روزنامه ابتکار
1398/02/18
بقاء مشروط در برجام
محمدمهدی مازنی*- یک سال از زمانی که دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا به طور رسمی از برجام خارج شد میگذرد. توافقی که بیش از بیستماه به دغدغه اصلی دستگاه دیپلماسی کشور تبدیل شده بود و اتحادیه اروپا و گروه ۱+۵ را نیز به شدت درگیر این پروژه ساخته بود.توافقی که سرانجام با کوتاهآمدن ایران از بسیاری مواضع هستهایاش به نتیجه رسید و امید آن میرفت تا با برداشته شدن گامبهگام تحریمها از سوی شورای امنیت ملل متحد، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، جان تازهای به اقتصاد کشور دمیده شود و فراتر از آن، برخی نیز امیدوار بودند تا این امر به مرور زمان زمینهساز تقویت دستگاه دیپلماسی کشور در زمینه روابط سیاسی با سایر قدرتهای دنیا شود.
اما خروج یکجانبه آمریکا از برجام که به طور آشکاری به نادیده گرفتن توافقات بین‌المللی منجر شد، به بیم سیاستمداران و اقتصاددانان عرصه داخلی افزود و امیدها را در رابطه با بهبود اوضاع کمرنگتر کرد. در این میان، بدعهدی کشورهای اروپایی نیز در اجرای تعهداتشان در قبال این توافق، مزید بر علت شد. هرچند این بدعهدی را میتوان به راحتی و به واسطه مناسبات اقتصادی گسترده و پیچیدهای که کشورهای اتحادیه اروپا را به آمریکا گره میزند، تا حدودی موجه دانست؛ چنانکه نمیتوان انتظار آن را داشت که شرکتها و موسسات مختلف اروپایی، بازار وسیع آمریکا را که ظرفیتی معادل ۵۶ برابر بازار ایران در اختیارشان میگذارد، نادیده بگیرند و به قراردادهای خود در قبال ایران پایبند بمانند.
معالوصف در پی یک سال خروج آمریکا از برجام که منجر به بازگشت تحریمها شد و اقتصاد کشور را به شدت تحت تاثیر قرار داد، بهتازگی اخباری به گوش میرسد مبنی بر اینکه ایران قصد دارد در واکنش به تحریمهای جدید آمریکا، اجرای برخی از تعهداتش، ذیل برجام را متوقف کند. هرچند برخی از سر گرفته شدن قسمتی از فعالیتهای هستهای را که متوقف شده بود، خروج از برجام نمیدانند و صرفا آن را در چارچوب بندهای ۲۶، ۳۶ و ۳۷ برجام تعریف میکنند، اما قطعاً از سرگیری این فعالیتها برای کشور خالی از تبعات نخواهد بود، که اولین آن به دست دادن بهانه برای هرنوع اقدامی از سوی ایالات متحده میتواند باشد. کما اینکه استقرار ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن که ظرفیت حدود شش هزار پرسنل نظامی را دارد، در سنتکام، میتوان از اولین تبعات این تصمیم دانست. درست است که خروج آمریکا از برجام به عنوان یک تعهد بین‌المللی، نمونهای از نقض آشکار حقوق بین‌المللی است و اینکه تحمل یک ساله دستگاه دیپلماسی کشور در نشان ندادن واکنش ناپخته در قبال این رفتار، ستودنی است، اما باید به این مسئله نیز اشاره کرد که خروج ایران از برجام پس از گذشت یک سال از زیر پا گذاشته شدن تعهدات مندرج در آن از طرف آمریکا و شرکتها و موسسات اروپایی، لزوماً به معنی شکست بیستماه تلاش دستگاه دیپلماسی برای به ثمر رسیدن یک تعهد جامع به نفع سیاست کشور است. بنابراین بهتر این است که با خرج حوصله بیشتر، حتی اگر تصمیم قطعی برای خروج از برجام گرفته شده باشد، این خروج، مشروط، مدتدار و زمانبندیشده باشد تا از یک سو، زحمات گذشته به یکباره از بین نرود و از سوی دیگر با ادامهدار کردن ماجرا تا زمان انتخابات مجدد ریاستجمهوری در آمریکا، شانس دوبارهای برای برقرارشدن مفاد برجام به طرفین قرارداد، داده شود.
* فعال سیاسی اصلاحطلب
سایر اخبار این روزنامه
معاون اول رئیس‌جمهوری:
سامانه‌های مبارزه با قاچاق کالا و ارز با سرعت راه‌اندازی و تکمیل شوند
محمدرضا ستاری
هنر ممکنکردن ناممکن‌ها
یک سال پس از خروج آمریکا از برجام رقم می‌خورد
نخستین پاسخ برجامی ایران به بدعهدی‌ها
روند الکترونیکی شدن انتخابات بررسی شد
چالش‌های الکترونیکی شدن انتخابات
«ابتکار» از جلسه غیرعلنی مجلس درباره تحرکات امنیتی اخیر آمریکا در منطقه گزارش می‌دهد
طرح حمایت از مرمت و احیای بافت‌های تاریخی- فرهنگی در مجلس به شور گذاشته شد
قانون در برابر تخریبگران میراث
آموزش و پرورش به دنبال متخلفان پخش آهنگ خواننده زیرزمینی در چند مدرسه می‌گردد
واسه همه پیگیری‌هاتون مرسی!
آیا در رده «مشاغل سخت و زیان‌آور» بودن خبرنگاری به نفع خبرنگاران است؟
هیاهو برای هیچ
نامه رئیس‌جمهوری به سران انگلیس، فرانسه، آلمان، چین و روسیه
ظریف پیش از عزیمت به مسکو:
ادامه حضور ایران در برجام به رفتار اروپایی‌ها بستگی دارد
نامه رئیس‌جمهوری به سران انگلیس، فرانسه، آلمان، چین و روسیه
رئیس قوه قضائیه ماموریت داد
تهیه لایحه جامع احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی
بقاء مشروط در برجام
ناوِ یو.اس.اس بولتون در نزدیکی نبرد!
