روزنامه شهروند

چون به خلوت می‌روند...

این را نه سایت‌ها و رسانه‌های آنور آبی نوشته‌اند و نه گوینده آدم بی‌اطلاعی بوده، بلکه رضا رحمانی، دادستان شهرستان لاهیجان در همایش حفظ حقوق بیت‌المال گفته که: «نماینده یک استان دیگر در شهر ما با تخریب جنگل‌ها ویلاسازی می‌کند. آن آقایی که در مجلس پرچم آمریکا را آتش می‌زند و در شمال باغات چای را آتش می‌زند، به نظر من با آن آمریکایی فرقی ندارد.» این یادداشت را می‌شود همین‌جا و با نوشتن همین بیت تمامش کرد:   «واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند/ چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند» و بعد به افق خیره شد.
از این مثال‌ها در حافظه محدود تاریخی ما کم نیست؛ فلان آدم معمولی‌ که با رأی مردم شناخته شده و بعد وقتی حواسش به دوربین‌های موبایل نیست،‌ علیه مردم بد و بیراه می‌گوید. یا آن یکی تمام مدت حلقومش را برای مردم ستم‌کشیده و دردمند خوزستان پاره می‌کند و داد می‌کشد، بعد که پرده‌ها برای مدت کوتاهی می‌افتد، معلوم می‌شود جز حقوق نجومی -به نقل از روابط‌عمومی وزارت نفت- خانه‌ای هم در یکی از گران‌ترین مناطق تهران در تملک زوری داشته. «ایشان از یکم مهرماه‌ سال ۱۳۸۷ از یک واحد مسکونی متعلق به شرکت نفت در برج آ اس پ تهران به وسعت ۲۹۰ مترمربع به‌عنوان خانه سازمانی استفاده می‌کرد که پس از فشار و اصرار وزارت نفت، سرانجام در یکم اسفندماه ۱۳۹۶ این واحد سازمانی را پس از قریب به ۱۰‌سال تخلیه می‌کند» و البته هنوز دست به کمر، طلبکار هم هست! یا یکی دیگر که...
می‌بینید؟ فاصله حرف تا عمل، هوچیگری تا حقیقت این روزها آن‌قدر زیاد و عمیق شده که می‌شود به هر ‌های و هویی با چشم تردید نگاه کرد. انگار در روزگاری زندگی می‌کنیم که آن آدمی که ویلاسازی می‌کند و جنگل، یعنی ثروت ملی یک کشور را تخریب می‌کند، آن‌که بی‌سروصدا حقوق و ملک نجومی‌اش را می‌گیرد و... بیشتر فریاد می‌زند، بیشتر سخنرانی‌های دلسوزانه و متظاهرانه می‌کند تا بقیه که به این اتفاقات متعجبانه خیره می‌شوند. و آن‌چه این وسط به سختی آسیب می‌بیند، اعتماد مردم و آن چیزی است که این متظاهران داد حمایت از آن سر می‌دهند. حافظ سال‌ها پیش به طعنه گفت و حالا انگار حقیقی‌تر از هر زمان دیگری حرف‌هایش مصداق پیدا کرده است. کاش برای مدتی هم که شده -محض آزمون- شعار/ سخنرانی/ فریادکشی در تریبون‌های رسمی را ممنوع می‌کردیم در این مُلک.  
لینک منبع خبر
سایر اخبار این روزنامه
فشار آوردند چون تحول می‌خواستم اسپانسر سابق بارسلونا حامی مالی فوتبال ایران می‌شود؟ 10 سال بودجه عمرانی کشور را گرفتیم وخوردیم! چرا باید عذرخواهی کنم؟ نه اسبی دارم نه اسب‌سواری بلدم صفحه شهرونگ یورش دمنوش ایرانی به نوشابه‌های فرنگی یک حکم «شاعرانه»: امر غیراختیاری حکم ندارد داروی سالک جعلی و کشنده نیست ماجرای مرگ یک طراح در استخر ویلای لواسان دور تازه برخوردهای منطقه‌ای با محصولات فرهنگی شب‌ها همه خواب نیستند خانم نماینده چون به خلوت می‌روند... پرسپولیس سردرگم، پرسپولیس بهت‌زده، پرسپولیس درمانده