باید جایگاه اصلاحات از نو تعریف شود

نظرات مختلفی پیرامون نحوه حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس یازدهم در اسفندماه سال جاری بیان می‌شود و هر کدام رویکرد خود را به صلاح اصلاح‌طلبان می‌دانند، اما مرور تغییراتی که از آخرین انتخابات تاکنون داشتیم می‌تواند راه حل و پاسخ چگونگی حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات آتی باشد. تا کنون 3گام با ائتلاف جلو رفتیم؛ در سال 92 پشت سر آقای روحانی قرار گرفتیم، 94برجام آمد و با ائتلاف میان اصلاح‌طلبان و اعتدالیون گام دوم به مجلس دهم منجر و موفقیت‌های دیگری هم حاصل شد و به انتخابات 96 رسیدیم. در سال 96 جریان اصلاحات اعلام کرد که مسیر طی شده ناتمام است و اگر این اقدامات در این مرحله متوقف شود کشور ضرر خواهد کرد و لذا باید ادامه دهیم. از این جهت مجددا آقای روحانی را انتخاب کردند که شرایط تاکنون اینگونه پیش رفته است. البته به موازات این انتخابات در سال 96 شاهد بودیم که شوراهای کلانشهر‌ها به‌خصوص تهران در اختیار اصلاح‌طلبان قرار گرفت. از این رو با ارزیابی این دو جریان و حوادثی که پس از آن در دی ماه 96 و مرداد 97 پیش آمد باعث شد تا دو دیدگاه به‌وجود آید. دیدگاه نخست معتقد است که به دلیل نبود لیست یکدست در انتخابات مجلس، فراکسیون امید عملکرد موفقی نداشته و باید در انتخابات سال جاری این لیست یکدست شود و اصلاح‌طلبان شناخته شده را به صحنه بیاوریم و با آنها به صحنه انتخابات پا بگذاریم. البته گویا این دوستان هنوز به یاد ندارند که در سال 94 چه مسائلی رخ داد؛ چرا که اصلاح‌طلبان اساسا قائل به حضور حداکثری بودند و در همین راستا خیز برداشتند، اما زمانی که چهره‌های برجسته اصلاحات از ادامه کار بازماندند، راه دیگری نبود. چرا که یا باید تن به تحریم انتخابات می‌دادیم که مدت‌هاست جریان اصلاحات تحریم را راه حل مناسبی نمی‌داند، لذا با تدبیر در صحنه ماندیم و لیست امید منتشر شد. 167 نفر با لیست امید به مجلس رسیدند، اما چون اینها از قبل در جریان اصلاحات امتحان پس نداده بودند، 105 تن از آنها در قالب فراکسیون امید ماندند و 60 نفر به نوعی در برنامه‌ها و فعالیت‌های اصلاح‌طلبی حضور پیدا نمی‌کند. آنهایی که ائتلاف را زیر سوال می‌برند، بگویند که اگر این مجلس مثل مجلس نهم بود و افرادی مثل رسایی و کوچک‌زاده در مجلس بودند چه پاسخی داشتند؟ به هر حال به‌نظر ‌می‌رسد گام‌های برداشته شده درست بوده و اگر بازهم به شرایط سال 94 یا 96 برگردیم راه دیگری جز ائتلاف پیش رویمان نیست. اکنون نیز به‌نظر می‌رسد باید جایگاه اصلاحات را از نو تعریف کنیم. البته اگر بتوانیم و مسائل نظارتی مانع نشود، معلوم است که اصلاح‌طلبان با همه ظرفیت گسترده خود وارد انتخابات خواهند شد، اما اگر این اجازه داده نشود و مسیر مانند گذشته ادامه داشته باشد، چاره‌ای جز گسترده‌تر کردن دایره نداریم. هر چند که زود است و هنوز نمی‌توان اظهار نظر قطعی کرد، اما باید طی ماه‌های آینده فضای انتخابات را ارزیابی کرد و ماه‌های آینده روشن خواهد شد که شرایط فراهم می‌شود که مستقلا وارد صحنه انتخابات شویم یا اینکه باز هم باید تن به ائتلاف بدهیم.
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب