10 ناگفته «معینی» از «پله» در گفت وگو با «زندگی سلام»

 15 اردیبهشت 1351، تیم منتخب سانتوس برزیل که «پله» هم در آن حضور داشت برای یک بازی دوستانه به تهران آمد و در یک دیدار رسمی برابر تیم منتخب تهران، 5 بر یک برنده شد. «مسعود معینی»، پیش کسوت امروز، آن زمان در ترکیب تیم منتخب تهران به عنوان مدافع بازی کرد. شب بعد از بازی، اعضای دو تیم به یک کافه می‌روند و «پله» از «معینی» می‌خواهد که صحبت‌هایش را برای دیگر بازیکنان ایرانی ترجمه کند. «معینی» در گفت‌و‌گو با زندگی‌سلام و در پاسخ به این سوال که «پله» درباره چه چیزهایی با بازیکنان صحبت کرد، می‌گوید: «سوال خیلی خوبی کردید واقعا. تا حالا کسی این را از من نپرسیده بود و چیزی در این باره نگفته بودم اما کلمه به کلمه صحبت‌هایش یادم هست. صحبت‌هایش تقریبا یک ربع طول کشید.» در ادامه 10 ناگفته «معینی» از «پله» و توصیه‌هایش به بازیکنان ایرانی را می‌خوانید.
او ابتدای صحبت‌هایش گفت: «من فوتبال بازی می‌کنم تا با ارائه هنرم بتوانم مردم را خوشحال کنم. می‌خواهم مردم در فوتبال من چیزهایی را ببینند که تا امروز در فوتبال ندیدند. هدف از ارائه بازی و لیگ، ایجاد شور و علاقه و اشتیاق بین هواداران و تماشاگرانی است که در ورزشگاه حضور دارند. هدف اولم این است که مردم از دیدن فوتبال لذت ببرند».
پله در ادامه گفت: «هیچ‌وقت در فوتبال به برد و باخت فکر نکنید. بعضی موقع‌ها خوب بازی می‌کنیم ولی می‌بازیم. بعضی موقع‌ها بد بازی می‌کنیم ولی می‌بریم. اما یادتان باشد بعد از بازی هم بازیکنان هم‌تیمی و هم بازیکنان رقیب را در آغوش بگیرید و تشکر کنید از ارائه فوتبال زیبایی که همه تلاش‌تان را برای آن به کار گرفتید».
پله رو به بازیکنان تیم ما کرد و افزود: «وقتی شما در یک تیم هستید، به فکر یکدیگر باشید، خودخواهی را کنار بگذارید و برای  یکدیگر فداکاری کنید». اگر شما به گل چهارمی که برزیل در جام جهانی 1970 به ایتالیا زد، نگاه کنید، می‌بینید با این‌که خودش فرصت مسلم گلزنی داشت اما پاس داد و خودش گل نزند.


 پله که لحن صحبت‌هایش جدی بود، گفت: «ما برای تیم‌مان بازی نمی‌کنیم، ما برای مردم بازی می‌کنیم. مثل یک موزیسین که در اجرایش باعث خوشحالی و هیجان افراد حاضر در سالن می‌شود، ما باید همیشه به فکر کسانی باشیم که در سخت‌ترین شرایط می‌آیند تا فوتبال ما را ببینند».
 سپس در ستایش فوتبالیست‌های ایرانی بیان کرد: «سعی کنید تا فوتبال‌تان را جهانی کنید. شما استعدادهای فوتبالی خوبی دارید». این حرفش یادم نمی‌رود که گفت بازیکن‌های‌تان می‌توانند بروند در بهترین تیم‌های جهان بازی کنند، این امکان را باید برای خودتان فراهم کنید.
 آن زمان تیم‌ملی کشورمان برای یک مسابقه به کره‌شمالی رفته بود. «پله» بیان کرد: «خیلی دوست داشتم که این امکان فراهم بود تا در ایران بمانم و یک بازی هم با تیم‌ملی اصلی ایران داشته باشم اما حیف که فرصت ندارم». کلا خیلی رفتارهایش پسندیده و اخلاق مدارانه بود.
او در پایان صحبت‌هایش به بازیکنان تیم‌ملی ایران گفت: «من هرگز فکر نمی‌کردم که تهران به این زیبایی باشد». من خودم تعجب کردم و به او گفتم که شما از جام‌جهانی 58 سوئد به این طرف به بسیاری از کشورهای جهان سفر کردید؛ واقعا تهران زیباست؟ و گفت: «بله، واقعا تهران برایم زیباست. فکر نمی‌کردم در غرب آسیا، چنین جایی باشد».
درباره پله این را هم باید بگویم با وجود حرکات فردی زیادی که در بازی انجام می‌داد تا هنرش را نمایش دهد، برخوردهای شدیدی هم با او می‌شد. همان‌طور که در جام‌جهانی آلمان نتوانست به بازی ادامه دهد اما هیچ‌گاه خشمگین نمی شد و همیشه می‌گفت که این جزئی از فوتبال است. اگر دقت کنید، یکی از بازیکن‌های عصر حاضر فوتبال که من هیچ‌گاه ندیدم بعد از سخت‌ترین برخوردها، عصبی یا ناراحت بشود و بر کیفیت بازی‌اش تاثیر بگذارد، مسی است. مسی همیشه گفته که الگوی من فوتبال برزیل و مخصوصا پله است.
 او از نظر ساختار بدنی هم با تمام بازیکنان جهان فوتبال متفاوت بود. بدنی کاملا ورزیده با قدی بلند داشت. پله با هر دو پا شوت می‌زد و از دستانش هم به درستی هنگام دویدن بهره می‌برد که او را از تمام بازیکنان جهان فوتبال متمایز می‌کرد. در‌باره شخصیت پله هم باید بگویم با وجود این که برترین بازیکن جهان بود، اما با تمام بازیکنان بی‌اندازه مهربان و شوخ‌طبع بود و همین موضوع باعث شده بود ما شیفته‌ اخلاق و رفتار او شویم.
 یکی از خاطرات فراموش‌نشدنی آن بازی برای من به وجد آمدن بازیکنان و تماشاگران از تماشای بازی پله از نزدیک بود. یادم هست هر وقت پله صاحب توپ می شد، تماشاگران همه می‌ایستادند، بیش از 60 یا 70 هزار نفر آن روز در ورزشگاه بودند که هر بار پله پا به توپ می شد، از جای‌شان بلند می شدند.
روحش شاد.