روزنامه همدلی
1397/06/24
52 روز تا انتخابات نوامبر آیا حزب دمکرات به چپ چرخیده است؟
آیا جناح «پیشرو» در حزب دمکرات، در سال ۲۰۱۸ توانسته حزب را فتح کند؟روح‌اله نخعی- تقابلی ریشه‌دار در حزب دمکرات که در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۶ به صحنه علنی کشیده شد، حالا در انتخابات اولیه سال ۲۰۱۸ صراحت و جدیت بی‌سابقه‌ای پیدا کرده است و البته به نتایج بی‌سابقه‌ای هم منجر شده. سوالی که پیش می‌آید این که آیا آن طور که طرفداران جناح سندرزی حزب دمکرات با اشاره به پیروزی‌های بی‌سابقه‌ای مثل موفقیت السکاندرا اوکازیو کورتز می‌گویند، دوران سیاست‌های میانه و محافظه‌کاری طبق رویکردهای جناح ساختاری حزب دمکرات به پایان رسیده است، یا اینکه با نگاه به پیروزی هفته گذشته اندرو کومو در مقابل سینتیا نیکسون در جدال نامزدی حزب دمکرات برای فرمانداری ایالت نیویورک، باید کورتزها را استثنا دانست و پذیرفت رهبران حزب همچنان همان حزبی که هیلاری کلینتون را نامزد انتخابات کرد در اختیار دارد؟
هر دو نگاه، در میان سیاسیون، رسانه‌ها و حتی فعالان و مردم آمریکا معتقدانی جدی دارد. عده‌ای معتقدند وقتی جوانی ۲۸ساله با مواضع سوسیالیستی می‌تواند فردی را شکست دهد که جایگاهی آن چنان بالا داشته که گزینه احتمالی جانشینی نانسی پلوسی در دور آینده مجلس نمایندگان بوده، دیگر نمی‌توان چشم‌ها را بر واقعیت بست و باید پذیرفت که با حزب دمکرات دیگری روبروییم. در طرف مقابل عده‌ای دیگر به تعداد موفقیت‌های پیشروها در کنارزدن ساختاری‌ها اشاره می‌کنند و معتقدند، با چند پیروزی در چند منطقه نمی‌توان حزب را بازتعریف‌شده دانست و روایتی که تصور می‌کند حزب دمکرات حزبی تماماً سوسیالیست شده، حاصل هیجان‌های جانب‌دارانه چپ‌هاست. حق با کدام است؟ آیا حزب دمکرات به چپ چرخیده است؟ آیا جناح «پیشرو» در حزب دمکرات، در سال ۲۰۱۸ توانسته حزب را فتح کند؟
برای پاسخ خیر به این دو سوال، اتفاقاتی مثل ماجرای هفته گذشته نیویورک را داریم. اندرو کومو که رسما به یکی از نمادهای جریان مستقر حزب دمکرات تبدیل شد، در کارنامه‌اش مخالفت‌ها و مقاومت‌هایی داشته در مقابل آنچه توسط مخالفانش سیاست‌های پیشرو خوانده میشود. سیاست‌هایی که البته توقع حمایت از آن‌ها توسط فرمانداری دمکرات در ایالت لیبرالی مثل نیویورک عجیب نیست. برنامه‌های مالیاتی او به‌تنهایی، متهم هستند که بیشتر به برنامه‌های جمهوری‌خواهان در معافیت مالیاتی به ثروتمندان شبیه‌اند تا به سیاست‌های دمکرات، لااقل دمکراتی که چپ‌ترها خواهان آن هستند؛ با همه این‌ها، کومو هم به صف ساختاری‌های پیروزی می‌پردازد که حمله از چپ را در انتخابات اولیه کنار زده‌اند.
اگر بخواهیم پاسخ این سوالات را مثبت بدهیم هم مثال‌هایی مثل اندرو گیلام به کمک ما می‌آیند. نامزد فعلی حزب دمکرات برای تصرف کرسی مهم ریک اسکات جمهوری‌خواه در فرمانداری ایالت فلوریدا، در حالی در نظرسنجی‌ها ران دسانتیس را پشت سر گذاشته و دردسرهای حزب جمهوری‌خواه را زیاد کرده است که در زمان آغاز کارزار به عنوان شهردار تالاهاسی، با فاصله زیادی از گزینه‌های دیگر و در صدر آن‌ها، گزینه نزدیک به ساختار مستقر حزب، گون گراهام عقب بود. سخت بتوان انکار کرد که سندرز و کارزار «انقلاب ما» که متحدانش آن را اداره می‌کنند، به همراه دیگر گروه‌های چپ‌گرای دمکرات بودند که توانستند او را ابتدا به رقیبی جدی تبدیل و سپس پیروز انتخاباتش کنند و حالا می‌روند تا پیروزی تاریخی مهمی در فلوریدای بنفش قدیمی کسب کنند.
پس کدام پاسخ صحیح است؟ هر دو و هیچ کدام!
در واقع اگر بخواهیم صادقانه و دقیق به صحنه نگاه کنیم باید بپرسیم یکسان‌دانستن معنای این دو سوال، چیزی که فعلاً در فضای تحلیل سیاسی رخ داده، اشکال ماجراست. پاسخ سوال دوم، قطعاً خیر است. جناح چپ حزب دمکرات علی‌رغم موفقیت‌های مهمی که در این چندسال کسب کرده، علی‌رغم جهش ناگهانی‌اش به لطف معجزه سندرز در سال ۲۰۱۶ و تا حدی به لطف فاجعه ترامپ از همان سال به بعد، هنوز فاصله زیادی با تصرف سکان دمکرات و بازتعریف حزبی دارد که کلینتون‌ها، شبیه به آنچه بلر در بریتانیا کرد، به‌راست و به سمت نئولیبرالیسم چرخاندند و چپ‌گرایی را به موضعی شاذ تبدیل کردند؛ اما در عین حال، «چرخش» به چپ در حزب دمکرات انکارشدنی نیست! پیروزی‌های سال ۲۰۱۸ شاید همین دو سال پیش هم غیرممکن بودند. سندرز ۲۰۱۶ با صراحت عنوانی به خود داد که شاید تا ۲۰۱۴، اتهام رئیس‌جمهور دمکرات بود و حالا به یک جناح در حزب دمکرات تبدیل شده که روزبه‌روز سهم خود را از میز تصمیم‌گیری حزب بیشتر می‌کند.
شاید برای تحول کامل حزب و شاید برای توقف گردش به چپ، باید تا ۲۰۲۰ منتظر ماند. جنگ اصلی برای رهبری حزب دمکرات، دو سال بعد و در انتخابات اولیه بین پیشروها و ساختاری‌ها رخ خواهد داد؛ اما حتی اگر گزینه‌ای از میان اهالی ساختار قدرت مستقر حزب دمکرات هم پیروز شود، با پذیرش بخشی از مواضع سوسیالیستی جناح طغیان‌کرده حزب این کار را خواهد کرد، همان طور که ساختاری‌های پیروز ۲۰۱۸ اغلب چنین کرده‌اند و به همان دلیلی که کلینتون ۲۰۱۶ ناگهان فاصله خود را با مواضع پیشتر غریب لیبرال در مسائل اجتماعی و سوسیالیستی در مسائل اقتصادی کم کرد: فرمان حزب دمکرات به سمت چپ چرخیده و می‌چرخد. سوالی که بخشی از پاسخش را در انتخابات اولیه ۲۰۱۸ گرفت و بخش اصلی پاسخش احتمالا در ۲۰۲۰ روشن شود این است: چقدر؟
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
همدلی کش و قوس های موجود سیاسی در حمایت از روحانی و گلایه‌های برخی اصلاح طلبان از او را با توجه به نظر کارشناسان بازخوانی می‌کند
52 روز تا انتخابات نوامبر آیا حزب دمکرات به چپ چرخیده است؟
برای سالروز درگذشت عبدالحسین زرین کوب، استاد پژوهش‌های ادیبانه پلکان عشق
بازخوانی زندگی و قتل ویکتورخارا که 45 سال پیش می‌خواستند صدایش را خاموش کنند عندلیبِ آزادی
بازگشت 135 شهید گمنام دفاع مقدس بعد از 30 سال به خانه؛ مفتخریم به روزی که رفتید شرمنده ایم به روزگاری که آمده‌اید
سردار سرلشکر جعفری: دقت موشک‌های ایران بسیار بالاست
علی‌اکبر گرجی: مجلس خبرگان رهبری صلاحیت نظارت بر دیگر قوا را ندارد
«همدلی» با یک تمثیل، ضرورت ایجاد مدرنیزاسیون را در بخش های پایه اقتصاد برای جذب سرمایه بعد از تحریم های تحمیلی ارزیابی کرد
همدلی نظرها درباره حضور روحانی در نشست سالانه شورای امنیت سازمان ملل به ریاست ترامپ را بررسی کرد:
ولی‌الله شجاع پوریان نیازجامعه امروز به مرام عاشورایی
چرا شوروی به 15 کشور تجزیه شد؟
بازگشت 135 شهید گمنام دفاع مقدس بعد از 30 سال به خانه؛ مفتخریم به روزی که رفتید شرمنده ایم به روزگاری که آمده‌اید
