سال اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال

تجربه نشان می‌دهد و آیه 11 سوره رعد نیز راهنمای ماست که اگر می‌خواهیم تغییری ایجاد شود باید در خویش تغییر ایجاد نماییم مگر نه آن که در دعای تحویل سال نیز همین خواسته را داریم پس چرا از خواب گران بر نمی‌خیزیم، امام راحل همواره می‌فرمودند: مدام نپرسید که انقلاب برای ما چه کرده است؟ یکبار بگویید شما برای انقلاب چه کرده‌اید؟ 
به دلیل نوع تربیت و پرورش دوران کودکی عادت کرده‌ایم که از همه و همه چیز، از همه کس، از زمین و آسمان طلبکار باشیم و خود را مدیون هیچ کس و هیچ چیز ندانیم، می‌‌گوییم یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا اعلی احسن الحال اما این تغییر باید معجزه آسا انجام شود و ما هیچ نقشی در آن نداشته باشیم، کدام عقل سلیم، کدام برهان قاطع چنین واقعه‌ای را مجاز می‌داند اگر قرار است تغییر کنیم باید برنامه‌ریزی کنیم. مقام معظم رهبری هر ساله خط مشی لازم را با درایت عالمانه خویش برای مردم و مسوولان مشخص می‌فرمایند اما متاسفانه کو گوش شنوا، ایشان برای برون رفت از معضلات و رسیدن به ساحل آرامش راهکارهای بی‌بدیل معرفی می‌نمایند اما متاسفانه پس از چند صباحی به دلایل نامعلوم به وادی نسیان سپرده می‌شود، اوایل سال چندین مقاله نوشته می‌شود و از این و آن، چنین و چنان می‌شنویم و پس از چند صباحی... اما بیاییم و دامن همت بالا بزنیم، سهل‌انگاری‌ها و خودکامگی‌ها، پرداختن به مسایل  جانبی سبب گردیده تا متاسفانه اقتصاد پویا و راهگشای ما به اقتصادی راکد و دارای معضلات فراوان تبدیل شود، چرا... یک دلیل واضح و مبرهن آن این است که بدبختانه و شوربختانه تفکر راهبردی و پویا به تفکری سودجویانه وایستا تبدیل گشته در تمامی مکاتب اقتصادی شما شاهد اندیشه سرمایه‌گذاری‌های پایا و دیربازده هستید اما در کشور ما همه سرمایه‌داران دوست دارند، زود، تند، سریع و فی‌الفور به سودهای باد آورده دست یابند تا شاید در پناه آن به امنیت لازم برسند در حالی که فراموش نموده‌اند امنیت فردی امری محال و غیرممکن است، جامعه‌ امروزی جامعه‌ای است که تنها امنیت جمعی می‌تواند میسور و ممکن باشد لذا پیشنهاد می‌نماییم:
1- نگاه خود را از سرمایه‌گذاری‌هایی مثل زمین و مسکن به صنایع معطوف سازیم، بازار مسکن رونقی کوتاه اما رکودی سنگین دارد، اما تبعات بسیار سنگینی که می‌توان از آن به عنوان اندوه جمعی نام برد به یادگار می‌گذارد، مسکن یکی از اساسی‌ترین ارکان زندگی است، در دوران رونق سیل کارگران از روستاها به طرف شهرها مهاجرت می‌نمایند و در آنجا مقیم می‌شوند. باقی ماندن نیروی کار روستا‌‌ها در شهرها سبب می‌گردد تا روستاها از نیروی کار لازم تهی گردند و شهرها با نیروی کار مازاد روبرو شوند و این معضل ناخودآگاه تبعات ناهنجاری‌های اجتماعی را به ارمغان می‌آورد و گستره فساد و قاچاق و دزدی را افزایش می‌دهد، یعنی یک سرمایه‌گذاری شیرین تخیلی به یک معضل غیرقابل حل که تورم و گرانی را نیز با خود به همراه می‌آورد تبدیل می‌شود. کارگران بیکار شده و کار می‌خواهند، نتیجه... دولت درمانده می‌شود.
2- در پروژه‌های عمرانی شهری، روستایی و کشوری از کارگران ایرانی بهره ببریم، متاسفانه یکی از خیانت‌های بزرگ شرکت‌هایی که برنده مناقصه‌های عمرانی می‌شوند بهره‌گیری از کارگران و عوامل مهاجر است، جایی که هموطن گرسنه است... بیاییم و با اجرای قانون اول کار را برای کارگر ایرانی سپس برای مهاجرین و اتباع سایر کشورها ایجاد نماییم.


3- دنیا به سرعت در حال دگرگونی است و کشورهای طراز اول به سرعت در حال سرمایه‌گذاری بر روی پروژه‌های ماندگار، پایا و شاید دیربازده اما مطمئن و راهگشا هستند، بیاییم و به جای گسترش بانک‌ها و صندوق‌های اعتباری که با وام‌های پربهره خویش در حقیقت به نوعی دست به استثمار صاحبان صنایع و مردم و نیز دست به انحصار در جنبه واردات کالاها زده‌اند با ایجاد تعاونی‌ها و هدایت سرمایه‌های مردمی هر چند کوچک آینده فرزندان و نوادگانمان را تضمین نماییم، این کشور و این سرمایه‌ها نه تنها متعلق به ما بلکه متعلق به تمامی آنانی است که طی قرون آینده می‌خواهند در این آب و خاک نفس بکشند، لذا دریابیم که:
خنک آنکه آسایش مرد و زن    گزیند بر آسایش خویشتن
4- برنامه داریم، سرمایه داریم، مدیر داریم، مدبر داریم، اما بگذارید با عرض شرمندگی بگویم احساس تعهد و دلسوزی نداریم. یک هندی افتخار می‌کند که در خودروی ساخت کشورش بنشیند و من و تو با اضطراب و نگرانی سوار خودرو وطنی می‌شویم، بیاییم و همدیگر را دوست داشته باشیم. به یکدیگر احترام بگذاریم، زندگی شهری مدرن را با عصر حجر اشتباه نگیریم. من هیچ دلیلی برای آنکه تو را دوست نداشته باشم ندارم و دوست دارم دست در دست تو همه با هم تلاش کنیم تا با تعهد و تقید آینده نوادگانمان را تامین کنیم. باید برای آنکه راهکار رهبری محقق شود از خود بگذریم و خودخواهی‌ها و افزون‌خواهی‌ها را به همراه زباله‌ها دور بیندازیم تا به جای آن بتوانیم همدلی و همزیستی را برای ساخت آینده‌ای روشن تدوین نماییم.