نظام تدبیرمان اشکال دارد

 
 
 
فروش نفت و تامین منابع ارزی لازم برای اداره کشور، تا پایان سال 90 طبق آمار و ارقام و اطلاعات داخلی و خارجی، بیانگر این است که براساس بودجه مصوبی که در رابطه با فروش نفت داریم، علی‌القاعده نباید مشکلی داشته باشیم. اکنون که نیمی از سال گذشته، براساس آمار و ارقام بانک مرکزی، فروش نفت‌مان بیشتر از بودجه‌ای است که در نظر گرفته‌ایم و قیمت فعلی نفت هم بالاتر از قیمتی است که در بودجه در نظر گرفته‌ایم. در رابطه با احتمال فروش نفت هم طبق اذعان همگان اینگونه نیست که اصلا نتوانیم هیچ نفتی بفروشیم. مقدار تولید نفتی که در دنیا وجود دارد و نیازها و توان تولیدی به‌گونه‌ای است که کمبود نفت ایران را نه عربستان و نه هیچ کشور دیگری نمی‌تواند، پر کند. لذا براساس این احتمالات ممکن است قیمت نفت به 100 دلار هم برسد. ضمن اینکه به گفته مقامات نفتی دنیا در صورتی که تحریم نفتی ایران باقی بماند، آشفتگی عمده‌ای در بازار نفت دنیا پدید می‌آید. از طرفی در حد 700، 800 تا یک میلیون بشکه در شرایط سخت تحریمی هم امکان فروش داریم و هنوز هم تکلیفمان با اروپا معلوم نشده ولی اگر درصدی هم به قول اروپا مبنی بر اینکه حتما خریدار نفت ایران است، اعتماد کنیم، حتما تا پایان سال می‌توانیم هزینه‌های کشور را با درآمدهایش پوشش دهیم. اگر مجموعه نیازها با مجموعه موجودی و امکاناتمان دوبرابر نباشد، کمتر نیست. این بدان معناست که حتما تا پایان سال 97 دوبرابر نیازمان، امکانات ارزی داریم و جای نگرانی از این بابت نیست. نکته دوم همان سخن رئیس‌جمهور است که آمریکا چکار می‌خواسته بکند که تاکنون نکرده است؟ مگر اینکه تا حدودی در حمل و نقل و رفت و آمدهای هوایی و زمینی مشکل ایجاد کند وگرنه قریب به اتفاق آنچه می‌خواسته انجام داده است. نکته سوم 30 درصد مشکلات ما منشأ بیرونی و 70 درصد مشکلات‌مان داخلی و مربوط به نظام تدبیر و ساختارهایمان است. اگر بتوانیم این 70 درصد را سامان دهیم و یک مقدار رابطه بین مردم و دولت، مردم با مدیریت اداری، اقتصادی کشور را بر پایه اعتماد ایجاد کنیم و با قاطعیت برخورد کنیم و تدابیرمان را متناسب با واقعیت کنیم، مخصوصا نیازهای اولیه و کالاهای اساسی مردم را همان‌طور که دولت محترم وعده تامین آن را داده است، نظام توزیع، نظارت و قیمت‌گذاری را به گونه‌ای مدیریت کنیم که از لحاظ معیشت مردم مشکلی ایجاد نشود.