حجت رسایی=دکترای اقتصاد

موضوع مطرح شده در خصوص احتمال استفاده از کارت انرژی از چند جنبه حائز اهمیت است. تا آنجا که ما می‌دانیم هنوز چند و چون اجرایی شدن این موضوع در‌ها‌له‌ای از ابهام قرار دارد اما به نظر می‌رسد برای آینده اجرایی شدن آن چندان دور از ذهن نباشد.
چنانچه می‌دانیم مدتهاست که دولت به دنبال آزاد سازی قیمت‌ها‌ و راحت شدن از شر یارانه‌ها‌ست. اگر این ایده شامل همه خانوارها شود دارای دو جنبه مثبت و منفی خواهد بود. جنبه مثبت آن این است که به هر حال لجام گسیختگی مصرف انرژی در کشور بر کسی پوشیده نیست و بر اساس اعلام آمارهای جهانی، ایران در ردیف پر مصرف ترین کشورها در بخش انرژی است که با توجه به هدر رفت‌ها‌ی آن بر اثر مصرف نادرست، اقداماتی برای مکلف کردن مردم به مصرف درست ضروری است.
سالهاست که اقدامات فرهنگی در این راستا بی نتیجه مانده است. اگر قدری دقت کنیم می‌بینیم که طی سالهای اخیر حجم زیادی از پیام‌ها‌یی که مشوق مردم به مصرف درست است، در کانون توجه افکار عمومی قرار گرفته است اما نتیجه چندانی حاصل نشده است به همین دلیل دولت در‌اندیشه آزاد سازی تدریجی قیمت‌ها‌ی انرژی است. کارت انرژی می‌تواند شروعی برای این موضوع باشد که دولت خود را از قید و بند یارانه‌ها‌ی بی حساب، کتاب رها کند. بر همین اساس دولت به دنبال حذف تزریق نقدینگی است تا هم
لجام گسیختگی در بخش مصرف را کنترل کند و هم به‌تدریج به سمت آزاد سازی قیمت انرژی گام بردارد


جنبه منفی این موضوع هم حائز اهمیت است. البته به نظر می‌رسد چنانچه دولت بخواهد خود را در مسیر تجربه‌ها‌ی نافرجام قبلی همچون سهمیه بندی سوخت قرار دهد...
نه تنها صرفه جویی در انرژی محقق نخواهد شد، بلکه ممکن است به علت نبود سامانه نظارتی دقیق اجرای طرح جدید نتیجه ای ندهد . این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که تغییر مداوم سیاستها در بخش انرژی بدون کارشناسی دقیق و برنامه منسجم، تکرار چرخه معیوب سیاست سهمیه بندی را به همراه خواهد داشت.