توضیح سلیمی‌نمین درباره گزارش «شرق»

به‌دنبال انتشار گزارشی با عنوان مجادله دو «عباس» بر سر انقلاب فرهنگی که پنجشنبه گذشته در روزنامه «شرق» منتشر شد، عباس سلیمی‌نمین پاسخی برای روزنامه ارسال کرده است. در این توضیح آمده است: «با سلام، فرصت را مغتنم شمرده و پیشاپیش حلول سال نو را خدمت شما و خوانندگان گرامی‌تان تبریک عرض می‌کنم. هرچند مایل نیستم در فضای نوشدن‌ها گلایه‌ای را مطرح سازم؛ اما گاهی از سعه‌صدرنداشتن کسانی که به عالم و آدم منتقدند متحیر می‌شوم. بنده همواره از حرفه‌ای‌بودن گزارش‌های روزنامه تحت مدیریت‌تان به نیکی یاد کرده‌ام؛ اما خواهش می‌کنم گزارش خبرنگار محترم‌تان را که نامش مشخص نیست، با گزارش روزنامه اعتماد (تنظیم‌شده توسط محسن آزموده) از میزگرد انقلاب فرهنگی که در روز پنجشنبه مورخ 21/12/95 انعکاس یافت، مقایسه بفرمایید. دفاع پررنگ خبرنگار شما از دو نفر از حضار که مرتب بحث من را به‌صورت غیراصولی قطع می‌کردند، آیا کاری حرفه‌ای است؟ اگر این دو فرد گرایش دیگری داشتند و در صحبت‌های آقایان معادی‌خواه و عبدی اختلال ایجاد می‌کردند، آیا بازهم از آنان با تعبیر «مخاطبان معترض» یاد می‌شد؟ جهت اطلاع شما، انجمن اندیشه و قلم که دارای گرایش مشخصی است میزگردی را ترتیب داده بود که حتی ترکیب مدعوین آن، دو به یک بود؛ یعنی درحالی‌که برخی مخاطبان در مناظره دو نماینده برای بازگوکردن نظراتشان داشتند، با کم‌تحملی عرایض مرا در چند نوبت قطع کردند. خبرنگار شما در گزارش خود به‌جای دعوت هم‌فکرانش به تحمل دیدگاه‌های متفاوت، در مقام دفاع از کسانی برآمده است که حتی اصول اولیه را در مباحثه رعایت نمی‌کردند. جناب آقای رحمانیان! برخلاف آنچه خبرنگار شما می‌‌‌خواهد ترسیم نماید، همه پاسخ‌های بنده کاملا مرتبط با سؤالاتی بود که مجری محترم جلسه مطرح می‌ساخت و در این ارتباط هرگز از جانب ایشان تذکری مبنی منحرف‌شدن بحث دریافت نداشتم. حتی اگر چنین ادعای خلافی واقعیت داشت، تشخیص آن را می‌بایست به مخاطب واگذاشت نه اینکه در مطلع گزارش، سعی در چنین القای غیرحرفه‌ای به مخاطب داشته باشیم. ظاهرا تنها جرمم آن بوده که مثل آقایان معادی‌خواه و عبدی سخن نگفته‌ام».
بخش‌هایی از سخنان عباس سلیمی‌نمین در میزگرد
سلیمی‌نمین در آن نشست انقلاب فرهنگی را واکنش ملت به این اقدامات ارزیابی کرد و گفت: ملت نمی‌توانست این شرایط را تحمل کند و ببیند جوانانش که به روستاها رفته‌اند، توسط عوامل بیگانه به قتل می‌رسند. هم‌زمان با این گروه‌ها تجمعی از نیروهای ساواکی و امرای ارتش در ترکیه صورت گرفته بود که به داخل خاک ایران می‌آمدند و جنایت می‌کردند و برمی‌گشتند؛ مثلا یک گروهی به رهبری آریانا بودند که با دو هزار نفر فعالیت می‌کردند و در خاطرات شعبان جعفری به ارتباط ایشان با اسرائیلی‌ها اشاره شده است. یا گروهی در کردستان عراق که آنها هم همین اقدام‌ها را می‌کردند. در جامعه و دست‌کم در میان نخبگان مطالبه‌ای در جهت تغییر دانشگاه بود. این البته مطالبه توده‌ها نبود و توده‌ها بیشتر مطالبه‌شان ناظر به فعالیت‌های گروه‌هایی بود که در اقصا نقاط کشور جنایت می‌کردند و در تهران و در دانشگاه‌ها ستاد سیاسی داشتند و جعل واقعیت می‌کردند؛ اما برخی از تحلیلگران معتقدند انقلاب فرهنگی نیز مطالبه‌ای جدی بود. دانشگاه مدتی بعد از انقلاب کار کرد؛ اما ساختار دانشگاه به‌گونه‌ای نبود که تولید فکر کند، در نتیجه بسیاری خواستند فرصتی ایجاد کنند برای تولید آثاری که دست‌کم در علوم انسانی تحول ایجاد کند و دانشجویانی که وارد دانشگاه می‌شوند در پیوند با نیازهای جامعه خودمان تولید علم داشته باشند.
توضیح «شرق»:
 گفتنی است آقای عباس سلیمی‌نمین در اواسط میزگرد مورد نظر، وقتی پای اخراج استادان دانشگاه در جریان انقلاب فرهنگی مطرح شد، به این اشاره کرد که در آن دوران تولید علمی صورت نمی‌گرفته است. بعد هم به مجله «صدا» که همراهش بود اشاره کرد و گفت در این شماره از مجله نقدی به نحوه کتاب‌نویسی صادق زیباکلام شده مبنی بر اینکه ایشان در کتاب‌هایش رفرنس و ارجاع نمی‌دهد. سلیمی‌نمین گفت فروش کتاب‌های زیباکلام به‌خاطر همبستگی خاصی است که او را در یک مسیر خاص قرار داده است. چون کتاب‌هایش جزء منابع کارشناسی ارشد علوم سیاسی است و جهاد دانشگاهی به دانشجویان می‌گوید حتما باید این کتاب را بخوانید تا در دانشگاه قبول شوید. برای همین کتاب‌های او به تعداد زیاد چاپ می‌شود و به فروش می‌رسد». تمرکز عباس سلیمی‌نمین در نقد زیباکلام در حین مناظره باعث شد برخی حاضران معترض شوند که قرار بوده اینجا درباره انقلاب فرهنگی صحبت شود نه صادق زیباکلام و بهتر است این بحث‌ها در زمانی و مکانی دیگر با حضور خود او پی گرفته شود. خبرنگار روزنامه «شرق» در گزارش خود، به این اعتراض و مجادله بین برخی مخاطبان و آقای سلیمی‌نمین هم اشاره کرده بود.