روزنامه همدلی
1396/07/23
بیم و امیدهای هنرهای تجسمی با برگزاری اختتامیه هفتمین دوسالانه ملی مجسمهسازی تقدیر اهالی تجسمی در روزگار بیحرمتی به مجسمهها
هادی عیار: مراسم اختتامیه هفتمین دوسالانه ملی مجسمهسازی درحالی شامگاه جمعه، 21 مهر برگزار شد که این روزها خانواده هنرهای تجسمی، خبرهای ناخوشی از بیحرمتی به مجسمهها، کاشیها و یادبودها میشنوند. این بیحرمتیها ارتباطی هم به شخصیت و گروه خاصی ندارد. از کاشی مصدق در بالای کوه دماوند تا کاشی هنرمند برجسته موسیقی خراسان، از کودک میدان ونک تا یادمانهای مختلف در گوشه گوشه شهرهای مختلف ایران، یا دزدیده شده و یا تخریب میشود. در چنین شرایطی اختتامیه هفتمین دوسالانه ملی مجسمهسازی با بیم و امیدهای خانواده هنرهای تجسمی همراه شد. این مراسم با حضور علی مرادخانی، معاون هنری وزیر ارشاد، مجید ملانوروزی، مدیر دفتر هنرهای تجسمی وزارت ارشاد، کورش گلناری، دبیر دوسالانه و جمعی از هنرمندان در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. در ابتدای مراسم، گلناری با اشاره به نحوه برگزاری دوسالانه توسط تیم اجرایی گفت:«استراتژیای که ما در این دوره در نظر داشتیم، رویکردی چندسویه بود. ما به آرای فیلسوفی که ریشه در این آب و خاک دارد، رجوع کردیم و با تماتیک کردن جدی نمایشگاه، مبنای نظری را سرلوحه کارمان قرار دادیم و توانستیم این روند را به فراخوان برسانیم. از ابتدا بنای ما بر این بود که دوسالانه هفتم، پذیرای هنرمندان مجسمهسازی باشد که آثار و تفکرشان در فضای هنر معاصر و هنر امروز صدق میکند و بازدیدکنندگان دوسالانه مخاطبانی باشند که بتوانند با تفکر و اثر هنری هنرمند تعامل برقرار کنند.»دبیر هفتمین دوسالانه مجسمهسازی همچنین گفت:«تمام تلاش دبیرخانه بر این بود که از هنرمندی دعوت شود که تنها ارائهکننده یک شکل یا ابژه تصویری نباشد بلکه ارائه، بلکه یک مسئله و دیدگاه را مانند اعتقاد فلسفی، اجتماعی، محیط زیست و... عرضه کند. تمرکز ما روی هیچ گونه هنر خاصی نبود، وضعیت بخشی از هنر تجسمی امروز ماست که هنرمندان از طریق پروسهای، تعریفهای تازهای را که از مجسمهسازی امروز داشتیم، ارائه کردند. ما میخواستیم در این مسیر ۱۴ ماهه که طی شد، ۱۰ سال مجسمهسازی ایران را مستند کنیم که تا به حال برای بحث و بررسی پژوهشگرها مغفول مانده بود.»
مرادخانی: بروز و ظهور هنرمندان ایرانی باید بیشتر اتفاق بیفتد
تقدیر از ویکتور دارش بخش بعدی این مراسم بود که با پخش فیلمی درباره این هنرمند مجسمهساز آغاز شد و سپس نشان پاسداشت او که توسط کوروش گلناری طراحی شده بود، رونمایی شد. به جای این هنرمند که خود در این مراسم حضور نداشت، برادرش این نشان را دریافت کرد و گفت:«برادرم مریض است، بدحال نیست اما این هیجانها برای او خوب نیست. او گفت من کاری نکردم که شایسته تقدیر باشم، من فقط کار خودم را انجام دادم، بدا به حال کسانی که وظیفه خودشان را انجام ندادند اما در هزار کار دیگر دخالت کردند.» همچنین لوحی از سوی انجمن آشوریان ایران توسط آلبرت کوچویی به دارش اهدا شد. کوچویی پس از اهدای این لوح درباره دارش گفت:«قرار نبود در این مراسم درباره این هنرمند سخنرانی کنم، اما همین را بگویم که او عزیزترین پیکرهساز آشوری است و بهواقع میتوان گفت که سنت پیکرهسازان کهن را زنده نگه داشته است.»
رونمایی از کتابهای دوره پنجم تا هفتم دوسالانه ملی مجسمهسازی، دیگر برنامه این مراسم بود و پس از آن مرادخانی در سخنانی گفت:«اتفاقهای خوبی در حوزه هنرهای تجسمی رخ داد که منجر شد هنرهای تجسمی رخ دیگری نشان بدهد و مهم بودن خودش را عرضه کند. در چند سال گذشته به اندازه دوره اخیر، این هنر بروز و ظهور نداشته است. ما در چهار سال گذشته با انجمنها صحبت کردیم و از آنها خواستیم بیشتر فعال باشند، فقط تحلیل وضعیت نکنند و در خود جریان حضور داشته باشند. به نظرم کار خوبی بود و این کاری که میبینید حاصل تعامل دولت و انجمنها، بهعنوان نمایندگان صنفی است. خوشحالم بخش خصوصی و کسانی که دغدغه دارند در حوزههای مختلف وارد میشوند. الان در حوزه تئاتر که بیشترین صدمات دولتی را شاهد بوده، بخش خصوصی خودش ورود میکند و کارهایی را انجام میدهد. همه اینها زنجیرهای از کارهاست که میتواند اتفاقهای خوب را برای هنر کشور به دنبال داشته باشد.»او در ادامه گفت: «با توجه به رسالت مجسمهسازی، این هنر باید بهروز باشد، شرایط جامعه را درک کند و به آن تجسم ببخشد. «وضعیت» توانست کار خوبی را در این زمینه ارائه بدهد. انجمن مجسمهسازان خوب کار کرد، به نظرم دیگر انجمنها هم باید در این زمینه کار کنند. ما هم توانستیم در حد بضاعت کمک کنیم. به انجمن گفتیم اگر آمادگی داشته باشند برای دوسالانه بعدی نیز خودشان پیشقدم شوند و کار را انجام بدهند. ما تلاشمان بر این است که دولت فعال مایشاء نباشد، خود افراد کار کنند و ما بهعنوان حمایتکننده، امکاناتش را فراهم کنیم.» او با اشاره به غیبت هنرمندان ایرانی در مجامع جهانی گفت: «بروز و ظهور هنر و هنرمندان ایرانی باید بیشتر اتفاق بیفتد. در خارج، آدمهای متوسط تبدیل به آدمهای بزرگ میشوند اما ما حتی آدمهای بزرگمان را هم پنهان میکنیم و این ضعف عمومی ما است.»
سه برگزیده و یک جایزه ویژه پایان بخش دوسالانه هفتم
در ادامه مراسم، نوبت به بخش اهدای جوایز برگزیدگان رسید و پس از معرفی هیات داوران، حمید سوری (یکی از داوران) بیانیه آنها را خواند. مهسا الف، مرضیه سرسریان و پیمان شفیعیزاده بهعنوان سه منتخب این دوره برگزیده شدند و هیئت داوران جایزه ویژه خود را به باربد گلشیری اهدا کرد. مجتبی امینی، منا آقابابایی، محمد بهابادی، مهسا الف، احمد ذوالفقاریان، مژگان ملاحسینی، مرضیه سرسریان، حجت سالار محمدی، پیمان شفیعیزاده، باربد گلشیری و پندار نبیپور نامزدهای دریافت جایزه این رویداد بودند.
بر اساس بیانیه هیئت داوران، جایزه باربد گلشیری، با مجموعهی «سیره الموت» به دلایل: ارتباط با درونمایه دوسالانه و نسبت با هنر معاصر، نگاه وجودی و در عین حال سیاسی –اجتماعی، ماهیت تعاملی اثر و تاثیر حضور مخاطب، ماهیت اثر هنری در حکم روندی درازمدت و پژوهشمحور، توجه به گوشهای از فرهنگ و تاریخِ مغفول مانده و انتخاب بیان هنریِ متناسب با آن، احضار قطعهای از واقعیت تلخ جهان واقعی – دراینجا گورستان، قرار دادن بیننده در موقعیت ناگهانی، مواجهه و ایجاد امکان برای بیننده برای دخل و تصرف در اثر، تناسب وضعیت بقایای به نمایش درآمده با زیست امروزی، توجه به ارتباط تاریخی مجسمهسازی و گورسازی، ترکیب فعل مجسمهسازانه و رسانه چیدمان و استفاده از قالبهای هنری متنوع حائز کسب این مقام شد.
همچنین جایزه مهسا الف، با اثر «مقدمهای بر کتابخانه الف» به دلایل: برخورد بدیع با موضوعی اجتماعی در قالب یک روش مبدعانه، چندلایهای بودن اثر از بابت روند اجرا و نیز مصادیق، استفاده از امر استعاری نظیر دریاچه نمک و نمک سود شدن برای بیان حقیقت دور از دسترس، ارجاع به خاطرهی تاریخی و جمعی مکان و داستانهای تاثیرگذار آن و یادآوری مکتومماندن رخدادها، تناسب ارجاع تاریخیِ وجود دانش اما دستیابیناپذیر بودن آن با وضعیت تاریخ معاصر؛ و جایزه مرضیه سرسریان، با اثر «قابلیت بیپایان تفسیر واقعیت» به دلایل: موفقیت اثر در تجسم توانایی پایانناپذیر برای تفسیر واقعیت، برخورداری از عناصر جهانِ متغیر همراه با حرکت، استحاله پدیدههای واقعی و روزمره به حضوری سایهوار، شناور بودن عناصر انتخابشده بین پوچی و شوخطبعی، سبکی، سیالیت و کیفیت بازیگوشانه، ایجاد بیشترین امکانات بیانی با استفاده حداقلی از مواد و مصالح حائز کسب جوایز خود شدند.
لازم به ذکر است هفتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران با تم «وضعیت» به دبیری کورش گلناری با حمایت دفتر هنرهای تجسمی و همکاری انجمن هنرمندان مجسمهساز ایران و موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر با 78 اثر در بخش مسابقه و 18 اثر در بخش مدعو از 14 شهریور در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
سایر اخبار این روزنامه
دکهای در بهشت که بیش از 20 نوع سیگار دارد مُفتخوانهای بهشت دربهدر دنبال سیگار
تحشیهای بر شاعرانگی گروس عبدالملکیان پرندهی پنهان
گفتوگوی «همدلی» با سید محمدرضا خردمندان به بهانه اکران فیلم«بیست و یک روز بعد» آینه تمامقد شکاف طبقاتی جنوب و شمال شهر!
بیم و امیدهای هنرهای تجسمی با برگزاری اختتامیه هفتمین دوسالانه ملی مجسمهسازی تقدیر اهالی تجسمی در روزگار بیحرمتی به مجسمهها
بلوای ترامپ برای تضعیف برجام و تاثیر آن بر بازار نفت دنیا به راحتی نمیتواند شاهد چشمپوشی از نفت ایران باشد
به بهانه موضعگیری اخیر رئیسجمهور آمریکا در قبال برجام فهم مشترک، حلقه گمشده در تعاملات بینالملل است
مرندی، کارشناس روابط بینالملل در گفتوگو با «همدلی»: سخنرانی ترامپ شکاف داخلی آمریکا را گسترش داد
دفاعِ بد و حمله بد
کودکان کار فقط این را کم داشتند در پاتوقهای تهران به 90 درصد کودکان متکدی، تجاوز میشود
آرزوی شهروند!؟
بیشتر رای عضو زرتشتی شورای شهر یزد متعلق به مسلمانان بوده
نگاهی به چگونگی شکلگیری فاشیسم در زمانه امروز های ترامپ
داغترینها داغترینها