به نان‌آوران کوچک احترام بگذاریم

یکی از اخباری که این روزها در فضای مجازی پخش شد، موضوع کودکان کاری بودند که در کرمان علی‌الظاهر توسط یکی از افراد یک شرکت پیمانکاری صورت گرفت و آن خوراندن گل به این کودکان بود که گل فروشی می‌کردند! هیچ‌کس این رفتار را تایید نمی‌کند. واکنش شهرداری هم با برخوردی که با این فرد انجام شد، در همین راستا بود. اینجا نیاز به یادآوری چند نکته است، چه بخواهیم چه نخواهیم شاهد حضور کودکان کار در اماکن عمومی برای امرار معاش‌شان هستیم و با توجه به شرایطی که اکنون در کشورمان داریم، امکان حذف کودکان کار و خیابان وجود ندارد. ضمن اینکه ماده 80 قانون کار، افراد 15 تا 18 سال را به عنوان کارگر نوجوان می‌شناسد. یعنی به نوعی کار این کودکان را در شرایطی که در ادامه این قانون آمده، پذیرفته‌ایم (ساعت کار نیم ساعت کمتر باشد و کار به جسم و روحشان آسیب نزند). غیر از ماده 79 که کار کودکان زیر 15سال ممنوعیت دارد اما ماده 80 اینها را به عنوان کارگر نوجوان معرفی می‌کند که یک فعالیت رسمی دارند. در عین حال که مقابله‌نامه 182 سازمان بین‌المللی کار را پذیرفته‌ایم و براساس آن مشاغلی را که کودکان از آن منع شده‌اند نیز در هیات دولت تصویب و ابلاغ شده است. اما در کنار اینها به این نکات توجه کنیم که شرایط اقتصاد امروز کشور ما شرایط خوبی نیست. مردم برای تامین معاش‌شان با سختی مواجه‌اند. قطعا آن شرایط اقتصادی که ناشی از تحریم و موضوعات دیگر است، در حوزه کار کودکان هم می‌تواند تاثیر داشته باشد به گونه‌ای که کودکان کار و خیابان را بیشتر و مشروع‌تر در جامعه ببینیم. حتی ممکن است شاهد حضور خانواده‌ها و افرادی هم که امروز تحت پوشش نهادهای حمایتی هستند به دلیل ناکافی بودن این حمایت‌ها در قالب کودک کار و خیابان باشیم. نکته بعدی، اجرای همین قوانین و مقرراتی است که در کشورمان داریم. از جمله این موارد بعد از قانون کار، آیین‌نامه ساماندهی کودکان خیابانی است که سال84 در دولت مصوب شد. ولی یک تجربه تقریبا 21ساله‌ای را به طور خاص در حوزه کودکان کار داریم. دستگاه‌های مرتبط براساس این آیین‌نامه وظایف خود را انجام نداده‌اند و بخش عمده آنچه در این آیین‌نامه برای کمک به این کودکان مصوب شد، اجرایی نشد. یکی از این سازمان‌ها، شهرداری است که وظایفی دارد. نکته بعدی، نوع برخورد ما با کودکان کار است. همه تجربه کرده‌ایم بچه‌هایی که در خیابان جلوی افراد را می‌گیرند و گاهی گل می‌فروشند، گاهی شیشه ماشین تمیز می‌کنند و گاهی هم در نهایت دنبال گرفتن کمک مالی هستند. ما یک نظام تامین اجتماعی کارآمد نداریم تا بچه‌هایی که واقعا نیازمند هستند را تحت پوشش اجتماعی قرار دهد به گونه‌ای که مجبور نشوند خیابان را بر مدرسه و کانون گرم خانواده ترجیح دهند و آن مشقت‌ها، سختی‌ها و ناملایمات خیابان را تحمل کنند. پس برخورد انسانی‌تر با این مقوله داشته باشیم.
ادامه صفحه 16