارد مذاکره با مسؤولان عراق شد و آنها مهلت خواسته و متعهد شدند ارتش خود را در مرز ایران و عراق در کردستان عراق مستقر کرده و با هماهنگی حکومت اقلیم کردستان گروهک‌های تروریستی را خلع سلاح یا در غیر این صورت از منطقه اخراج خواهند کرد. با این حال باید توجه کرد تصمیم‌گیری برای حضور یا اخراج این نیروهای تروریست، به دست اقلیم نیست. فشار آمریکا، پول عربستان و امارات عربی متحده و نفوذ رژیم صهیونیستی و موساد هرگز اجازه نخواهد داد این گروهک‌ها خلع سلاح شوند مگر اینکه ایران با زور این کار را انجام دهد و در صورتی که دولت عراق نتواند با این مساله مقابله کند، ایران طبق قوانین بین‌الملل این حق را داراست که به آنها حمله کرده و آنها را نابود کند. البته مقامات ایرانی هنوز به صورت رسمی درباره حمله ایران به اقلیم کردستان اعلام موضع نکرده‌اند و حتی سفیر ایران در عراق اعلام کرده ایران چنین قصدی ندارد و تنها در صورتی وارد خاک عراق خواهد شد که دولت این کشور همچون زمان ظهور داعش به طور رسمی از ایران درخواست کمک کند. از طرف دیگر به نظر می‌رسد تا زمانی که می‌توانیم از دور مخفیگاه‌ها و پادگان‌های تروریست‌ها را از طریق موشک و پهپاد مورد هدف قرار داده و  منهدم کنیم، حمله نظامی محتمل نخواهد بود.