حشمت ا... فلاحت پیشه رئیس کمیسیون امنیت ملی در مجلس

باید از روسیه درس گرفت
تحت تاثیر تحریم‌ها و خلاء صدورنفت ایران در بازار، بدیهی است که برخی از کشورها به دنبال پر کردن این خلا باشند. زیرا در جهان امروز کشورها بر اساس منافع ملی خود حرکت می‌کنند.
اگر اکنون این مسئله را مورد بررسی قرار دهیم که کدام کشورها بیشترین همراهی را با ایران در مقابل تحریم‌های آمریکا دارد قطعا این کشور روسیه خواهد بود. روسیه بیشترین همراهی را با ایران دارد و در عین حال سعی می‌کند که مناسبات خاص خود را با ایران حفظ نگاه دارد اما این مناسبات خاص هیچگاه مانع از این نشده که روس‌ها منافع خود را نبینند بلکه برعکس این کشور بر اساس منافع ملی خود عمل می‌کند و به میزان قبضه بازار نفت مانند سایرکشورهای عضو اوپک برای خود قدرت ایجاد می‌کند. اگر ایران هم 5/14 درصد به توسعه میادین نفتی و افزایش سخت افزار اختصاص می‌داد و این هزینه صرف امور جاریه و یارانه نمی‌شد قطعا در این صورت ایران در بازارنفت سهم بالاتری داشت و به راحتی قابل تحریم نبود. روسیه سعی می‌کند که با افزایش سهمش در بازار نفت برای خود قدرت ایجاد کند و ترجیح می‌دهد از شرایط موجود به نفع خود بهره ببرد و معطل مناسبات خود با ایران نماند. اعلام افزایش فروش نفت روسیه سبب می‌گردد که آمریکا و متحدانش که به دنبال تحریم نفت ایران هستند با نگرانی کمتری کار را دنبال کنند درعین حال نیز، همکاری مسکو در این بازی بدین مفهوم نیست که روس‌ها در موضوع تحریم‌ها هیچ همکاری‌ای با ایران نداشتند. به هر روی، بر این باورم که این طبیعت سیاست خارجه دنیای امروز است. زیرا کشورها بر اساس منافع ملی خود عمل می‌کنند وهیچ سیاست جزمی ندارند و شعارهای جنگ‌گرایانه سر نمی‌دهند که تبدیل به تابو در سیاست خارجه شود و برخلاف ایران برای خود به جای تابوسازی در سیاست خارجه تطهیر این مهم را در پیش گرفتند.
روس‌ها در روابط خود درصدی برای همه کشورها در نظر گرفتند از سویی به دنبال راضی ساختن آمریکا، درصدی هم در پی راضی کردن عربستان، درصدی هم به دنبال راضی نگاه داشتن ایران و... هستند و بر همین اساس هم در سیاست خارجه خود عمل می‌کنند. اما متاسفانه سیاست خارجه ایران مملو از تابو و سیاست‌های جزمی است. این نوع نگاه در سیاست خارجه ایران نتیجه‌اش جز این نمی‌شود که هراز گاهی احساس می‌کنیم که کشورها به ما رکب می‌زنند در حالی که کشورها بر اساس منافع خود سیاست‌هایشان را بالانس می‌کنند. دماسنج منافع ملی کشورها در جهان به صورت روزانه مورد بررسی قرار می‌گیرد و روسیه هم بازیگری است که منافع ملی خود را در جهان دنبال و گاه در زمین دیگران بر اساس سیاست هایش بازی می‌کند. اما نکته جالب این است که بسیاری از تابوها در سیاست خارجه ایران توسط افرادی صورت می‌گیرد که هیچ گونه سررشته و تخصصی در سیاست خارجه ندارند و تنها شعارهای تند مطرح می‌کنند. این افراد مسائل را به گونه‌ای مطرح می‌کنند که اگر کسی به دنبال منافع ایران در سیاست خارجه است به راحتی به این افراد برچسب خائن می‌زنند. به کررات شاهد بودیم کسانی که مسائل روز سیاست خارجه در جهان یعنی مسئله مذاکره را در ایران دنبال می‌کنند این افراد به خیانت متهم می‌شوند. بنابراین باید از رفتار بازیگرانی نظیر روسیه درس گرفت و منافع ملی کشور را در راس قرار داد. کلام آخر آنکه؛ امروز هنوز هم برای در اولویت قرار دادن منافع ملی کشور دیر نیست. از این رو؛ باید بر اساس منافع ملی مان، سیاست مان را نسبت به سایر کشورها در پیش بگیریم و بدانیم که در سیاست خارجه هیچ امر صفر و صدی وجود ندارد.