شاد بودن جرم نیست

نشاط اجتماعی، طراوت، شادابی، شور اجتماعی و شادی از جمله مسائلی هستند که جامعه را از حالت ایستاتیک بودن خارج و به آن جنبش، حرکت و سرعت می‌بخشند و آهنگ رشد و توسعه به سمت اهداف را تسریع می‌کنند. گذشته از آن در یک نگاه سیستماتیک، مسائل دیگری نیز در شاد بودن جامعه دخیل است که از مهم ترین آنها می‌توان به پویایی اقتصاد و اشتغال جوانان اشاره کرد.
فارغ از تقسیم بندی‌های علمی و دقیق اگر بخواهیم یک رنج سنی را برای «جوان بودن» تعیین کنیم به نظر من از 18 سال تا 45-40 سال جوان محسوب می‌شوند، همین جوانان موظفند به وظایف ملی‌شان عمل کنند، یعنی در میدان انتخابات شرکت و رای بدهند، راهپیمایی بروند، سربازی بروند، احیاناً اگر ناخواسته جنگی صورت گرفت همگان باید بسیج شوند، بحرانی نظیر سیل و زلزله و امثال آن اتفاق افتاد باز همین جوانان هستند که باید به میدان خدمت بیایند. مسلماً ملت در قبال دولت و حاکمیت و حتی کشور وظایفی دارد اما وظیفه‌ای هم دولت در قبال ملت دارد.
یک روز عادی یک جوان را در نظر بگیرید؛ ریتم و سیکل یکسان زندگی در جامعه امروز مسلماً انسان را خسته و به لحاظ بهداشت روانی دچار آسیب می‌کند، از سوی دیگر مسلماً همین انسان‌های آسیب دیده به لحاظ آسیب‌های اجتماعی آسیب پذیرتر خواهند بود.