روزنامه قانون
1397/09/20
نه به پلاستيك
به مصرف کیسههای پلاستیکي عادت كرده ايم و روزی نیست که از محصولات پلاستیکی یکبار مصرف استفاده نکنیم. هنگام تفرج در دشت، جنگل و ساحل و در مناسبت های مختلف جشن و سوگواری آنچه از ما باقی می ماند، حجمی انبوه از پلاستیکهاست.به همین دلیل امروزه در پس زمینه تصویر اغلب مناطق طبیعی و گردشگری ما کیسه های پلاستیکی نشسته است.آمارها حاکی از آن است که ایران یکی از 10 کشور اصلی مصرف کننده پلاستیک در دنیاست، عمر هر کیسه پلاستیکی در کشور ما 12 دقیقه هست و هرخانواده ایرانی روزانه پنج تا هفت کیسه پلاستیکی وارد چرخه مصرف میکند که متاسفانه نیمی از آنها تنها یکبار مورد استفاده قرار میگیرد و در خوش بینانه ترین حالت راهی مکانهای دفن می شوند که به واسطه تجزیهپذیری طولانی مدت(بیش از 300 سال)، درواقع باری سنگین و غیرقابل هضم برای زمین هستند. اما چرا به رغم هشدارها و اطلاع رسانی ها درباره آثار زیانبار پلاستیک های یکبار مصرف، استفاده بي رويه از آنها و گسترش کاربرد انواع و اقسام پلاستیکها به جزئی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ما تبدیل شده است؟
شاید یکی از مهمترین دلایل در مصرف نامتعارف کیسه های پلاستیکی در کشور را باید در دسترسی راحت و ارزان به کیسه های پلاستیکی جست. کشور ما یک کشور نفت خیز است و وجود مواد اولیه ارزان و در دسترس پلیمری، یکی از مهمترین عوامل در تولید و مصرف غیرمنطقی این كالاي آسیب رسان به محیط زیست محسوب می شود. در عین حال فقدان سیاست های بازدارنده و تشویقی برای تغییر در الگوی مصرف پلاستیک ها نیز از مهمترین مولفه هاست که موجب شده اقدام شاخصی در کشور در خصوص پلاستیک ها چه در حوزه تقنین و چه اجرا صورت نپذیرد. این در حالی است که هم اکنون بسیاری از کشورهای جهان به منظور حفاظت از محیط زیست سعی كرده اند با اجرای «سیاست های ملی» مصرف پلاستیک ها را در کشورهایشان محدود كنند، به گونهاي که در حال حاضر 50 کشور جهان دارای برنامه فعال برای مقابله با آلودگی پلاستیک هستند، اقداماتي چون ممنوعیت مصرف کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف، وضع مالیات بر مصرف، حذف و جایگزینی میکروپلاستیک ها، استفاده از پلاستیک های زیست تجزیهپذیر و ... با هدف کاهش آلودگی پلاستیک ها بهويژه در مناطق گردشگری و ساحلی جهان از جمله این اقدامات بوده است.
از این رو با درک این واقعیت که ما با فاصله اي قابل توجه با ساير كشورها، گامهای نخستین را در این عرصه بر میداریم، ضروری است با وضع قوانین برای ترغیب مردم، صنايع و صنوف به محدودیت درزمينه استفاده از پلاستیک از يك سو و حمایت از صنايع بازیافت و سرمايه گذاري در گسترش واحدهاي جایگزین پلاستيك از سوي ديگر، اقدامات بنيادين را با سرعت بيشتري در كشور آغاز كنيم.
خوشبختانه در سالهاي اخير پويش هاي اجتماعي خوبي در حوزه هاي مختلف زيست محيطي در كشور شكل گرفته است كه مي تواند بستر مناسبي براي تغيير الگوي مصرف و ترك عادت «پلاستيكگرايي» ما باشد، مشروط بر آنكه با همگرايي و اعتماد متقابل، ظرفيت سازي برای مشارکت فعالانه نهادهای مردمي محيط زيست جهت آموزش و اطلاع رساني براي كاهش مصرف كيسههاي پلاستيكي انجام گيرد. تجربیات موفق در مهار آلودگي پلاستيكها در جهان نیز موید این حقیقت است که بدون همراهي واقعي مردم، اجراي سياست هاي سلبي و بازدارنده راه به جايي نخواهد برد و غلبه بر عادتي كه به رويه متداول زندگي ما بدل شده است، به موازات قوانين و اسناد بالادستي نيازمند برنامه اي فراگير، تدريجي، مستمر و نفوذ در بطن جامعه دارد.
سایر اخبار این روزنامه
شرمساري جهـاني
پارسا ، محرك « اصلاح اصلاحات»
سناريوي وحشـت
دارابگرد محصور در فروچالهها
بهارِ يك فناوري
گردش به چپ!
ترور خاشقجی توسط بن سلمان تایید شد
وقتی بوی بنزین جان و بدنت را می سوزاند
نه به پلاستيك
سازوکار مالی اروپا با ایران هفتههای آینده اجرا می شود
بسته حمایتی برای حقوق های زیر سه میلیون تومان
اوضاع انسانی یمن بسیار وحشتناک است
مراقب و هوشیار باشید و از حضور در مراکز درگیری جدا خودداری کنید