شبح پوپولیسم!

گویا حالا که «احمدی‌نژادی»‌ها از رقابت در انتخابات، کنار گذاشته شده‌اند، شبح احمدی‌نژادیسم هنوز دست از سر سیاست ما برنداشته است! انگار هر کنج و کنار سیاست که سرک می‌کشیم، سایه‌ای از پوپولیسم ویران ساز را مشاهده می‌کنیم که در دوران دولت نهم و دهم، کشور را به هچل‌هایی در انداخت که شاید تاریخ نویسان زبردست، پس از سال‌ها از عهده شرح و تفسیرش برآیند! وسبب این همه آنکه: هنوز هیچ نشده سخنان و رفتاری از برخی کاندیداهای محترم دیده و شنیده می‌شود که بی درنگ آدمی‌را به یاد اطوار «دکتر» در آن هشت سال کذا می‌اندازد! از آرد متبرک بگیرید تا وعده‌های شگفت آور درباره پدید آوردن میلیون‌ها شغل و یارانه آنچنانی و... جملگی وعده‌هایی است که اگر کسی در دانشگاه چند واحد مبانی سیاست یا اقتصاد را گذرانده باشد، نمی‌تواند  زهرخندی بر چهره ننشاند و فسرده و غمگین نشود! (اساتید علم سیاست و اقتصاد به کنار).  در حالی که امروز سیاست با آمار و محاسبات ریاضی و آماری همسایه دیوار به دیوار است و سیاستمداران در کشورهایی که سیاست در آن‌ها در قالب نهادهای حرفه‌ای ورزیده می‌شود؛ هر جمله‌ای که در طول مناظره‌ها و رقابت‌های انتخاباتی بر زبان جاری می‌سازند، پشتگرم به حساب و کتاب‌های اقتصاددانان و علمای علم آمار است، در کشور ما گویا هنوز  سیاستمداران خود را موظف به ارائه سخنان دقیق و مستدل به کند و کاوهای آماری و نظر‌سنجی‌ها نمی‌دانند و هم از این رو است که وعده‌هایی به خورد مردم می‌دهند که تنها یک معجزه می‌تواند جامه حقیقت به آنها بپوشاند! حالا که آفتاب اقبال مهرورزان در میدان سیاست ما غروب کرده اما سوگمندانه باید اعتراف کرد، پوپولیسم و شعارهای دهان پرکن هنوز از سرزمین سیاست ما رخت نبسته است. نظارت استصوابی شورای نگهبان برای سد کردن راه مهرورزان تنها یکی از راه‌های مبارزه با پیش‌بینی ناپذیری و بازیگوشی سیاستمدارانِ مردم فریب است. راه بنیادین مبارزه با پوپولیسم پر و بال دادن به نهادهای مدنی و سیاسی است.امروز دیگر احمدی‌نژادی در کار نیست که بگوید فلان دختر بچه‌ای در زیر زمین خانه‌اش سرگرم شکافتن اتم است، امروز احمدی‌نژادی در کار نیست که وعده هر ایرانی یک ویلا را بر سر زبان‌ها اندازد و باز امروز رییس جمهوری نیست که به مردم مستاصل از گرانی، از انصاف میوه فروش محله‌اش دم بزند؛ اما شبح احمدی‌نژاد همچنان در لا‌به‌لای سخنان برخی کاندیداها و رفتار برخی سیاسیون جولان می‌دهد. پوپولیسم و مردم‌فریبی با یک فرد پدید نمی‌آید و با ناپدید شدن او هم از عرصه سیاست محو نمی‌شود. چه، اگر جز این بود امروز می‌باید کم‌تر از زبان برخی کاندیداهای محترم ریاست‌جمهوری، سخنان نسنجیده و شعار‌های خنده‌آور می‌شنیدیم. پوپولیسم گیاه زهرناکی است که در برهوت احزاب و سیاستمداران کاردان و حرفه‌ای می‌روید. برای دوری گزیدن از سیاستمداران مردم‌فریب چاره‌ای جز آبیاری زمین سیاست با احزاب و نهادهای مدنی  و بالا بردن آگاهی و سلیقه سیاسی شهروندان نداریم!