مزد ترس

کارلوس کی‌روش 10 مهره هجومی دژاگه، شجاعی، ترابی، انصاری‌فر، قلی‌پور، جهانبخش، امیری، قدوس، سردار آزمون و طارمی را به زمین می‌برد که بعد از هشت سال سیستم اتوبوسی را تبدیل به سیستم هجومی کند. آقای جواد خیابانی در گزارش نیمه اول خود گفت که همه مهره‌های هجومی ما در محوطه جریمه هستند ولی توپ به آنها نرسید. نیمه اول جهانبخش و سردار آزمون و طارمی را به عنوان سه نوک حمله در یک سوم زمین حریف داشتیم. اینها به موقع در محوطه جریمه طبق عادت پست تخصصی‌شان حضور داشتند ولی بازی‌سازی از خط دفاع و سه هافبک امید ابراهیمی، سامان قدوس و وحید امیری به این سه نوک حمله‌ای که همیشه در محوطه جریمه حریف حضور داشتند، نمی‌رسید. عناصر بازی‌ساز مثل علی پروین یا مجتبی جباری در بین هفت بازیکنی که برشمردم، وجود ندارند. بهترین صحنه بازی را باید به علیرضا بیرانوند بدهم که با شجاعت از میان دو مهاجم حریف پا به توپ رد می‌شود و یک پاس سالم به یکی از مدافعان خودش می‌دهد. آنچه که در نیمه اول کم داشتیم، فعل بازی کردن بود. بازیکنان تیم ما با هشت سال دفاع اتوبوسی هنوز این عادت را پیدا نکرده‌اند که با مهره‌های خودشان، بازی کنند و توپ را برای زدن گل آماده کنند. به همین دلیل اولین گل را هم از روی یک پرتاب می‌زنیم. نیمه اول، سامان قدوس چند حرکت داشت که سعی کرد با پاس‌های کوتاه زمانی را به وجود بیاورد که یک تیم برای حمله و رسیدن به دروازه حریف احتیاج دارد. ولی بازی فقط همین چند حرکت سامان قدوس در نیمه اول بود. نیمه دوم، با تعویض اشکان دژاگه، مسعود شجاعی، ترابی و انصاری‌فر، چهار مهره‌ای را وارد زمین می‌کنیم که دوست دارند بازی کنند. به همین دلیل فوتبال ما با این چهار مهره از آن عادت هشت ساله‌اش خارج می‌شود و به تیمی تبدیل می‌شود که بازی می‌کند. بعد از 10 دقیقه که چند شانس روی دروازه حریف با کارهای ترکیبی به‌وجود می‌آید، در اثر یک اتفاق ناخوشایند و در پی یک شوت از راه دور، بولیوی گل مساوی را می‌زند. خوشبختانه این چهار بازیکن که وارد زمین شدند، تحت تاثیر این اتفاق قرار نمی‌گیرند و به بازی کردن ادامه می‌دهند. در نتیجه حاج‌صفی و صادق محرمی و چشمی آزاد می‌شوند و کل تیم در زمین حریف تجمع می‌کنند و سیستم بازی تیم از حالت اتوبوسی به حالت تهاجمی پرفشار و بازی‌ای تبدیل می‌گردد که از زیبایی خاص فوتبال برخوردار می‌شود. هرچند از نظر نتیجه، نیمه دوم یک گل از نیمه اول عقب می‌افتد و به نتیجه مساوی یک-یک می‌رسد، ولی این بازی اگر ادامه پیدا کند و سازماندهی در دفاع به شکلی باشد که در زمان از دست دادن توپ غافلگیر نشویم که به این شکل دروازه‌مان باز نشود، می‌تواند نویدبخش دوران خوبی برای فوتبال ایران شود. ترس را باید کنار گذاشت و بازی کرد.
* کارشناس فوتبال