«جمهوری اسلامی» و رای «جمهور مردم»

طاهر اصغرپور‪-‬ در حالی سی‌و‌نهمین سالروز تاسیس «جمهوری اسلامی ایران» را پشت سر گذاشتیم که نظام با چالش‌هایی روبه‌روست و برای برطرف کردن آنها به حمایت «جمهور مردم» نیاز دارد. مردم ایران نزدیک به 40 سال پیش در حالی به نظام سیاسی «جمهوری اسلامی» رای دادند که تحت تاثیر رهبری امام خمینی قرار داشتند؛ رهبری که از دین اسلام برداشت خاصی داشت؛ برداشتی که اگر دقیق به آنها عمل شود رضایت جمهور مردم تامین می‌شود. اینک پس از حدود 40 سال، اندیشه و دیدگاه‌های رهبر فقید انقلاب در زمان تبعید ایشان در قم، نجف و پاریس را، که در کتابی تحت عنوان «طلیعه انقلاب اسلامی» گردآوری شده بررسی می‌کنیم. امام معتقد بود: «اسلام در چنان حدی از کمال است که از ابتدای طلوع، پیشرفت خود را بر بحث آزاد و مبارزه با سانسورها بنا گذاشته است.»
امام خمینی در نقد حکومت محمدرضا شاه پهلوی معتقد بود:«رژیم شاه رژیمی دیکتاتوری است، در این رژیم آزادی‌های فردی پایمال و انتخابات واقعی و مطبوعات و احزاب از میان برده شده است.»
امام خمینی در پاسخ به خبرنگار فیگارو که از ایشان پرسیدند: «آیا رژیمی که شما می‌خواهید دموکراتیک است؟ مثلاً آیا شما موافق آزادی مطبوعات و سیستم چند حزبی و آزادی احزاب و سندیکاها هستید»؟ پاسخ می‌دهد: «ما موافق رژیم آزادی‌های کامل هستیم».
اندکی تامل در دیدگاه‌های امام به وضوح بیانگر این واقعیت است که ظلم، ستم و استبداد تحت هر عنوان و تحت هر حکومتی از نظر ایشان مذموم و مطرود است و عموم مردم حق دارند آزادانه از حکومت انتقاد کنند، چنانچه ایشان در باب حکومت آینده ایران به خبرنگار رویتر می‌گوید: «حکومت در همه مراتب خود، متکی به آرای مردم و تحت نظارت و ارزیابی و انتقاد عمومی خواهد بود.»


شکی نیست که در عصر مدرن انتخابات مستقیم کار سختی است و در اکثر کشورها نمایندگان مجلس وظیفه «جمهور مردم» را بر عهده می‌گیرند. مجالس قانونگذاری زمانی می‌توانند موثر باشند که واقعاً نماینده مردم باشند. به عبارت دیگر حکومت در انتخابات دخالتی نداشته باشد. در این زمینه امام خمینی معتقد بودند«با قیام انقلابی ملت، شاه خواهد رفت و حکومت دموکراسی و جمهوری اسلامی برقرار می‌شود، در این جمهوری یک مجلس ملی مرکب از منتخبین واقعی مردم امور مملکت را اداره خواهند کرد.»
رهبر انقلاب ایران با هر نوع امتیاز و رانت مسئولان مخالف بود و معتقد بود:«در جمهوری اسلامی زمامداران مردم نمی‌توانند با سوء استفاده از مقام، ثروت‌اندوزی کنند و یا در زندگی روزانه امتیازی برای خود قائل شوند...دقیقاً باید به آرای عمومی در همه جا احترام بگذارند... مطبوعات در نشر همه حقایق و واقعیات آزادند. هر گونه اجتماعات و احزاب از طرف مردم در صورتی که مصالح مردم را به خطر نیندازد، آزادند.»
منابع در دفتر روزنامه موجود است.