روزنامه همدلی
1397/01/14
کشتار؛ واکنش رژیم صهیونیستی به راهپیمایی فلسطینیان دوباره اسرائیلگریِ اسرائیل
روحاله نخعی- خبر تازه تکراری. اسرائیل، با امکانات گسترده نظامی به سراغ جمعیتی از فلسطینیان رفت که نهایتا به سنگ مسلح اند، هیچ مسئولیتی بابت شدت واکنش خود نپذیرفت، تاکید کرد که آماده ادامه یا تشدید اقدامات خود است و البته تا اینجا، مثل همیشه به جز چند ابراز محکومیت، واکنش چندانی از جامعه جهانی هم ندید تا دلیلی هم برای خودداری از تکرار خشونتهای بیحدوحصر خود نداشته باشد.روز جمعه، به رسم سالهای گذشته مردم فلسطین در اعتراض به اشغال سرزمین خود در غزه به راهپیمایی پرداختند با نتیجهای نامناسبی که غافلگیرکننده نیست. طبق گزارش ایرنا که جمعه شب منتشر شد «فلسطینیان امروز با تجمع در مناطق مختلف غزه راهپیمایی را موسوم به راهپیمایی «بازگشت بزرگ» همزمان با سالگرد «روز زمین» آغاز کردند. این راهپیمایی با حمله نظامیان رژیم صهیونیستی و خشونت گسترده آنها به خاکوخون کشیده شد که تا این لحظه شهادت دست کم 13 نفر و زخمی[شدن] و آسیبدیدن یک هزار و دویست نفر را در پی داشته است. هزاران فلسطینی امروز در نوار غزه در اجتماعی اعتراضآمیز که 6 هفته ادامه دارد، تجمع کرده و با نصب چادرهایی نزدیک فلسطین اشغالی خواستار بازگشت به سرزمینهای خود شدند. فلسطینیان ده ها چادر در پنج نقطه در امتداد مرز غزه نصب کرده اند. در آن سوی مرز نیز رژیم صهیونیستی نظامیان، تانکها و تکتیراندازان خود را روی خاکریزها مستقر کرده که هر از گاه به سوی تظاهرکنندگان فلسطینی نزدیک منطقه الشجاعیه در شرق غزه شلیک می کنند. هدف این تظاهرات تاکید بر خواست فلسطینیان برای بازگشت به سرزمین مادری شان است. حماس و دیگر گروه های فلسطینی در غزه به منظور برگزاری راهپیمایی موسوم به «بازگشت بزرگ» برای امروز جمعه مصادف با سالگرد «روز زمین» (30 مارس) و حرکت به سوی منطقه مرزی بین غزه و رژیم صهیونیستی فراخوان داده بودند. فلسطینیان از سال 1976 تاکنون روز 30 مارس را به عنوان روز زمین فلسطینی نامگذاری کرده و آن را گرامی می دارند. رژیم صهیونیستی در ماه مارس سال 1976 هزاران هکتار از سرزمین های فلسطینیان را تصاحب کرد و این اقدام باعث خشم گسترده شهروندان در سراسر خاک فلسطین شد.» آمار کشتهها اما در این عدد متوقف نماند و با جاندادن زخمیهای تظاهرات، تا لحظه تنظیم این گزارش و طبق گزارش Times of Israe- و Washingto- Posاین عدد به ۱۸ کشته هم رسیدهاست.
برخی رسانههای غربی، علت واکنش تهاجمی اسرائیل را پرتاب سنگ و نزدیکشدن فلسطینیها به مرز عنوان میکنند، اما صرفنظر از عدمتناسب بین پرتاب سنگ و استفاده از پهپاد برای حمله به جمعیت، روند وقایع جمعه نشان میدهد صرف راهپیمایی و بلکه صرف اعلام راهپیمایی برای اسرائیل کافی بوده تا دست به خشونت بزند. اساساً حملات اسرائیل «در واکنش» به راهپیمایی غزه، قبل از شروع خود راهپیمایی آغاز شد، آن طور که ایسنا، ظهر جمعه گزارش داد: «در آستانه آمادگی فلسطینیها برای برگزاری راهپیماییهای روز زمین، ارتش رژیم صهیونیستی صبح امروز (جمعه) در حمله توپخانهای به شرق خان یونس، واقع در جنوب نوار غزه یک فلسطینی را به شهادت رساند. به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه الیوم السابع چاپ مصر، اشرف القدره، سخنگوی وزارت بهداشت فلسطین رسما شهادت عمر وحید نصرالله سمور ۳۱ ساله در جریان این حمله را تایید کرد. این منبع همچنین از زخمی شدن یک تن دیگر در این حمله خبر داد. نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی صبح امروز با شلیک دو خمپاره این دو کشاورز را که مشغول کار در شرق شهرک عبسان بودند، هدف قرار دادند که موجب شهادت یک تن و زخمی شدن فرد دوم شد. این حمله کمی پیش از آغاز راهپیمایی بزرگ "بازگشت" در شرق نوار غزه به مناسبت روز زمین انجام شد. فلسطینیهای ساکن غزه تصمیم دارند راهپیماییهای اعتراضآمیزی را برای مدت شش هفته در نزدیکی مرزهای اراضی اشغالی آغاز کنند. آنها میخواهند پناهجویان فلسطینی اجازه بازگشت به وطنشان را که اکنون اراضی اشغالی خوانده میشود، داشته باشند. در همین حال سربازان ارتش رژیم صهیونیستی هم در مرزهای اراضی اشغالی با غزه مستقر شدهاند.»
کشته و زخمیشدن جمعیتی از مردم بیسلاح البته هولناک و ناپذیرفتنی است اما مروری بر سوابق و شواهد نشان میدهد این فرایند به یکی از بدیهیات خاورمیانه تبدیل شده و سناریوی کموبیش مشابه، هر از گاهی تکرار میشود و ویرانههای حاصل از تهاجمات بیدلیل و منطق اسرائیل نیز بعد از مدتی به عنوان بخشی از اجزای طبیعی دنیا پذیرفته میشوند، همان طور که در طول سالیان گذشته، محدودیت دسترسی اهالی غزه به بدیهیترین امکانات گذران معیشت به عنوان جزئی از نظم مستقر دنیا بهعنوان پدیدهای بدیهی پذیرفته شده است.
از سوی دیگر بارقه امید برای تغییر رویکرد دولتها و نهادهای بینالمللی به وقایع بین فلسطین و اسرائیل، تغییر فضای رسانهای است. سادهترشدن تهیه گزارشها و تصاویر از موقعیتهای مختلف و قراردادن آنها در دسترس عموم باعث شده خشونت عریان و کنترلنشده نیروهای نظامی رژیم صهیونیستی واکنشهایی در صحنه عمومی را برانگیزد و به تبع آن، بعضی رسانهها نیز، متفاوت با روال سالهای دور، به پوشش جدیتر و انتقادیتر رویکرد اسرائیل بپردازند.
فعالیت خبرنگارانی که لزوماً با اسرائیل موضع همدلانهتری ندارند از یک سو و واکنش افکار عمومی به این روایتها از سوی دیگر باعث شده تا نهادهای رسمی و شخصیتهای سیاسی نیز در عرصه گفتوگو حمایت بیچونوچرا از اقدامات و مواضع اسرائیل را تلطیف کنند و امکان اعتراض به این اقدامات هم فراهم شود. اعتراضاتی که گاهی ممکن است لحن تندی به خود بگیرند و واقعی هم باشند. مواضع تندی نمایندگان پارلمان بریتانیا زمان درگیریهای سال ۲۰۱۴، علیه رویکرد دولت در مقابل اسرائیل و در حمایت از حقوق مردم فلسطین مثال خوبی برای این مواضع است. در این اظهارات، جرالد کافمن هشدار داد اگر اسرائیل حاضر به صلح نشود روز انفجار خشم و نفرت فلسطینیان خواهد رسید؛ جک استراو گفت دولت و ارتش اسرائیل هیچ وقعی به قوانین حقوق بشر بینالمللی نمینهند؛ مارتین هوروود درباره تجدیدنظر درباره روابط حسنه اقتصادی و سیاسی بین اتحادیه اروپا و اسرائیل پرسید؛ ریچارد بردن تاکید کرد که اسرائیل در حملات مقرهای سازمان ملل و نهادهای بینالمللی را نیز هدف قرار میدهد و خواستار شد دولت بریتانیا اقدام اسرائیل را «جنایت جنگی» اعلام کند؛ نیکولاس سومز معترض شد که سیسال است میشنود علیه اسرائیل اقدامی سیاسی خواهد شد اما خبری از عمل نیست؛ بن بردشاو پرسید به جای ادبیات روتین محکومکردن شهرکسازیها کی اقدام واقعی و بامعنایی انجام خواهد شد و جرمی کوربین و لین براون درباره تحریم اسرائیل پرسیدند.
این چند روز هم در رسانههای ایران و جهان، اخباری از اعلام مواضع انتقادی از سیاستمداران کشورهای مختلف منتشر میشود. سیاستمدار ایرلندی خواستار اخراج سفیر اسرائیل میشود، اتحادیه اروپا درخواست تحقیق میدهد، اتحادیه عرب نشست برگزار میکند، سناتور آمریکایی توییت میکند، کویت محکوم میکند و اردوغان هم دوباره به دنبال جایگاه قهرمان امت اسلام میرود. مرور اظهارات چهارسال گذشته نمایندگان پارلمان انگلیس، نشان میدهد این اظهارات و مواضع لزوما به معنای تغییر رویه نخواهد بود، چنان که مواضعی به تندی مواضع اعضای پارلمان بریتانیا، منجر به تقابل بین بریتانیا و اسرائیل نشد.
نکته قابل توجه در این میان این است که همزمان با حرکت روزبهروز افکار عمومی دنیا به سمت مخالفت با اسرائیل، سیاستزدگی، قطبیت و رویکردهای مطلقگرایانه افراطی در فضای سیاسی ایران، روزمرهپنداری خشونت عریان در خاورمیانه و حذف اتوریته و اعتماد به رسانههای رسمی (نه دولتی) باعث شده در شبکههای اجتماعی ایران، واکنش چندانی به اخبار فلسطین نشان داده نشود یا به عبارت دیگر، واکنشها بین مصرفکنندگان فعال خبر یا هواداران یکی از گروههای سیاسی محدود بماند و سایر کاربران ایرانی همچنان در فضای عید و سیزدهبهدر
به سر برند.
سایر اخبار این روزنامه
رهبر انقلاب با برگزیدن عنوان «حمایت از کالای ایرانی» برای سال 97، تولید و اقتصاد مولد را ارج نهادند
«همدلی» از آمار تصادفات رانندگی و تخریب طبیعت در نوروز97 گزارش میدهد حماسه نوروز!
پس از ماهها کشمکش؛ حقوق حداقل بگیران تعیین شد معیشت بلاتکلیف
کشتار؛ واکنش رژیم صهیونیستی به راهپیمایی فلسطینیان دوباره اسرائیلگریِ اسرائیل
حاشیه های پایتختی که منتقدانش به اندازه دوستدارانش بودند پایِ لنگ یک تخت
در بهار شمسی، برق کنسرت را بردند؛ دوباره اشک مهمان مردم شد و هیراد عشقش به شهرت را نشان داد؛
«همدلی» نمایشهای یک ساله احمدی نژاد در قالب نامه نگاری را بررسی میکند مکاتبات بیپاسخ
ولیالله شجاعپوریان واقعیتهای حمایت از کالای ایرانی
رهبر انقلاب با برگزیدن عنوان «حمایت از کالای ایرانی» برای سال 97، تولید و اقتصاد مولد را ارج نهادند
«جمهوری اسلامی» و رای «جمهور مردم»