روزنامه خراسان
1402/11/28
«کوروش کمپانی»هایی که تمام نمی شوند!
صادق غفوریان-اگر فعالیت «کوروش کمپانی»، زیر زمینی و حتی مجازی بود، شاید امروز آن قدر متعجب نبودیم که حالا در عجبیم که چرا نهادهای مسئول، در برابر فعالیت کاملا مشکوک این «موبایل فروشی» اقدام موثری به کار نگرفتند. ماجرا چیست؟ از حدود 10 ماه قبل، فروشگاهی در غرب تهران، با حجم گستردهای فعالیت تبلیغاتی در اینستاگرام که در مواردی در تبلیغات خود از هنرمندان و فوتبالیستها هم استفاده کرد، بیان می کرد که گوشی آیفون 13 را که در بازار بین 38 تا 42 میلیون تومان قیمت داشت با پیش فروش و تحویل 35 روزه به قیمت حدود 20 تا 26 میلیون تومان میفروشد. این تجارت مشکوک، البته تا مدتی و حتی با تاخیر چند هفتهای، به وعده های خود هم عمل کرد اما در این مدت، رسانه ها و برخی فعالان بازار درباره این کسب و کار، هشدار داده بودند. تجربه عینی نگارنده این گزارش، به طور مشخص درباره فعالیت کوروش کمپانی ، از همان ماه های آغازین فعالیت این بود که افراد متعدد و کاملا معمولی را در این مدت دیدیم که صراحتا به عاقبت خطرناک این کسب و کار مشکوک، تصریح و افراد را از ورود به این چاله منع کردند. اگر جادوگر هم بود... تجربه و آن چه پیش از این اغلب ما درباره روش «شرکت های پانزی» شنیده و دیدهایم که این شرکت ها با یک سرمایه گسترده فعالیت خود را شکل می دهند و با دریافت پول از مردم، به وعده های قبلی خود تا مقطعی از زمان عمل می کنند و این روش را تا آنجایی ادامه می دهند که با کمبود ورود سرمایه از سوی مردم مواجه شوند. این که چگونه امکان دارد، یک فروشنده در بازار تهران، گوشی اپل را از نمایندگی فروش در امارات ارزانتر عرضه کند، خود موضوع واضح و ساده ای است که به نظر می رسد در این بازار و نرخ ارز، اگر کوروش کمپانی «جادوگر» هم می بود، امکان برنده بودنش در این مدل کسب و کار در حد «صفر» بود. اواسط امسال، اخباری را درباره فعالیت شرکت هایی از همین قبیل که در ابتدا، ظاهرالصلاح جلوه می کنند و پس از مدتی، به جیب مشتریان خود یورش می برند، در غرب کشور شنیدیم. اما آن طور که از شواهد و قرائن بر می آید، برخی از مردم همچنان علاقه ای برای توجه به هشدارها از خود نشان نمی دهند. 3 عامل و 3 پرسش با این توضیحات مشخص شد که جامعه ما، نسبت به این گونه فعالیت های تجاری و کسب و کارهای مشکوک و عواقب آن بی تجربه و نا آشنا نیست، در عین حال سه پرسش اساسی درباره «کوروش کمپانی» مطرح است: 1 چرا دستگاه های مسئول، در شرایطی که بسیاری درباره فعالیت آن، هشدار داده بودند، اقدام موثر و پیشگیرانه ای صورت ندادند؟ آیا روش این فروشگاه، که برگرفته از مدل «پانزی» بود، برای مسئولان، غریبه بود؟ 2چهره ها و سلبریتی ها که ای کاش تلاش کنند، بیش از خرابکاری، حافظ و مدافع منافع و مال مردم باشند، چرا در چنین مواردی از خود هزینه می کنند؟ چرا باعث تشویق و جلب توجه مردم به یک فعالیت اقتصادی مشکوک می شوند؟ آیا آن ها امروز از خودشان نمی پرسند، تبلیغ آن ها برای کوروش کمپانی، به چه تعداد از افراد جامعه، خسارت وارد کرده است؟ 3علت ورود برخی از مردم به این بازی ها چیست؟ چرا با وجود این که می توانند احتمال کلاهبرداری در این مدل کسب و کارها را تشخیص دهند، باز هم به آن تن می دهند؟ البته، بخشی از مردم می توانند حق داشته باشند که پاسخ دهند، وقتی یک فروشگاه در حضور دستگاه های مسئول و بخش های متولی اصناف به صورت آشکار تبلیغ و مشتری جذب می کند و واکنشی نشان داده نمی شود، می توان تا حدودی به آن اعتماد کرد. در عین حال، جامعه شناسان هم می توانند این موضوع را رفتارشناسی و بررسی کنند، که علت گرایش مالباختگان و مشتریان به این کسب و کارها چیست؟
سایر اخبار این روزنامه
مرزبندی با جریان انسدادطلب
«کوروش کمپانی»هایی که تمام نمی شوند!
اسراری از خلیفه داعش
نقشه «دالتون ها» برای دستبرد به منازل!
روایت ابطحی از مواجهه با نسل Z ، سر بی کلاه عمران‌خان و عماد؛ شهریار شعر خراسان
«غیررسمی» با راه‌بر کتاب و فرهنگ
وضعیت قرمز حساب سرمایه در نیمه نخست 1402
مرگ ناگهانی مخالف پوتین
تن‌پوش‌های‌عروسکی بلای جان‌تولدهای لاکچری
تمجید فیفا از هیجان‌انگیزترین بازی ۱۰ سال اخیر فوتبال ساحلی
ریشه‌های 5برابری درخواست طلاق از سمت زنان
ساحت مبسوط فرهنگ؛از ویکتورهوگو و جبران خلیل جبران تا ابتهاج و ایرج افشار
