آیا بازی برجامی ایران معقولانه است؟

جمهوری اسلامی ایران امروز در تصمیمی مهم اعلام کرد که از برخی تعهدات برجام در پاسخ به عدم تعهد طرف مقابل خارج خواهد شد.
با توجه به شرایط پیچیده امروزی شاید این سوال مطرح شود که این کار تهران معقولانه است یا به بدتر شدن اوضاع می‌انجامد.برای پاسخ به این سوال درک چند نکته مهم ضروری است:
۱- تلاش آمریکا در تشدید فشار و تحریم هر روز عرصه را بر مردم و دولت ایران تنگ‌تر کرده و در مقابل اعضای برجام تاکنون هیچ حرکت موثری نکردند.
۲- ترامپ با خروج از برجام، نقض روشن تعهد بین المللی را به ظهور رسانده ولی در مقابل اعضای برجام تاکنون هیچ حرکت موثری انجام ندادند.


۳- تندروهای افراطی در کاخ سفید هر روز حلقه جدیدی از فشارهای سیاسی و اقتصادی را رونمایی می‌کنند ولی اعضای برجام حرکتی نشان ندادند.
۴- اینک سردمداران کاخ سفید در تلاشند تا با کنترل نفت و حتی پتروشیمی درآمدهای ایران را به صفر برسانند ولی باز هم اعضای برجام کاری نکردند. 
در چنین شرایطی عقل حسابگر اقتضا دارد تا بدلیل تمامی هزینه‌ها و خویشتنداری تهران در قبال بد عهدی اروپا و خصومت آمریکا حرکتی صورت گیرد تا فضای فعلی تغییر یابد و صحنه بازی نیز عوض شود.
در چنین حالتی ایران می‌تواند سه اقدام انجام دهد:
۱- کلا از برجام خارج شود که هزینه‌های آن برای نظام بسیار بالاست و عقلای قوم چنین نسخه‌ای را در شرایط فعلی تجویز نمی‌کنند.
۲- باتوجه به تعهدات برجام و مکانیزیم‌های موجود درآن تهران به کاهش تعهدات روی آورده و بقیه را مجاب و یا مجبور به اقدام موثر و مثبت کند که اینک چنین فرایندی در حال طی شدن است.
۳- گزینه نهایی خروج از ان پی تی است که باتوجه به سوابق رفتاری و سیاست‌های اعلامی این کار ممکن نیست مگر اینکه مواضع قبلی اصلاح یا تغییر یابد که تاکنون علامتی دال بر تغییر نداریم در عین حال این اقدام شانس دیپلماسی را به صفر می‌رساند.
اقدام  تهران رفتار عاقلانه و منطقی درقبال بی‌منطقی آامریکا، وقت کشی اروپا و نظاره گر بودن چین و روسیه بوده است تا با تغییر در شرایط بازی به نوعی تحرک در رقبا این صحنه ایجاد شود زیرا به نظر می‌رسد این افق باتوجه به شرایط بین‌المللی دست یافتنی است چرا که اروپا برجام را برای خود امری حیثیتی می‌داند و دو قدرت دیگر هم با فضای برجام بهتر با ایران همکاری خواهند داشت لذا نامه امروز حسن روحانی به ۵ کشور به نوعی یادآوری تعهدات به کشورهایی است که یا تعهدات را فراموش کردند یا نیاز به تلنگری داشتند تا قرار چندسال پیش را در ذهن خود مرور نمایند.
سخن آخر: چند سال از امضای برجام گذشته و سیاست صبر و انتظار ایران نمی‌توانست در سایه ادامه حیات بدون مزیت برجام تداوم یابد لذا ضرورت یک حرکت برانگیزاننده احساس شد و ارسال نامه امروز آغاز یک فرایند معطوف به نتیجه است که فعلا بیشتر از همه در زمین اروپا در چرخش است. به نظر می‌رسد بار دیگر قاره سبز باید خودی نشان دهد تا زحمات یک دهه تلاش طاقت فرسای دیپلماتیک به نقطه صفر باز نگردد.
منبع: خبرآنلاین