روزنامه قانون
1396/05/12
در ستايش پاکی درون
پرده نخست:عیسی ، در نکوهش ریاکاران، تعبیر اشعیا را می ستاید که گفته است: « این قوم با لب‌های خود مرا حرمت می دارنداما دل‌شان از من دور است. آنان بیهوده مرا عبادت می کنند» .
سپس در پاسخ به دیگرانی که شاگردان او را متهم می‌کنند که دست ناشسته غذا می‌خورند، می گوید: « نه آنچه به دهان آدمی داخل میشود او را نجس می سازد،بلکه آنچه از دهان او بیرون می آید،آن است که آدمی را نجس می سازد».
و برای پطرس در مقام شرح بیشتر می گوید: « آیا شما نیز هنوز درک نمی کنید؟! آیا نمی دانید هر چه به دهان داخل میشود،به شکم می رود و بعد دفع می شود؟! اما آنچه از بیرون می آید از دل سرچشمه می‌گیرد، و این است آنچه آدمی را نجس می سازد. زیرا از دل است که افکار پلید،قتل،زنا، بی‌عفتی،دزدی،شهادت دروغ و تهمت سرچشمه می گیرد. این‌هاست که شخص را نجس می سازد،نه غذا خوردن با دستهای ناشسته» .
پرده دوم:
در روایتی ، شمس تبریزی در کوچه پس کوچه های قونیه می‌گردد. گذرش به خرابه های شمال شهر افتاده است. سرانجام به کوچه ای تنگ وارد میشود. شمس که بوهای زندگی را می‌فهمد، متوجه میشود که در آن کوچه سه بو، بیشتر از بقیه بوها وجود دارند: بوی مشک، عرق تن و شهوت! آری! آنجا محله بدنام قونیه است.از خانه نیمه ویران که چند زن در مقابل آن ایستاده اند، زنی درشت هیکل با صورتی آویزان،بیرون می‌زند.او، ريیس خانه های فساد آنجاست. صاحب تک تک آن زنان تن فروش. زن،شمس درویش را که می‌بیند می گوید: تو مرد خدایی،باید از گناه مبرا مانی. « پس از ما دور بمان. این جا بدترین و کثیف ترین جای شهر است.این جاها نیا! » شمس لب به اعتراض می گشاید و می گوید: «حال آنکه در نظر من کثیفی در درون است. نه بیرون. این هم یکی از قاعده هاست».
زن با عصبانیت می گوید که از کدام قاعده ها حرف می‌زنی مرد؟!
و شمس ادامه می‌دهد: « قاعده هفدهم؛ آلودگی اصلی، نه بیرون و در ظاهر، بلکه در درون و دل است. لکه ظاهری هر قدر هم بد به‌نظر بیاید،با شستن پاک می شود،با آب تمیز میشود. تنها کثافتی که با شستن پاک نمی شود حسد و خباثت باطنی است که قلب را مثل پیه در میان می گیرد» و این‌گونه حکمتش را به آن‌هایی که نیازمند ترانند، می آموزد که «عصمت به آیینه مفروش که فاجران -(گناهکاران)- نیازمند ترانند».
پرده سوم:
آن سو تر، در خود تبریز، پروین، شاعره دردمند،از تظاهر عاملان بی اخلاق که خود را زاهد قلمداد می‌کنند به ستوه آمده و می سراید که «زهد با نیت پاک است،نه با جامه پاک/ ای بس آلوده که پاکیزه ردایی دارد!» و با تلخی تمام به ما نشان می‌دهد که روزگار قدیم نیز،همچون روزگار جدید، مملو از ازدحام انسان‌هایی بوده است که لباسی تمیز و مقدس مآب و دلی چرکین داشته اند.
سایر اخبار این روزنامه
حضور زنان در مديريت فرصت هاي طلايي براي كشور به وجود مي آورد
فراکسیون اميد مقابل وزرايي كه جامعیت ندارند، می ایستد
داد دادستـان هم برخاست
رشد جمعیت مهاجران در حاشیه شهرها
دستفروشي اينترنتـي!
كليد شهر؛ دست كيست؟
نبرد براي صـدر
آفت كنترل دستوري نرخ ارز
در ستايش پاکی درون
عده ای می خواهند شیرینی ها را به کام مردم تلخ کنند
