وزارت مهره‌چيني مي‌كند نهادهاي نظارتي سكوت

انتخابات فدراسيون تكواندو به پايان رسيد، هرچند كه نتيجه آن چيزي نبود كه ظاهراً همه توقع داشتند. نگاهي به اخبار چند روز قبل به سخنان، اظهارنظرها و موضع‌گيري‌هاي كانديداها نشان از آن داشت كه قرار است در تكواندو تغييراتي ايجاد شود،‌ اما نشد. طي چند روز گذشته صحبت از گزينه‌اي بود كه مي‌گفتند مورد نظر و حمايت وزارت است تا جايي كه حتي به رئيس فدراسيون فشار آوردند كه براي موفقيت اين كانديدا در انتخابات شركت نكند، اما خب شركت كرد و رأي هم آورد، رأي بالا هم آورد تا همه به نوعي انگشت به دهان بمانند.
تمام اتفاقات قبل و بعد از اين انتخابات، حرف‌ها و نقطه‌نظرات را كنار هم بگذاريد؛ نتيجه كاملاً مشخص است، وزارت ورزش قصد مهندسي و مديريت انتخابات فدراسيون‌هاي ورزشي را دارد، اين موضوع در انتخابات كبدي و چوگان هم به وضوح ديده شد، اما در كشتي نتوانستند كسي را مقابل خادم قرار دهند، هرچند يكي بود كه خودشان هم مي‌دانستند قباي رياست فدراسيون به تنش گشاد است.از اين حرف‌ها كه بگذريم، مي‌رسيم به انتخابات تكواند؛ گفتند پولادگر آدم وزارت است و ارتباط نزديكي هم با معاون ورزش قهرماني وزارت دارد، اما بعد مشخص شد كه نظر وزارت روي شخص ديگري به نام مختار كلانتري است. البته اين را خود كلانتري گفت، همان كسي كه ديروز در جريان انتخابات ناگهان ديد كه تنهاي، تنهاست و كسي نيست تا از او پشتيباني كند. بنابراين وقتي متوجه شد كه وزارت ديگر نظري روي او براي جانشيني پولادگر ندارد، كنار كشيد.
مرور اين روند ثابت مي‌كند كه وزارت ورزش نقش تعيين‌كننده‌اي در نتيجه انتخابات فدراسيون‌هاي ورزشي دارد. در اين بين اما يك سؤال بي‌پاسخ مي‌ماند و آن اينكه چطور در فاصله كمتر از 24 ساعت آنها در مورد تكواندو به سمت رئيس قبلي برگشتند و نه از تغييرات خبري شد و نه از حضور چهره‌اي جديد؟! البته واضح بود كه بعد از انتخابات، وزارتي‌ها همه چيز را رد و عنوان كنند كه در تكواندو برخي كلانتري را مي‌خواستند و عده‌اي هم خواهان حضور دوباره پولادگر بودند و جالب‌ اينكه كسي پيدا نشد كه بپرسد اگر عده‌اي كلانتري را مي‌خواستند چرا پولادگر 41 رأي آورد و رضايي يك رأي و يكي هم ممتنع بود، پس هواخواهان كلانتري چه شدند؟ آيا ريزش رأي‌هاي كلانتري ارتباطي به صحبت‌ درگوشي او با داورزني داشت؟ 
انتخابات فدراسيون تكواندو تمام شد. وزارت از گزينه مورد نظرش بنا به دلايل نامعلومي چشم پوشيد و به گفته كلانتري نظرشان برگشت و پشت او را خالي كردند، اما تمام اينها باعث نشد كه متوجه دخالت وزارت ورزش در امر فدراسيون‌ها نشويم. وزارت‌نشينان به‌طور قطع تا آنجا كه مي‌توانند سعي مي‌كنند گزينه‌هاي مورد نظرشان را روي كار بياورند، اما انتخابات تكواندو در حالي تمام شد كه پولادگر رئيس ماند، اما چگونه؟ اين موضوع بعدها مشخص خواهد شد، پس بايد صبر كرد، اما انتخابات چند فدراسيون مهم ديگر را در پيش داريم؛ واليبال و بوكس دو تاي آنها هستند، رشته‌هايي كه حتماً وزارت ورزش روي آنها دست خواهد گذاشت تا گزينه‌هاي مدنظرش بر صندلي رياست آنها تكيه بزنند.اگر بگوييم كشتي و تكواندو از دست وزارت سر خوردند و آنها توانستند آن‌طور كه مي‌پسندند انتخابات رياست اين دو رشته را مديريت كنند، پس بايد به انتظار برگزاري بقيه انتخابات باشيم، به خصوص دو موردي كه به آن اشاره كرديم. اخباري كه از فدراسيون‌هاي واليبال و بوكس مي‌رسد حاكي از عزم جدي وزارت براي نشاندن گزينه مدنظر خود در رأس اين دو فدراسيون است.
هرچند كه اين دخالت‌ها ناشي از دولتي بودن ورزش است و طبيعي است وقتي فدراسيون‌ها به صورت مستقيم از وزارت ارتزاق مي‌كنند، نمي‌توان زياد به آنها خرده گرفت. با اين حال اما بايد پرسيد كه در اين ميان نقش نهادهاي نظارتي چه مي‌شود؟ كاري كه وزارت ورزش امروز در حال انجام آن است، به نوعي دخالت در امور فدراسيون‌‌ها محسوب مي‌شود، دخالتي كه اگر مجامع بين‌المللي روي آن حساس شوند، طبعاً تبعات بدي براي ورزش كشور به دنبال خواهد داشت. وزارت ورزش در ريزترين امور فدراسيون‌ها دخالت مي‌كند و نهادهاي نظارتي ساكت هستند. در اين ميان اين ورزش كشور است كه ضربه خواهد خورد. وزارت امروز رئيس تعيين مي‌كند و فردا هم به طور قطع مي‌تواند آن‌طور كه مي‌خواهد آن را اداره كند. آيا نبايد جلوي اين كار را گرفت؟ آيا نبايد با اين تخلف محكم‌تر برخورد كرد و جلوي توافقات پشت پرده را گرفت؟ اين بديهي‌ترين درخواستي است كه جامعه ورزش دارد، درخواستي كه رسيدگي به آن باعث اعتلاي ورزش و حضور مديران كاربلد، دلسوز و حتي جوانان پرانگيزه در رأس فدراسيون‌هاي ورزشي مي‌شود.