روزنامه آرمان ملی
1398/07/01
مردم خوب زمان جنگ
اگر حال و هواي خاصي که در زمان جنگ در کشور حاکم بود را با اوضاع کنوني مقايسه کنيم ما که با چشم خود آن زمان را ديده‌ايم باورمان نمي‌شود. گويي با دو کشور روبه‌رو هستيم! گاهي که براي نسل جديد از اخلاق و رفتار رزمندگان ومردم مي‌گوييم واقعا باورشان نمي‌شود و نمي‌توانند تصور کنند که کمتر از چهل سال پيش براي 8 سال کشور تجربه‌اي تا اين حد ناب وخواستني داشته است. مردم در رعايت و ملاحظه وضعيت کشور سنگ تمام مي‌گذاشتند. مسئولان مختلف با دل و جان به کار و کوشش مشغول بودند و با سادگي بسيار با حداقل حقوق و مزايا تلاش مي‌کردند تا به مردم برسند و هميشه شرمندگي خود در مقابل ملت را با عمل خويش نشان مي‌دادند. آيا باور کردني است که در همان زمان بسياري از آقازاده‌ها در جبهه حاضر مي‌شدند و چقدر از آنها شهيد شدند؟ دولت را که نگاه مي‌کردي از رئيس تا وزيرش خاکي‌تر از آن بودند و اگر نمي‌شناختي باور نمي‌کردي که اينان نخست وزير و وزيرند و مقامي بلند دارند. مجلس در سادگي با دولت مسابقه گذاشته بود و هنگامي که قرار شد به حقوق نمايندگان اندکي اضافه شود بلوا کردند و مصوبه را باز گرداندند. تازه همه اينها مربوط به مردم عادي بود، بچه‌هاي جبهه و جنگ با خانواده‌هايشان جلودار سادگي و اخلاق و گذشت و مهرباني بودند. مهرباني‌شان به حدي بود که اگر در لباس مبدل مي‌ديدي باور نمي‌کردي که اينان اهل رزم ونبردند. واقعيتش هم همين بود آنها از سر ضرورت و براي دفاع از کشور لباس رزم پوشيده بودند. واقعا اگر حساب تجاوز بيگانه نبود دانشجو و دانش‌آموز دبيرستاني و کارگر و کشاورز و مهندس و پزشک را چه به جنگ و رزم؟ حيف که صداوسيما بلد نيست آن فضا را ترسيم کند يا اغراق مي‌کند يا سلايق سياسي را در گزارش‌هاي خود دخيل مي‌سازد. من به اندازه خودم طي سال‌ها که با بچه‌هاي خوب جبهه دمخور و رفيق کوچکشان بودم شهادت مي‌دهم که آنها در عين سلحشوري اهل خشونت نبودند، با جنگ مخالف بودند ولي نه جنگي که در آن از کشور و انقلاب بايد دفاع مي‌شد. آدم‌هاي خوب با جنگ وخونريزي بيگانه‌اند ولي مگر يک آدم خوب مي‌تواند ببيند کشورش عرصه تاخت و تازه بيگانه شود و او ساکت باشد؟ بچه‌هاي خوب کشور رفتند و بسيارشان باز نگشتند تا ثابت کنند که در زمان آنها امکان نداشت يک وجب از خاک کشور از دست برود. نمره قبولي آنها چقدر شيرين و غرورآفرين است؟ آنها براي هميشه سربلند شدند و همه ايرانيان هرجا که باشند هر فکر و عقيده‌اي داشته باشند بخواهند يا نخواهند مديون آنان هستند. امروز هم چگونه ممکن شده است که با انبوه مشکلات داخلي و فرصت‌طلبي‌ها و رانت‌خواري‌ها و اختلاس‌ها و خودمحوري‌ها و برخي از ضعف‌هاي دروني گردنکشي چون ترامپ از مردم ايران حساب ببرد؟ آيا جز اين است که بچه‌هاي خوب جبهه و جنگ 30 سال پيش جنگيدند ولي اثر رزم و ميدانداري‌شان هنوز پابرجاست و اقتدار کنوني را پايه‌ريزي کردند؟ بله همان زمان هم بودند معدود افراد و خانواده‌هايي که يا از کشور رفتند و عافيت‌طلبانه بناي ترک وطن را گذاشتند يا اگر ماندند لحظه‌اي خدمت نکردند و دائما به عکس اکثريت مردم براي کمبودها نق زدند و اگر مي‌توانستند دل‌ها را خالي مي‌کردند. جالب است که بسياري از همين جماعت شرمسار بي‌وطني خود نبوده و نيستند وعده‌اي از آنها که بيرون گود در خارج نشسته‌اند براي رئيس‌جمهور آمريکا نامه مي‌نويسند که او ايران را تحريم کند واگر توانست حمله نظامي هم بکند! آنان هنوز هم متهم به ياري صدام هستند. به هر حال کاش بدون اينکه جنگي شود دوباره مردم بهم نزديک شوند، خوبي کنند، فرصت‌طلبان و پول‌پرستان کمتر شوند، فاصله رو به تزايد فقير و غني حداقل متوقف شود، حاکمان تواضع در مقابل شهروندان را وظيفه خود بدانند، ميزان تمايلات ملت باشد و مسئولان سادگي را عيب و عار ندانند و با تدبير وخرد دوراني طولاني از صلح و آرامش و ثبات و رونق و توسعه و همزيستي شکوهمندانه با دنيا کشور را فرا بگيرد.
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
پشت پرده حمله به زنگنه
افشاي ابعاد تازه از پرونده سايپا
ارتش سرخ فاتح دربی پرهیاهو
برگزاری نماز جمعه اهل سنت تهران در۷ خانه
ایده‌های جدید ایران برای صلح جهانی
اشغال سفارت آمريكا توجيه نداشت
مهلت سه ماهه براي بازگرداندن خانواده مسئولان خارج نشين
معاون قاليباف نگران از افشای ٢هزار ملك تصرفی
ایرادات حقوقی به یک طرح پوپولیستی
خوب، بد، زشت
جامعه در حالت صبر و انتظار توام با نگرانی
مردم خوب زمان جنگ
