روزنامه خراسان

ستاره های اخموی دنیای ورزش و هنر که قلبی از طلا دارند

مریم ملی- «با یک نگاه می‎توانم بگویم چطور آدمی است؛ براساس این‎که صورتش گرد است یا کشیده، ابروهایش پرپشت و ضخیم است یا بلند و باریک و... اجزای صورتش درباره خلق‎وخویش کلی اطلاعات می‎دهند». حتما شما هم این جملات را کم و زیاد از اطرافیانتان شنیده‎اید، شاید هم خودتان از آن چهره‎شناس‎های قهار باشید. چهره‎شناسی و حدس زدن خلق‎وخوی آدم ها از روی چهره، ماجرایی است که برای خیلی‎ها جذاب است و عده زیادی هم آن‎قدر به آن اعتماد دارند که برای بقیه تجویزش می‎کنند. اما این وسط، افرادی مثل هنرمندان و ورزشکاران به واسطه شغل و حرفه متفاوتشان، چهره شان بیش از دیگران در معرض قضاوت است؛ به‌خصوص اگر «اخم» مهم‌ترین ویژگی صورتشان باشد. آن‌وقت است که در معرض برچسب‌هایی مثل «بداخلاق» و «بی‌احساس» قرار می‌گیرند و حتی همین برچسب‌ها ممکن است خودشان را به این باور برساند که «نکند واقعا ترسناک و دوست‌نداشتنی‌ام!». پرونده زندگی‌سلام امروز، قرار است با مروری بر حال و هوای برخی از معروف‌ترین اخموهای سینما و ورزشِ دنیا، یادآوری کند همیشه «اخم» از سر بدخلقی و بی حوصلگی نیست، بلکه خیلی وقت ها ویژگی و خاصیتِ یک چهره است؛ خاصیتی که اتفاقا می‌تواند به کاریزماتیک شدنِ آن آدم منجــر شود.    ژوزه مورینیو؛ مربی فوتبال پرتغالی  اخم خاصِ آقای خاص بهترین مربی فوتبال در سال‌های 2007 و 2010 میلادی، مهم‌ترین عامل موفقیت تیم‌های پورتو، چلسی، اینترمیلان، رئال مادرید و منچستریونایتد که به «آقای خاص» معروف است. عکس‎های جوانی و میان‎سالی‎اش را که کنار هم بگذارید، می‎بینید اخمش مربوط به سن و سال و تغییر چهره نیست. از همان جوانی همراهش بوده، یک اخم خاص که چهره‎اش را جدی و مصمم نشان می‎دهد. مورینیو در مستطیل سبز، آن‎چنان جدی و اخمو است که فکرش را هم نمی کنید در زندگی شخصی‎اش مهربان و خانواده‌دوست باشد، اما هست. او با وجود این که زندگی‌اش را وقف فوتبال کرده‌، خانواده‌اش را بخش اصلی و مرکزی زندگی‌اش می‌داند و در سال 2008 و در گفت‌وگو با Sunday Mirror، می‌گوید: «خانواده‌ام، مهم‌ترین بخش زندگیم است و پدری خوب بودن، مهم‌ترین کار زندگی‌ام.» او یک کاتولیک به شدت معتقد است که به رسوم مذهبی و دینی‎اش بسیار احترام می‎گذارد و آن‎هایی که او را از نزدیک می‌شناسند، می‎گویند اعتقاداتش باعث شده، به انجمن‏ ها و سازمان‎های خیریه زیادی کمک کند؛ مورینیو کت مخصوصی داشت که به کت خوش‎شانسی معروف شده‏بود؛ او چند سال پیش این کت را ۲۲٬۰۰۰ دلار فروخت تا با درآمدش بتواند به کسانی که گرفتار سونامی شده‎بودند کمک کند. آن اخم خاص در کنار خوش‎پوشی و شخصیت قوی و تأثیرگذار، از «مورینیو» یک مربی متفاوت ساخته است. مورینیو به زبان‌های پرتغالی، اسپانیایی، فرانسوی، ایتالیایی و انگلیسی کاملاً مسلط است و در مارس ۲۰۰۹ دکترای افتخاری خود را از دانشگاه صنعتی لیسبون و برای دستاوردهایش در دنیای فوتبال، دریافت کرد.     زلاتان ابراهیموویچ؛ بازیکن فوتبال  جدی، جسور، پر تلاش بعید است اهل فوتبال باشید و پا به توپ شدن‎های «زلاتان» برایتان جذاب و هیجان‎انگیز نباشد؛ یک مهاجم قدرتمند با نگاهی نافذ و هوشی سرشار. زلاتان ابراهیموویچ گرچه خیلی اخمو است و در بین فوتبال‎دوست‎ها به «آقای بداخلاق» مشهور است اما در حرفه خودش یک فوتبالیست تمام عیار و موفق است. زلاتان را هم در دیارش یعنی «مالمو»ی سوئد و هم در کشورهایی که برایشان بازی کرده، به پرتلاش بودن می‎شناسند. او نمونه انسان موفقی است که با سعی و پشتکار، به افتخارات بزرگی در زمینه فوتبال رسیده‎ است. عملکرد فوق‌العاده زلاتان در دنیای فوتبال باعث شده تا در سوئد، فعلی به نام «زلاتانرا» به معنای برتری و تسلط داشتن، مورد استفاده قرار بگیرد؛ ابراهیموویچ اخمو، یکی از محبوب‌ترین چهره‌های کشور سوئد به شمار می‌رود. زلاتان جسور است و شاید همین ویژگی، خیلی در موفقیتش نقش داشته است. درباره او می‎گویند زمانی که کودک بوده و در تیم‌های فوتبال محلی بازی می‏کرده، وقتی تیمش با چهار گل عقب افتاده، روحیه‎اش را نباخته و در نیمه دوم با ورود به بازی، هشت گل به ثمر رسانده. دوستانش معتقدند او با همین روحیه مدام در حال پیشرفت است و جام‎های مختلفی با تیم‎های مختلف کسب می‎کند. جالب است که او صرفا در دنیای فوتبال پر تلاش نیست؛ وقتی اراده کند حتی برای یادگیری زبان‎های مختلف دنیا، در حدی که بتواند به‎راحتی صحبت کند، زمان می‎گذارد؛ او هم اکنون به زبان‎های سوئدی، صِربی، بوسنیایی، انگلیسی و تا حدی ایتالیایی تسلط دارد. جالب است که اریک کانتونا، پادشاه اخموهای دوست داشتنی، درباره زلاتان گفته است: «زلاتان، جانشینِ به‎حق من است و رفتار و میراث من را دارد. من خیلی چیزها به او دادم ولی او به خوبی از پس همه برآمد».   اریک کانتونا؛ بازیکن فوتبال   شوالیه تاریخ‎ساز  «سر الکس فرگوسن»، مربی سابق منچستر، درباره او گفته‎است: «اگر یک بازیکن در هر کجای دنیا باشد که برای «منچستر یونایتد»ِ انگلیس ساخته شده‎باشد، او «کانتونا» است. او وارد زمین می‌شود، سینه‌اش را جلو می‌دهد، سرش را بالا می‌گیرد و انگار دارد به یار مقابل می‌گوید: من کانتونا هستم. تو چقدر بزرگی؟ آن‎قدر بزرگ هستی که به پای من برسی؟». بازیکنی که گره میان ابروانش، جزء ثابت چهره‎اش بود؛ طوری‎که حتی وقتی گلی به ثمر می‎رساند، خوشحالی خاصی نداشت و فرم چهره‎اش عوض نمی‎شد. اخمی دائمی و شاید ذاتی که چهره‌اش را متفاوت و جذاب کرده‎بود و با هیچ اتفاقی از بین نمی‎رفت. کسانی که بازی کانتونا را دیده‎ اند، خوب می‎دانند چه تأثیری بر بازیکنان حریف و حتی تماشاچیان بازی می‌گذاشت. برخوردش، پا به توپ شدنش و اعتراض‎هایش، همه و همه یک ویژگی به خصوص داشت؛ جذابیت. سال اول حضور او در «الدترافورد» با قهرمانی منچستر یونایتد در لیگ انگلیس پس از ۲۶ سال همراه شد تا کم کم افسانه محبوب اریکِ بزرگ  شکل بگیرد. در سال ۱۹۹۴ کانتونا به همراه منچستر، لیگ برتر و جام حذفی را فتح کرد و عنوان برترین بازیکن انگلیس را به‎‌دست آورد. او کسی بود که مربی و هوادار، مخالف و موافق می‎توانستند به او اعتماد کنند و مطمئن باشند که کارش را درست و تمام و کمال انجام می‎دهد. هرچند خیلی زودتر از انتظار، از مستطیل سبز خداحافظی کرد؛ علتش را هم این‎طور بیان کرد: «من افتخار می‎کنم که هنوز هواداران نامم را در ورزشگاه صدا می‎زنند اما از این می‎ترسم که چندی بعد دست از این کار بکشند. می‎ترسم، چون عاشق این کارشان شده‎ام و هر چیزی که شما عاشقش شوید، روزی از دست می رود».      همفری بوگارت؛ بازیگر  خوش‌پوشِ مغرور  از خوب‌های اخمو و از اخموهای دوست داشتنی. به‎خاطر فرم چهره و اخم‎هایش، بیشتر نقش‌هایی که ایفا کرده، شخصیت‎های محکم، قوی، با صلابت و حتی گاهی خشن بودند. بازیگرِ جدی فیلم‌های گانگستری و وسترن که با نقش آفرینی در «شاهین مالت» و به‌خصوص «کازابلانکا»، در نقش «ریک»ِ ساکت و اخمو و درون گرا و سیگاری، درخشید و برای بازی در «ملکه آفریقایی» برنده اسکار شد. «بوگارت» برخلاف ظاهر سردش، به شدت از جنگ گریزان بود و حتی در دوران خدمتش در ارتش، هیچ‎وقت در هیچ جنگی شرکت نکرد. بوگارت در بیشتر فیلم‌هایش در نقش مردانی خوش‌پوش، مغرور و باهوش ظاهر شد و همین امر در جذاب‌تر شدن شخصیت او تأثیرگذار بود. در میانه‌های دهه پنجاه میلادی، وضعیت سلامت بوگارت رو به وخامت نهاد. او که پس از امضای قراردادی طولانی با شرکت «برادران وارنر» با لبخندی بر لب گفته بود: «این قرارداد تا هنگامی ادامه خواهد داشت که موها و دندان‌هایم بریزد»، به دلیل مصرف بیش از حد سیگار به سرطان مری دچار شد اما تا مدت‌ها از بیماری اش حرفی نزد و کم اشتهایی و کاهش وزن را ندیده گرفت. در سال ۱۹۵۶ سرانجام راضی به انجام معاینات پزشکی شد که برای جلوگیری از بیماری بسیار دیر شده بود. خوش‌پوشِ اخموی ما در نهایت، در حالی که فقط پنجاه و هفت سال داشت، درگذشت.    
کریستین بیل؛ بازیگر   بتمن با اخم‎های آهنین عاشقان سینما با نام «کریستین بیل» می‎شناسندش ولی مخاطبان عادی با بتمن. چهره‎ای که در بیشتر اوقات خنثی است و خیلی وقت‎ها هم اخمو. صورتش حتی در لحظات شادی و لبخند، پس زمینه ای خنثی با ابروانی درهم و متفکر دارد. معلوم نیست نقش جاودانه بتمن با آن اخم‎های آهنین، روی او چنین تأثیری گذاشته، یا چون خودش اخمو است مورد توجه «کریستوفر نولان»، کارگردان سری جدید بتمن قرار گرفته‎است. بازیگر برنده جایزه اسکار و گلدن گلوب برای نقش مکمل در فیلم «مبارز»، به تسلط بر لهجه‌های مختلف و رژیم‌های سخت‎ غذاییِ کاهش و افزایش وزن برای ایفای نقش‌های خود مشهور است. او بسیار بی‎حاشیه است و دلش می‎خواهد یک زندگی بدون هیاهو و آرام داشته‎باشد. او به عقیده بسیاری، خوش‎شانس است که مورد توجه کارگردان‎های بزرگ قرار گرفته‌، اما زندگی اش نشان می دهد درست مثل چهره‌اش، جنگجو است و برای رسیدن به خواسته هایش مبارزه می کند؛ رقابتِ بسیار نزدیک او با لئوناردو دی‌کاپریو بر سر نقش‌هایی مثل «جک» در تایتانیک یا «روانی آمریکایی» که یکی را از دست داد اما دومی را به دست آورد، نشان دهنده همین روحیه است.     ژان رنو؛ بازیگر   احساساتی و عاشق مطالعه «ژان رنو» بازیگر فرانسوی هم جزو اخموهای دوست‎داشتنی دنیای سینما به حساب می‎آید که چهره اش حتی با گریم‎ هم، تِم جدی و تلخ خود را حفظ می کند. ژان هم از آن دست بازیگرانی است که به‎خاطر حال و هوای سرد چهره و نگاهش، اغلب ایفاگر نقش‎ آدم های درون گرا و خشن است و در بازی این نقش ‏ها، همیشه موفق عمل می‎کند اما در بسیاری از مصاحبه‎هایش گفته، برخلاف ظاهرش، آرام و احساساتی است و همیشه دوست داشته نقش‌های کمدی بازی کند. حتی اظهار کرده، از دست گرفتن اسلحه بدش می‎آید ولی در بیشتر نقش‎هایی که به او واگذار می‎کنند، اسلحه کشیدن جزئی از وظیفه و کار به حساب می‎آید و راه فراری نیست. رنو عاشق مطالعه است و به نظرش کتاب می‎تواند انسان را به والاترین مقام برساند. ژان رنو با نقش «لئــون» در فیلم «حرفه ای» در قالب یک آدمکشِ خونسرد، بسیار معروف و محبوب شد و در ذهن‌ها ماند. یک آدمکشِ کم‌حرف و ساکت که قوتِ غالبش شیر است و تنها دلخوشی‌اش، یک گیاه سبز.    
رامین رضاییان؛ بازیکن فوتبال   پسر اخموی فوتبال ایران پسر پرتلاش تیم پرسپولیس که حالا در تیمی بلژیکی به نام «اوستنده» توپ می‎زند. خوشحالی بعد از گلش دقیقا وقتی خیلی شاد است، باز ترکیبی از اخم و جدیت است. با این‎که بازیکن کم سن و سالی است، اما برای دوران فوتبالش برنامه‎ریزی دارد و از آن دسته فوتبالیست‎هایی نیست که بخواهد راه صدساله را یک‎شبه طی کند علت ترک پرسپولیس و رفتنش به تیم بلژیکی را نزدیک شدن به تیم‎های اروپایی و پیشرفت گام به گام دانسته‎. او متولد سال 69 است و احترام به بزرگ ترهای فوتبالی برایش خیلی مهم است. طبق آن‌چه درباره‎اش گفته و نوشته‎اند، روحیه‎ای آرام دارد و مبادی آداب است.   
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
بي‌نياز از دشمن (اعتماد) آن پیچ تاریخی گویا واقعاً پیچید! (جوان) پیش‌بینی عجیب روزنامه انگلیسی از فرجام ترامپ و دولتش (کيهان)
سایر اخبار این روزنامه
شهرآورد 85 زیر ذره بین ستاره های اخموی دنیای ورزش و هنر که قلبی از طلا دارند تفاهم با چین برای خط 3 قطار شهری معرفی7 اپلیکیشن و 28 نرم افزار برای کنترل کودکان زمینه سازی کنگره آمریکا برای گسترش تحریم های موشکی انتقادها از اعطای پلاک نمادین به منزل پدر رئیس جمهور دفاع 3 عضو شورای نگهبان و انتقاد چند فعال سیاسی از روند پرونده سپنتا نیکنام آمانو به دنبال پارچین دوم است ؟ آغاز استقرار نیروهای ناظر آتش بس در سوریه انتقاد آیت ا... علم الهدی از کاسبی برخی ها در راهپیمایی اربعین شگردهای کلاهبرداری از اصناف مشهد آتش سوزی مرگبار در پالایشگاه نفت تهران جمع آوری پرتقال های رنگی از بازار