روحانی را تنها نگذاریم

امروز 29 اردیبهشت ماه، اولین سالگرد انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری است؛ همان روزی که مردم ایران با سرانگشت سبز تدبیر، سرنوشت چهارساله خود را رقم زده و با رای ۲۴ میلیونی خود بار دیگر تدبیر و امید و حرکت در مسیر عقلانیت سیاسی را انتخاب کردند. صندوق‌های رای گیری بار دیگر مهر تاییدی درخشان بر حقانیت و موفقیت و الگوی مترقی مردمسالاری و دموکراسی زده پس باید گفت ارمغان اصلی این حماسه پیروزی ملت ایران و سربلندی کشور در مجامع جهانی بود که مصداق اصلی آن را در واکنش‌ها و اعلام انزجار جامه جهانی از برخورد سخیف و عهدشکنانه دونالد ترامپ در امضای خروج از برجام همگان شاهد بوده و برحقانیت ایران صحه گذاشتند. در انتخابات 24خرداد92مردم ایران اسلامی با علم و آگاهی از اوضاع حساس داخلی و خارجی کشور و با تدابیر و رهنمودهای راهگشای بزرگان جریان اصلاحات و اعتدال راه را به درستی تشخیص داده و برای عبور کشور از وضعیت بحرانی آن زمان با تصمیم و اراده قاطع خود نام حسن روحانی را در برگه‌های سرنوشت نوشته و به صندوق‌ها انداختند. همان شد که روحانی کلیددار پاستور گردید و دولت «تدبیروامید» مستقر شد. اما به‌دلیل ناکامی جناح تمامیت خواه در این ماراتن نفس‌گیر، جناح شکست خورده از فردای اعلام رسمی نتایج انتخابات کارشکنی و چوب لای چرخ گذاشتن را جایگزین همکاری و کمک به دولت جدید نموده و از هیچ تلاشی برای ناکام گذاشتن دولت تازه کار که وارث ویرانی‌های هشت ساله بود فروگذار نکردند. در حالی که مخالفان اصلاحات اگر برای دولت اصلاحات هر 9روز یک بحران درست می‌کردند، برای روحانی هرروز یک بحران را برنامه‌ریزی و اجرا کردند، شعارهای یکپارچه مردمی «روحانی تنها نیست» و «روحانی را تنها نمی‌گذاریم» درمیان حامیان دولت به عنوان یک راهبرد، فراگیر شد.
ادامه صفحه6