بیابان غذایی و سلامت اجتماعی

امنیت غذایی یعنی اطمینان از پیدا کردن وعده‌های غذایی یا وقتی که فرد بتواند وعده‌های غذایی خود را به طور مرتب به دست آورد. متاسفانه در دو دهه اخیر علیرغم برنامه‌های به ظاهر موثر و تکمیل غذایی، بسیاری از افراد و اعضای جامعه نتوانسته‌اند غذای موردنیاز خود را به دست آورند. این عبارت به مفهوم فقر اقتصادی نبوده و بسیاری از این اشخاص توانایی مالی و اقتصادی داشته اما برنامه منظم برای تغذیه خود ندارند. بسیاری از شهرک‌های مسکونی و مجتمع‌ها در تعریف بیابان غذایی قرار می‌گیرند، یعنی ممکن است در اطراف آنها انواع رستوران‌ها و مراکز عرضه غذاهای فست فود
وجود داشته باشد اما به غذاهای تازه ،
سبزیجات و میوه‌جات دسترسی نداشته باشند
یا محدودیت انتخاب داشته و نمی‌توانند


از تنوع غذاهای سالم بهره گیرند. متاسفانه افزایش بیماری‌هایی مانند چربی‌ خون، دیابت و بیماری‌های گوارشی و تنبلی دستگاه گوارش ناشی از نداشتن برنامه منظم و سالم غذایی بوده و در این میان علی‌رغم انواع کلاس‌ها برای آموزش آشپزی و برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی در جهت تهیه و پخت غذاهای سنتی به موضوع اصلاح بیابان غذایی توجه نمی‌شود. درساختار شهرک‌های مسکونی و مجتمع‌ها به مراکز عرضه سبزیجات و میوه‌های تازه توجه نشده و در کنار آن نیز به ضمائم فرهنگی و اجتماعی هم عنایت نمی‌شود. چرا که بسیاری از مشکلات موجود در زمینه‌های رفتاری ناشی از کمبود نشاط و مراکز تفریحی- ورزشی و سرگرمی‌های سالم بوده و امروزه در مقابل اصلاح شب مردگی و ایجاد مراکز تفریحی سالم فقط به رستوران‌ها و مراکز عرضه غذاها توجه می‌شود. در حالی که برای اجرای نشاط اجتماعی و رهایی از شب مردگی می‌توان از بسیاری از برنامه‌های نشاط انگیز در زمینه‌های ورزشی و تفریحی سالم و مجاز استفاده کرد. بسیاری از خیابان‌ها و میادین که در طول روز
پر از ازدحام و رفت و آمد است بعد از تاریک شدن
هوا به شب مردگی دچار می‌شوند
و همین وضعیت موجب بروز خمودگی و افسردگی در ساکنان ، شهروندان و همچنین کاهش گردشگران می‌شود. ایجاد مراکز عرضه غذاهای سالم و میوه‌های ارزان در شهرک‌های مسکونی به طور ثابت می‌تواند در زمینه غذایی بیابان‌زدایی کرده و سلامت جسمی شهروندان را تثبیت و افزایش دهد و در مورد شب مردگی می‌توان از بسیاری برنامه‌های سنتی و فرهنگی مثل نقالی یا بازی‌های سنتی ایران استفاده کرد. وضعیت تهران به عنوان یک کلانشهر وقتی
این گونه باشد وضع شهرهای کوچک‌تر دیگر روشن
و غیرقابل بحث است.
ایجاد سرگرمی‌های نمایشی توسط شبکه‌های تلویزیونی می‌تواند ساعاتی از اوقات شهروندان را پر کند اما بسیاری از افراد تمایل دارند در کنار خانواده خود ساعاتی را بیرون از خانه سپری کنند. با مراجعه به بعضی از مراکز تفریحی تهران مثل پل طبیعت می‌توان به نیاز و ضرورت مراکز رفاهی پی برد. بنابراین در کنار سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های اجرایی و اقتصادی باید دولت با استفاده از ظرفیت‌های مردمی در قالب سمن‌ها و تشکل‌های فعال مردمی و یا ایجاد سازمان‌های جدید، برنامه‌های ضروری در بیابان زدایی غذایی وافزایش سلامت اجتماعی، رشد نشاط و رفاه جامعه حرکت کند.