روزنامه ایران ورزشی
1398/04/26
چرا اردوی تیم ملی کارآیی نداشت؟
حمیدرضا عرببهتر است با این پرسش کلیدی شروع کنیم: اردوی اخیر تیم ملی آیا دستاوردی برای مارک ویلموتس داشت؟
شاید سرمربی تیم ملی به دلیل حفظ مناسباتش با بالادستی‌ها بخصوص تصمیم‌گیران در فدراسیون فوتبال بعد از پایان زمانی که با بازیکنان دعوت شده گذاشت از برگزاری اردو یا به اصطلاح مینی کمپ ابراز رضایت کند اما واقعیت این است که اردوی اخیر به لحاظ فنی و حتی شناختی نه تاثیر آنچنانی در تفکرات سرمربی تیم ملی دارد و نه بازیکنان.
برای زیر سوال بردن اردوی اخیر همین آدرس کفایت می‌کند که شیوه تمرینی بازیکنان در تیم‌های خود را رصد کنیم. بازیکنان حاضر در اردوی تیم ملی غالبا از تمریناتی سخت و طاقت‌فرسا به اردوی تیم ملی رسیدند؛ آن هم به این دلیل روشن که فوتبال باشگاهی مسیر آماده‌سازی بدنی خود برای ورود به دوران پرفراز و نشیب بازی‌های لیگ را سپری می‌کند و اساسا انتظار اینکه بازیکنان در چنین بازه‌ای که هر روز بر شدت تمرینات بدنسازی خود می‌افزایند، قابلیت حضور در بازی‌های تدارکاتی و ارائه کیفیت فنی خود به نحو مطلوب را ندارند.
از طرفی دوگانگی ایجاد شده در نحوه تمریناتی که بازیکنان در باشگاه‌های خود پشت سر گذاشته‌اند با آنچه در تمرینات تیم ملی از آنها خواسته شده نیز خود مساله ساز است و افکار آنها را با یک پریشانی نهفته مواجه خواهد کرد و چه بسا قدرت تصمیم‌گیری درست را هم کاهش خواهد داد.
فدراسیون فوتبال اما به جهت آنکه برگزاری یک اردوی مهم در فروردین‌ماه را از دست داده بود کوشید به هر شکل ممکن اردویی را در تابستان داغ برگزار کند که اگر هدف صرفا برگزاری باشد آنها به خواسته خود رسیده‌اند اما اگر اهداف فنی و راهبردی باشد یقینا نه مارک ویلموتس به آنچه مد‌نظرش بوده دست یافته و نه فدراسیون فوتبال و باید تعارفات را در مواجهه با این اردوی اخیر کنار گذاشت و با نگاهی واقع‌بینانه‌تر به ارزیابی آنچه رقم خورد پرداخت.
شیوه رفتاری بازیکنان در بازی تدارکاتی اخیر با تیم امید کاملا گویای ترس و نگرانی آنها از مصدومیت بود به شکلی که کیفیت بازی برگزار شده را به طرز مشهودی کاهش داد و اعتراض پنهان هر دو سرمربی را هم پی داشت.
در واقع اردوی اخیر برای فرهاد مجیدی و شاگردانش که چند روز زودتر از تیم ملی برنامه تمرینی خود را شروع کرده بودند هم اثرات مثبتی به همراه نداشت و آینده‌نگرانه و منطقی بود که فدراسیون فوتبال ابتدا زمان مناسب‌تری را برای برگزاری این اردو برمی‌گزید و لااقل اجازه می‌داد از شروع لیگ چند هفته‌ای بگذرد و بعد مینی کمپ را تشکیل می‌داد و در وهله بعد اینکه به جای برگزاری بازی تدارکاتی میان تیم ملی و تیم امید که سال‌ها است منسوخ شده رقبای تدارکاتی ایده‌آل‌تری را برای این دو تیم مهیا می‌کرد.
در بازی اخیر به وضوح دیده شد که بازیکنان دو تیم احتیاط را سرلوحه رفتار فنی خود قرار داده بودند و حتی تلاش می‌کردند به هم آسیب نرسانند که این وضعیت به شدت از بار فنی آن دیدار کاست. البته نباید از بازیکنان خرده‌ای هم گرفت چرا‌که باشگاه‌های خارجی نیز هیچ یک به بازیکنان ایرانی اجازه حضور در تمرینات تیم ملی را ندادند، به این دلیل اساسا برگزاری اردوی ملی در چنین زمانی توجیه فنی و علمی ندارد و عجبا که باشگاه‌ها در فوتبال ایران چنین ریسک بزرگی را به جان خریدند و اجازه دادند بازیکنان‌شان در اردوی تیم ملی حضور یافته و محک بخورند درحالی که هیچ باشگاه خارجی چنین مجوزی به بازیکنان ایرانی نداد.
البته شروع مرحله مقدماتی جام جهانی در شهریور ماه هم دست ویلموتس را به نوعی بسته بود و او به این نتیجه رسیده که تحت هر شرایطی این اردو را برگزار کند.
