به «پارادایز» خوش آمدید

سارا اصلانی، خبرنگار اعزامی به هانگژو/ «به پارادایز خوش آمدید». شاید وقتی در بدو ورودتان به هانگژو با این تابلو مواجه می‌شوید، تصور چینی‌ها از بهشت را به سخره بگیرید. به خصوص اگر طبیعت سبز هانگژو ناخودآگاه ذهن شما را درگیر مقایسه قطعه سرسبز خطه شمالی کشورمان با این شهر شرقی در چین کند،اما هرچه از طبیعت جنگلی ورودی شهر فاصله می‌گیرید و به قلب میزبان بازی‌های آسیایی 2022 نفوذ می‌کنید، کم کم هانگژو چهره واقعی خود را با آن برج‌های سربه فلک کشیده، معماری مدرن، خودروهای هیبریدی، خیابان‌های مهندسی‌‌ساز، خط متروی گسترده، سیستم حمل و نقل در دسترس و نو، تعبیه لاین‌های مخصوص عبور پرتعداد موتورهای برقی و دوچرخه و هزاران هزار جزئیات مدرن شهری، شما را غافلگیر می‌کند و کم‌کم به چینی‌ها حق می‌دهید که به این سرزمین شرقی لقب پارادایز بدهند. به‌خصوص وقتی وارد سالن‌های ورزشی مدرن و تقریبا بی‌نقص‌شان می‌شوید، دیگر حرفی برای نقد کردن باقی نمی‌ماند. این جا هم اقتصاد عالی ا‌ست، هم هوا پاک است و هم ورزش برای مردم آسان و در دسترس. همه چیز آن‌قدر نو و به روز است که انگار همین دیروز شهر را ساخته‌اند تا از نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی میزبانی کند، اما هانگژو شهری قدیمی است که قدمت ابنیه‌های تاریخی آن به 770 سال پیش می‌رسد. با این حال مدیریت شهری به قدری سطح بالاست که تقریبا تمام نقاط شهر به‌روزرسانی شده. چین که مدت‌هاست خود را به یکی از قطب‌های اقتصادی تراز اول دنیا بدل کرده، حالا در زمینه ورزش هم فاصله معناداری با رقبای آسیایی خود گرفته و وقتی از نزدیک به این فاصله نگاه می‌کنید، به‌قدری شکاف عمیق است که به نظر می‌رسد تقبل میزبانی بازی‌های آسیایی برای سومین بار توسط چینی‌ها نه ناشی از نیاز این سرزمین برای دیده شدن در عرصه ورزش است و نه ترفندی برای رسیدن به رشد در این زمینه و قطعا چین از قبول این میزبانی پرهزینه، اهداف بزرگ‌تری را دنبال می‌کند. به رخ کشیدن زیرساخت‌های قوی ورزشی در سرزمین اژدها شاید بخش کوچکی از پروژه‌ مدنظر چینی‌ها باشد، اما همین بخش کوچک و مقایسه‌ای که ناخودآگاه در اذهان شکل می‌گیرد، مخاطب را از پا در می‌آورد. برای ما که 50 سال پیش بزرگ‌ترین ورزشگاه آسیا و یکی از مدرن‌ترین ورزشگاه های دنیا را ساختیم و به همان آزادی دردانه کفایت کردیم، حالا رشد عجیب و غریب چین در تمامی ابعاد ورزشی غیرقابل هضم است. برای درک این فاصله فقط کافی است ورزشگاه المپیک هانگژو میزبان مراسم افتتاحیه را که نه، بلکه مجموعه ورزشی هوانگ لانگ را با مجموعه ورزشی آزادی مقایسه کنید. قیاسی که با هر متر و معیاری مع‌الفارق است. مجموعه ورزشی هوانگ لانگ که میزبان مسابقات جذاب ژیمناستیک بود، یک مجموعه ورزشی چند منظوره است که 4 سالن مجزا و باشکوه را در خود جای داده که شاید مهم ترین آن مجموعه آبی باشد که مرکز توسعه ورزش‌های آبی در چین است. جالب این‌که در این مجموعه یک زمین چمن بدون سکو وجود دارد که برای تمرین ساخته شده. زمینی که چمن سرسبز آن هزاران برابر جلوتر از چمن ناهموار و کچل ورزشگاه آزادی است. دو مجموعه آکواتیک و هوانگ لانگ به عنوان مجموعه‌های ورزش‌های آبی بخش دیگری از جاذبه‌های ورزشی شهر هانگژوست. هریک از این دو مجموعه مدرن از 2 استخر مجزا و قهرمانی برای شنا و شیرجه برخوردار است و در طول مسابقات یکی از آن‌ها میزبان مسابقات شنا و شیرجه بود و دیگری میزبانی واترپلو را برعهده داشت. همین دو مجموعه خود پاسخ قاطعی به این سوال همیشگی است که چرا چینی‌ها در ورزش‌های آبی در جهان حرف اول را می‌زنند و مدال‌های جهانی و المپیک را درو می‌کنند، ولی ما در این رشته مادر فاصله عمیق و اساسی با دنیا داریم. البته مدرن‌سازی سالن‌های ورزشی در چین فقط به همین چند سالن ختم نمی‌شود و دست کم در شهر هانگژو به هر سالن و پیست ورزشی که وارد شوید، سورپرایز جدیدی انتظارتان را می‌کشد؛ از پیست قایقرانی گرفته تا تیراندازی و اسکیت و... در واقع هانگژو به عنوان یک شهر دورافتاده از مرکز چین، 8 سالن زیبا، مدرن و جذاب ورزشی دارد که از نیازهای این شهر بسیار بیشتر است. هرچند که بخش عظیمی از این مجموعه‌های ورزشی برای گرفتن میزبانی‌های مختلف از جمله بازی های آسیایی ساخته شده، اما همان نیمه باقی‌مانده هم برای این شهر زیاد به نظر می‌رسد، ولی مسئولان چینی به چشم یک سرمایه قابل بهره‌برداری به آن نگاه می‌کنند تا جایی که حتی در روستاهای اطراف شهر هانگژو هم می‌توانید سالن‌های ورزشی مجهز و به روز را پیدا کنید.امید است مسئولان ورزشی کشور که به تازگی با دستور ریاست محترم جمهوری استارت ساخت یک ورزشگاه چند منظوره را در کشور زده‌اند، با الگوبرداری از زیرساخت‌های رقبای آسیایی، در گام اول ساخت یک مجموعه ورزشی مدرن و در گام‌های بعدی ساخت یک دهکده ورزشی کاملا مجهز را در دستور کار قرار دهند تا شاید روزگاری برسد که عروسی به کوچه ما هم برسد و شاهد میزبانی تورنمنت‌های بزرگ در آب و خاک خودمان باشیم.