کاش الان سال 1400 بود

آیا امکان دارد روزی که دولت فعلی پایان می‌یابد و پاستور را به دیگری می‌سپارد پاستور نشین جدید ضمن تشکر بگوید: من از دولت قبل آبادی تحویل گرفته‌ام نه ویرانی؟ چون آقای ربیعی سخنگوی دولت می‌گوید: «سعی می‌کنیم دولتی بدون تحریم در سال 1400 تحویل دهیم» وعده قشنگیست. البته ما با امید یا وعده زنده‌ایم. شاید گاهی مسئولین وعده بی‌عمل می‌دهند اما جهان هستی هوشمند است صدا و فریاد ما را هم می‌شنود. خدا بیامرز ننه‌ام می‌گفت: «نظام هستی آنقدر باهوشه که صدای غرغر شکم گرسنه را هم می‌شنوه و پاسخ میده.» امروز اگر بود ازوی سوال می‌کردم که چرا به صدای غرغر شکم گرسنه پسرت جواب نمی‌دهد؟ شاید چون اهل طنز بود پاسخ می‌داد: « آخه ننه جلوی پاش مانع داره»! اما از جدی رد کرده جهان هستی به ندای ما گوش می‌دهد. مثلا اگر مسئولین بگویند ما مردم را خوشبخت می‌کنیم طبق «قانون جذب» ناگهان در زمانی دیگر مثلا سال 1400 وعده‌ها تحقق می‌یابد و ملت خوشبخت می‌شود.
دوست اهل تله پاتی و همیشه در صحنه ذهنی من هم طی تماسی گفت: میشه عشق و صفا یه روز جاری بشه، غم و غصه دیگه آفتابی نشه، فقر و اندوه واژه‌ای غریب باشه، میشه یه روز تحریما تحریم بشه، تکریم نه که تحریم گزینه‌ای روی میز باشه، وعده ربیعی جونم درست بشه، هزار و چهارصد سالی سرخوش باشه، نسل هرچی تحریمه کنده بشه، نسل هر چی مفسده کنده بشه، ازگلوی ما آب خوش پایین بره،
شادی وسرخوشی هم آرمان بشه، هرکی از هر جناح و مسلکی باشه فکرمردمش باشه، اهل رانت بازی و تنها خوری و اینجور حرفا نباشه، ممکنه یه صبح که از خواب پا میشم با طلوع خورشید از جا می‌خیزم یه خبری بشنوم اون خبر بگه که تحریم دیگه رفته، غم وغصه رختشو بسته و رفته؟ عرض کردم هر چیزی محتمل است. این روزها نیز بگذرد و به قول شاعر: «بعد امسال و چند سال دگر -عالمی چون نگار می‌بینم» دوستم گفت: دم آن شاعر گرم که حرف جناب ربیعی را تایید کرده. راستی یعنی برای داشتن یه آرامش پسا تحریمی و دولت بدون تحریم باید تا سال 1400 صبر کنیم؟ الان چه سالیه؟ آها. سال 98 کاش الان 1400بود سالی که عالمی چون نگار می‌بینم.